Samen met mijn brugklasdochter heb ik me op het Latijn geworpen. De koopmannen slapen in de slaapkamer. Cubicula betekent: de slaapkamer. Zouden ze daaraan gedacht hebben bij EasyHotel (pas geopend London; prijs vanaf 5 Pound Sterling per nacht) toen ze hun cubicle-achtige slaaphokjes van een paar vierkante meter realiseerden? Ook Beddies.com, dat in 2005 zijn eerste hotel wil openen, heeft dit principe van geen flauwekul: alleen slapen, met wc en douche; dan wegwezen. Meer wil een gast niet, zeggen ze. En het moet ook weinig kosten.
In zijn gastlezing ‘Trends and Development in the Hospitality Industry Between 2005 and 2010’ (voor de Hotelschool Leeuwarden) verwoordde Michael Olsen het nog een graadje stelliger: Over een paar jaar gaan we kamernachten gewoon weggeven, als commodity, zoals nu mobiele telefoons gratis worden weggeven. Het is niet meer dan een noodzakelijk bijproduct van iets anders; iets waar je wel pecunia voor betaalt.
Het is in ieder geval een originele benadering. Veel voetballiefhebbers geven zonder gemor heel veel geld uit voor een entreebewijs voor het EK in Portugal; andere sportliefhebbers betalen een vermogen voor het bijwonen van belangrijke wedstrijden tijdens de Olympische Spelen in Athene. Maar de ‘commodities’ (het vliegticket en de overnachting) mogen vrijwel niets kosten. Wanneer echter de lokale hoteliers op hun beurt bedenken dat yield management leuk past bij dat soort evenementen - en bijvoorbeeld tweemaal de rackrate vragen -, dan krijgen sommige relaties en begrippenkaders een behoorlijke knauw.
De luchtvaartmaatschappijen hebben daar wat minder last van, want van hen zijn we het gewend. Ik vloog laatst naar Parijs voor 80 euro, terwijl mijn buurman 400 euro had betaald. Dat gaf de vlucht overigens een extra dimensie (voor mij).
Aan het andere einde van de markt gebeurt ook van alles. Was de standaardkamer in een vijfsterrenhotel een paar jaar geleden nog 26-28 m2, de luxe hotels die nu worden neergezet, gaan voor niet minder dan 40 m2. (Het Hyatt aan het Oosterdokseiland in Amsterdam; hotelplannen aan de Zuidas; aan de Maasboulevard in Rotterdam et cetera). Ook bestaande hotels heroriënteren zich: het Okura Hotel gaat het aantal kamers verkleinen en de afmetingen van de kamers vergroten. De Palace Hotels in Parijs wedijveren om wie de grootste kamer heeft - en wie de meeste employees per kamer.
Olsen zat zijn publiek te jennen met de opmerking dat je voor innovatieve ontwikkelingen vooral geen hulp van hotelmanagers moet vragen; die zijn daar per definitie ongeschikt voor. Toch zie je dat de hotellerie wel een krachtige inspiratiebron vormt voor alle partijen eromheen: er is een ‘pod hotel’ (vrij vertaald: peulhotel) ontwikkeld dat je overal kunt neerzetten; zonder een noodzakelijke infrastructuur. In Dubai wordt een onderwaterhotel gebouwd.
Olsen haalde gelukkig wel dit naar voren: Assets and Capital. Met andere woorden: je moet het kunnen betalen en je moet er geld aan verdienen. Dat principe, en de continuïteit ervan, begrijp ik in ieder geval. Aleia iacta est.
HM302004
