In deze tijd van designhotels, boutiquehotels en art’otels; in deze tijd van ‘imagineering’ en beleving, hangt in hotel Baars geen (!) kunst aan de muur. ‘Liever dat dan nietszeggende schilderijtjes,’ stelt Jos Baars. Daar zit wat in. En wellicht heeft hij gewoon even wat anders aan zijn hoofd. De 34-jarige eigenaar van dit bijna 130 jaar oude hotel heeft zich namelijk op het overnamepad begeven. Baars wil meetellen.
Het hotel ligt in het centrum van het oude Hanzestadje Harderwijk; naast de 14-eeuwse kerk. Voor de goede verstaander: parkeren is een probleem. Ook hier hanteren de burgemeester en wethouders - net als talloze vroede vaderen elders in den lande - een voor bezoekers ondoorzichtig parkeerbeleid. Navraag bij de receptionist levert echter een verrassend antwoord op: er is een kleine parkeergarage, voorzien van autoliften, bestemd voor de gasten van het hotel. ‘Zet u de auto maar daar in het steegje. En als u daarna de sleutel bij mij wilt achterlaten …’ (Want het kan zijn dat de auto verplaatst moet worden. Zonder passen en meten gaat het niet.)
In de ‘flyer’ staat het wat positiever: ‘Ruime parkeermogelijkheden op loopafstand; voor hotelgasten zijn er garages die ‘s nachts worden afgesloten.’ - Waar niet over getwist zal worden, zijn de eerste twee zinnen van die flyer: ‘Familiebedrijf sinds 1875, waar inmiddels de vijfde generatie van het geslacht Baars de traditie van gastvrijheid in ere houdt. Het viersterrenhotel, gelegen in het autoluwe stadscentrum, is recent aangepast aan de modernste eisen, waardoor het de gasten aan werkelijk niets ontbreekt.’
De parkeerruimte daargelaten, is Hotel Baars groter dan een eerste blik doet vermoeden. En dan hebben we het nog niet eens over ‘de groep’ Baars …
De hele markt
‘Het is begonnen als café,’ vertelt Jos Baars. ‘Met vier kamers erboven. In de loop der tijd zijn er belendende panden bijgetrokken. Het bordje “tapperijvergunning” op de gevel hoort dus bij een lange traditie. Momenteel hebben we 46 kamers.’
Gedaantewisselingen gaan meestal gepaard met identiteitsveranderingen. Van dorpscafé met kamers (wel met koud en warm stromend water!) heeft Hotel Baars zich ontwikkeld tot een zakenhotel met conferentieruimtes. ‘Overigens heeft het weekendtoerisme de laatste tijd een hoge vlucht genomen,’ aldus Baars.
Dat is evenwel niet de reden geweest voor de recente overnames. Baars: ‘Samen met mijn vrouw en mijn schoonouders heb ik Hotel Klomp gekocht; dat kwam op mijn weg. Het leek mij tactisch gezien een heel goede zet. Ik ben vorig jaar getrouwd; mijn vrouw had een hotel, en dat is nu verkocht aan mijn broer en mijn vader.’ - De ‘hotelgroep’ is dus, evenals Hotel Baars, een familiezaak. Was de groei een kwestie van toeval, of van beleid? ‘Beslist ook van beleid. Hotel Klomp ligt op nog geen driehonderd meter afstand. Dat hotel heeft weliswaar niet hetzelfde niveau, maar ik vind het juist belangrijk om ook de twee- en driesterrenmarkt te bestrijken. Ik ben er heilig van overtuigd dat een groot deel van de markt - zowel zakelijk als toeristisch - niet voor Hotel Baars komt, maar voor Harderwijk. Daarom is het leuk om de hele markt zo goed mogelijk te kunnen bedienen, met een stukje “overhead” erin, waarin je sales, administratie en dergelijke kunt samenvoegen.’
Dat moge zo zijn, maar er viel hier en daar wel degelijk te beluisteren dat Jos Baars het ‘overnametraject’ erg leuk vond. Moeten de collega’s in de regio zandzakken voor de deur gaan leggen? Niet volgens Baars. ‘Ik zal al heel erg blij zijn als ik volgend jaar op succesvolle wijze de zaak van mijn vader kan overnemen. Hotel Baars zelf dus. Daar heb ik voorlopig mijn handen vol aan.’ Het zijn nu drie hotels: Marktzicht-Klomp (Jos Baars plus schoonouders); Hardersluis (broer Pieter Baars) en Hotel Baars (nu nog vader Hans Baars).
