Wat is een land nog waard in een geglobaliseerde wereld? En is een toerist nog wel toerist of een inwoner van deze nieuwe werkelijkheid? Wat houdt identiteit in wanneer grenzen aan het vervagen zijn en je meestal andere identiteiten tegenover je vindt. Welke charmante rol spelen wij als gastvrijheidsondernemers daarin? Kunnen wij de verbinding tussen gast, bewoner en bestemming bevorderen zodat een gast zich zowel ergens thuis gaat voelen als respect heeft voor de omgeving?
Afgelopen maanden lees ik alsmaar artikelen over hypertoerisme, de angst van het delen van ons dorp of onze stad en een overkill aan culturen die samen willen genieten van ‘onze’ openbare ruimte. We kunnen hekken bouwen in plaats van bruggen. Maar er zijn altijd gasten die toch graag over die hekken heen willen klimmen en alles over hebben voor een local experience. Zoeken we die thrill zelf ook niet? Ik breek mijn hoofd over de vraag 'hoe kunnen we dan in deze wereld zowel inwoner als toerist gelukkig laten zijn?' Het is de vraag of wij als gastvrijheidsbranche invloed kunnen uitoefenen op spreiding in tijd, gezien vakanties vaak in dezelfde periodes zijn.
Als we hiervoor een strategie ontwikkelen, moeten we dan ons eigen reisgedrag ook aanpassen? Dat is, denk ik, een vraag die nog weinig mensen zichzelf stellen. Ik vraag me af of hotels überhaupt verantwoordelijk te stellen zijn voor toeristenstromen in een stad of gebied. De route, dat is immers aan de gast zelf. Natuurlijk kunnen we bij onze recepties onze gasten een bepaalde kant opsturen. Maar of dat zogenoemde ‘hypertoerisme’ oplost, betwijfel ik. De routing van de gast, die kan eigenlijk alleen de gast zelf beïnvloeden.
Tot slot kunt u zich afvragen of het zover moet gaan dat we onze bestemming moeten aanpassen aan verschillende doelgroepen. We verloochenen daarmee, vind ik, onze eigen identiteit. Die moeten we bewaken, tegelijk investeren in het leren kennen van andere culturen en met onze Hollandse hospitality de gasten het hof maken. Laten we stellen dat iedereen belasting betaalt, we allemaal graag op de mooiste plekken willen komen en delen gezond is. Maar ik hoop niet dat er een nieuw (uit)rookbeleid in de maak is. Hoteliers ga eens met een bewoner op pad in je omgeving, toerisme doen we samen. Locals maken de bestemming, wij faciliteren!
HM302018
