Amerikanen eten hamburgers, doen ijsblokjes in de whisky en drukken sigarettenpeuken uit op stoelen en banken. Fransen drinken wijn en eten stokbrood. Britten zuipen zich klem en breken de boel af. Arabieren slachten lammeren op de kamers. Chinezen eten met tien man mie op hun kamer en roken zware shag, daar waar roken niet mag.
Over de eerste groepen hebben we het niet meer. We zeggen dat zij zich aan onze gewoonten aangepast hebben. Onzin natuurlijk. Wij zijn gewoon gewend geraakt aan hun hebbelijkheden en weten daar inmiddels mee om te gaan: welke mensen of groepen passen wel in mijn hotel, welke niet. Van de Chinezen weten we eigenlijk nog niets. Ja, dat er veel van zijn, maar daar is bijna alles mee gezegd. Van die Amerikanen en Fransen begrepen we de taal tenminste nog; Arabieren zijn onverstaanbaar; om van Chinezen maar niet te spreken.
Dit jaar hebben we de presentatie van het HOSTA-rapport het thema 'de Chinese toerist' meegegeven. Het is overduidelijk dat - hoe je er ook tegenaan kijkt - het een segment is dat snel van vrij onbelangrijk naar heel belangrijk zal groeien. We vroegen een aantal hoteliers naar hun ervaringen tot nu toe. Het blijkt dat een aantal clichés vooralsnog wordt bevestigd. Chinese toeristen reizen in groepen (vaak tussen 7 en 20 personen); het overgrote deel is mannelijk; ze geven liefst weinig uit aan een hotelovernachting en eten; ze geven veel uit aan souvenirs. Rode souvenirs zijn daarbij sterk in trek: het is de kleur van broederschap, opoffering en Min Tsu (Nationalisme). Chinezen willen graag heet water kunnen maken op de kamer, voor thee of voor noedels en mie; waterkokers worden dus bijzonder op prijs gesteld. Ook vinden ze het heel plezierig (verrassing 1) als ze kranten en brochures in het Chinees krijgen en in het Chinees worden aangesproken. Bovendien houden ze (verrassing 2) van Chinees eten.
De zakelijke gasten komen op dit moment nogal eens in (kleine) groepen; de echte toeristen komen vooral rond het Chinees Nieuwjaar (eind januari/ begin februari), in de meivakantie, en rond de tijd van het maanfeest (eerste weken van oktober). Eigenlijk best overzichtelijk allemaal. Niet te vroeg juichen. Op een gegeven moment - en dat moment komt altijd sneller dan je denkt - zijn ze niet meer eenvoudig op te delen in zakelijk en toeristisch: ieder van die twee segmenten is op te splitsen in wederom twee segmenten. En dat nog een keer en dan nog een keer. Binnen de kortste keren verlangen we terug naar vandaag, toen we ze eigenlijk nog niet kenden.
Binnen afzienbare tijd zijn zij net als Engelsen, Italianen of Russen (oh ja, die zijn er ook nog...): je hebt rijke en arme, opgevoede en onopgevoede, mannen en vrouwen! Samen met het NBTC en ING Bank gaan we volgend jaar nog eens uitgebreid op al die verschillen in. Ik houd u op de hoogte.
HM302005