Binnenstappers
De overnames op zich zijn gladjes verlopen; ook de bank deed niet moeilijk. Baars: ‘Weliswaar is de horeca de laatste tijd vaak negatief in het nieuws gekomen, maar de banken gaan steeds meer onderscheid maken tussen cafés en restaurants enerzijds, en hotels anderzijds. Hotels zijn over het algemeen stabiele financiële partners, doordat zij een hoge investeringsdrempel kennen. Ik vond het wel moeilijk om de gebruiksvergunningen door te lichten. Die zijn tegenwoordig heel belangrijk. Er wordt zwaar op gecontroleerd. Direct na een overname wordt al actie ondenomen door de gemeentelijke instanties en de brandweer. Het inschatten van omzetten is ook een verhaal apart. Je krijgt weliswaar gegevens van mensen mee, maar er komt toch een nieuwe ondernemer in de zaak te staan.’
Een ondernemer die geboren en getogen is in een hotel dat al meer dan een eeuw een vaste waarde vormt in de Harderwijkse binnenstad, zal in zijn hoofd ongetwijfeld een paar knoppen hebben moeten omzetten: nieuwe formules, nieuwe doelgroepen … ‘Hotel Marktzicht-Klomp bracht inderdaad een bijzondere laagdrempeligheid met zich mee,’ zegt Baars. ‘Er is geen keten aan verbonden en het verschil tussen drie of vier sterren is voor de toerist - daar hebben we het hier voornamelijk over - niet interessant. Het verbaast mij hoe makkelijk mensen daar binnenstappen om naar een kamer te vragen. Daar had ik geen vermoeden van.’
Hij is er eigenlijk wel blij mee dat vooral de telefoon rinkelt; dat niet het overgrote deel van de boekingen via het internet gedaan wordt. ‘Dat scheelt mij aanzienlijk in commissie. Maar ik moet erbij zeggen dat de laatste drie jaar het aantal internetboekingen elk jaar verdubbeld is. Het gaat hard. Inmiddels komt zo’n dertig procent van mijn handel via het internet.’
Volgens Baars is vooral de persoonlijke service heel belangrijk in zijn hotel. ‘De herkenning van de mensen; een stukje gezelligheid … Nieuwe gasten tonen zich vaak verbaasd over het feit dat we 46 kamers hebben. Dat aantal verwacht je niet achter zo’n smal geveltje. Juist die menselijke maat is een sterk punt van ons. Ons personeel werkt hier al jaren, dus de gasten worden herkend.’ - Een speciaal personeelsbeleid? - ‘Eigenlijk niet. De juiste sfeer krijg je door zelf veel aanwezig te zijn. Dan praat je vaak met je medewerkers, en kom je er vanzelf achter wat hun wensen en verwachtingen zijn.’
Dat Baars zich voornamelijk bezig houdt met de sales en marketing is niet vreemd, gezien zijn achtergrond. Na de middelbare hotelschool is hij drie jaar controller geweest op de Holland-Amerika Lijn. Daar was hij verantwoordelijk voor de inkoop en de budgetten. ‘Ik kan mij hierin lekker uitleven,’ zegt hij. ‘Dat is ook het voordeel van een paar zaken bij elkaar: als ik hier mijn beleid voor het internet voor de komende maand maak, is het heel makkelijk om die andere twee hotels daarin mee te nemen.’
Hotel Baars is een Best Western-hotel; Hotel Hardersluis, van Pieter Baars, heeft zich net aangesloten bij Holland Hotels. Het 34 kamers tellende hotel Marktzicht-Klomp moet eerst maar eens een jaar draaien - vindt de nieuwe eigenaar - voordat een beslissing genomen wordt over een keten of hotelgroep. Dat is natuurlijk heel rationeel, om de hotels onder te brengen bij verschillende groepen ... ‘Absoluut’, erkent Baars lachend, ‘maar ik weet niet of ze dat bij Best Western willen lezen.’
