Het volk heeft gesproken: niemand weet wat de hotelclassificatie inhoudt, maar we kunnen en willen niet zonder. Alles en iedereen is erbij gehaald: de NATM (Travel Managers), ANVR- incoming touroperators, de ANWB- leden en uiteraard de hôteliers zelf (de leden van Koninklijk Horeca Nederland). Wij mochten in opdracht van KHN de mening van die laatste groep onderzoeken.
Enquêtes met duizenden reacties, waaruit toch een vrij eensluidende conclusie naar voren kwam. Of is het een uiting van civilisatie: gewoon niet zonder systeempjes durven? Want bij al die enquêtes werd ook gevraagd: ‘Weet u eigenlijk wel wat het inhoudt, dat classificatiesysteem?’ Zonder uitzondering was het antwoord: ‘Absoluut niet.’
Ik denk dat de mensen het eigenlijk niet willen weten. Er zijn gewoon hotels, en hotels hebben sterren, van één tot vijf. Eén ster is goedkoop en simpel; vijf sterren is luxe en duur. Wat er tussenin zit mag u zelf invullen.
De vijfsterrenhotels hebben een duidelijke voorkeur voor een vrijwillig systeem; de anderen voor een verplicht systeem. Misschien moet je het doen zoals in Frankrijk: hoe meer sterren je wilt, hoe meer je moet betalen. Dan moet je wel heel zeker van je zaak zijn als je per se een schildje met vijf sterren op de deur wilt hangen. Of zoals in Duitsland: een grondig uitgewerkt puntensysteem. Of anders zoals in Engeland: een met woorden omschreven classificatie. Dit is de Engelse omschrijving voor een hotel dat iets te goed is voor drie sterren, maar net niet goed genoeg voor vier: ‘Moderate Deluxe’. Prachtig toch? De Belgen dan... De Vlamingen weten hetzelfde systeem als in Nederland op een zodanige manier te hanteren dat er een volstrekt ander resultaat uitkomt; de Walen geven er een, laten we zeggen ‘Bourgondische invulling’ aan. ’s Lands wijs, ’s lands eer. Nederland heeft 31 vijfsterrenhotels; de VS maar 42. De losers.
Een internationaal classificatiesysteem, wereldwijd, Europees of voor de Benelux is volgens mij absolute onzin: het doet afbreuk aan de cultuur van het land; je krijgt het met geen mogelijkheid voor elkaar en als het er eenmaal is, vult iedereen het toch weer op zijn eigen manier in. Dat gezegd hebbende, is het natuurlijk toch handig om stiekem te kijken naar wat de buren doen. Voor Nederland is wellicht een poldermodel toch het aardigst: een basismodel verplicht, en voor de luxe hotels een vrijwillige toevoeging, gebaseerd op de systematiek van de Official Hotel Guide, waar toch een kleine 30.000 hotels bij zijn aangesloten. Een nieuw systeem moet in ieder geval niet meer zo betuttelend zijn als het huidige; het moet ook enige ruimte bieden voor een kwalitatieve beoordeling. Tevens moet men de verschillende sterrencategorieën voldoende kunnen onderscheiden.
Misschien kunnen we een nieuwe duidelijkheid bij elkaar formeren. Niet polderen, want dat is ouderwets. Kunnen we niet alle regels over handdoeken, spiegels, aantallen stoelen, suites en meer van die nuances schrappen, om vervolgens de aanwezigheid van een goed bed, of überhaupt de aanwezigheid van een bed, verplicht te stellen? In het nu geldende systeem is niet te vinden over ‘het bed’. Ahum, wat is de belangrijkste functie van een hotel ook alweer?
HM302002
