‘Home is a mood.' ‘A hotelroom needs to be nurturing and inspiring.’ We zijn er weer: kaarsen, geitenharensokken, enzovoort. Je zou toch zeggen dat we de zestiger en zeventiger jaren achter ons hebben gelaten. Ja en nee. Het huidige tijdsgewricht is kennelijk zo schraal aan eigen ideeën dat alle zin en onzin van dertig jaar geleden als bijzonder wordt gezien. Tot mijn schrik leren mijn kinderen de liedjes van de Rolling Stones, Beatles en Tina Turner ontleden tijdens de lessen Muziek. Hoe bestaat het: mijn ouders draaiden de radio uit bij het horen van ‘dat gekrijs’; onze kinderen krijgen het met de paplepel ingegoten. Beyonce, 50c, Men2Be en Usher nemen thema’s en songs over van de Beatles, Elton John, en meer van die vogels uit mijn generatie.
Zo ook de hotels. Of het nu dure of goedkope hotels zijn, de trend weergeven is toch wel heel belangrijk. A ‘home away from home’ (een kamer voor een wat langer verblijf) wordt aangeboden door Marriott ‘executive suites’, Citadines ‘aparthotels’, ‘Staybridge suites’ van IHG en Hilton ‘Residences’. Jammer alleen dat ze allemaal hetzelfde idee hebben over hoe dat eruit moet zien.
De zogenaamde ‘boutique hotels’ hebben bedacht dat hun 'hippe' gasten het van groot belang vinden dat ze aansluiting hebben bij bepaalde kledinglijnen. Bulgari-, Armani- en Cerruti-hotels doen verwoede pogingen om trendy over te komen. Dat betekent eigenlijk nog steeds: geel licht (mag tegenwoordig ook wat rood bij); een kale inrichting met strak, heel licht gekleurd meubilair; het hotelpersoneel gekleed in origineel architectenzwart, met gesloten Mao-kraag... Zucht, gaap.
Zou dit tijdsgewricht ook iets echt eigens kunnen voortbrengen? Ik doel dan niet op het streven van het Lloyd hotel om de ‘pisbak van de Nederlandse hotellerie’ te willen zijn. Die aanduiding schijnt te verwijzen naar het ontwerp van een urinoir voor een New Yorks hotel. Ik weet niet of ik het zou zoeken in een dergelijke associatie.
Nu we het toch over New York hebben, daar is kortgeleden het 70 Park Avenue geopend. Dat is een boutiquehotel met een werkelijk eigen karakter heb ik de indruk. Als je hun USP's ziet (‘bonded, licensed dogwalkers/ sitters’; een 24 uurs tv-kanaal voor yogaoefeningen, gratis matjes bijgeleverd), dan heeft dat toch wel wat. Dit voormalige Doral Hotel - geheel opgeknapt door de Kimpton Hotel Group - profileert zich extra door zich te richten op de Gay and Lesbian Travel Market.
Een hotel dat zich ook onderscheidt, is Hotel Q! in Berlijn, vlak achter de Kurfürstendamm. Wel heel strak, niet heel ‘gezellig’, maar in ieder geval geen zwarte Mao-mannetjes. Naast zwart (dat kun je maar langzaam afleren natuurlijk), veel rood, ivoor en groen. Ook een bijzonder originele indeling van de kamer, niet terug te vinden in de jaren zestig of zeventig, of wanneer dan ook. Dus er gloort hoop op een eigen gezicht voor dit tijdsgewricht, maar het is wel sjorren en trekken.
HM302005