Eén reden is niet moeilijk te raden: de hotelier maakt op deze manier gebruik van verschillende reserveringssystemen, terwijl hij zelf gasten van zijn ene naar zijn andere hotel kan verwijzen. Baars: ‘Zo werkt dat. Ik moet overigens bekennen dat ik er bij hotel Klomp nog niet helemaal een peil op kan trekken, ook omdat het een bedrijf is zonder café-restaurantfaciliteiten. In de toekomst ga ik eens nadenken over een keten. Eerst eens kijken waar de sterke en de zwakke punten liggen. Het zal in ieder geval geen Best Western worden.’ - Dat klinkt heel gedecideerd … - ‘Gewoon omdat Harderwijk te klein is voor twee Best Western-hotels.’
Vroeger was Hotel Baars een Holland-hotel. ‘Holland Hotels is een heel andere keten dan Best Western,’ licht Baars voorzichtig toe. ‘Behalve dat ze tegenwoordig de inkoopcombinatie delen. In Nederland hebben de twee een even sterke naam, denk ik, maar internationaal is Holland Hotels nauwelijks bekend, terwijl Best Western een van de grotere is. Bij die grote organisatie hoort een voor Hotel Baars aantrekkelijk reserveringssysteem. Ik durf niet eens te zeggen of Holland Hotels tegenwoordig zoiets heeft.’
Bij die overwegingen komt de doelgroep van dit hotel om de hoek kijken. ‘Best Western is altijd vrij sterk geweest in de zakelijke markt. Bovendien heeft de keten zich de laatste jaren heel goed ontwikkeld richting de toeristische markt.’
Een belangrijke reden voor Jos Baars om aangesloten te zijn bij een keten - welke dan ook -, is blikverruiming. ‘Het is natuurlijk heel makkelijk om de deuren hier dicht te trekken en als vanouds bezig te blijven met deze al zo lang bestaande herberg, maar ik ben juist heel erg geïnteresseerd in ontwikkelingen. Hoe kijken de collega’s en concurrenten ertegenaan? Neem deze ontwikkeling: tien jaar geleden was een hotel een luxeproduct, met een tv en een telefoon naast je bed. Tegenwoordig wordt dat niet meer als luxe ervaren. Hoteliers moeten vandaag de dag ervoor waken niet achterop te geraken; de gasten hebben thuis al gauw meer luxe. Het vergt flinke investeringen. Ik ben momenteel naarstig op zoek naar een bedrijf dat mij een mediatotaalsysteem in één pakket kan leveren: pay-tv, een eigen internetverbinding … Wij hebben kamers met bubbelbad, maar ook met stoomcabines. Het gaat niet om vergulde kranen of marmer; daar hebben de meeste gasten geen boodschap aan. Zij willen in een hotel wel minstens hetzelfde comfort als thuis vinden.’
Interessante partij
Mee met de ontwikkelingen. Flinke investeringen. Zo bezien is het niet verwonderlijk dat Baars het overnamepad heeft betreden. De administratie van twee van de drie Baars-hotels wordt al centraal gevoerd; de derde komt er waarschijnlijk ook bij. ‘Dat betekent dat je een ander administratiekantoor kunt inrichten,’ aldus Baars. ‘De sales wordt anders dan voor een hotel met 46 kamers. Ik ben momenteel bezig met een website voor de drie hotels samen. Daar kunnen we nu natuurlijk veel meer in investeren.’ - En niet te vergeten: Baars is dankzij de overnames een marktpartij van enige betekenis geworden. ‘Met 90 kamers ben je gewoon een interessantere gesprekspartner. Denk daarbij ook aan de gemeente.’
Het hotelrestaurant (‘La Perche’) is gesloten; wachtend op een verbouwing. Café-Brasserie Baars, voorzien van serre en terras, gelegen aan het plein van de Grote Kerk, doet evenwel goede zaken. Het was de bedoeling dat La Perche gasten van buiten het hotel zou aantrekken, maar dat is mislukt. Baars: ‘Een kwalitatief goede kaart; een goede bediening; toentertijd zag het er ook leuk uit, maar kennelijk bestaat er nog een hoge drempel. Het restaurant heeft zelfs een eigen ingang gekregen; ook dat mocht niet baten. We gaan nu de formule zo veranderen dat het restaurant helemaal los lijkt te staan van het hotel.’
Laagdrempelige hotels erbij; een restaurant - omwille van laagdrempeligheid - eraf. Hotel Baars koppelt luxe aan toegankelijkheid, getrouw aan een traditie van 130 jaar.
HM302004
