Ik ben aardig bedreven in het improviseren op hotelkamers. Toch stond ik onlangs weer te hannesen met mijn toilettas naast een design wastafel zonder extra ruimte voor spulletjes. Als iets goed is gedesigned dan word ik daar heel enthousiast van. Maar het is tijd om de designtrend in de gastvrijheidsindustrie een halt toe te roepen. De hoogste tijd, wat mij betreft.
Voorbeeld. Je reserveert een leuk boutiquehotel op een inspirerende plek voor een weekendje weg met zijn tweeën. Je arriveert tegen drie uur op vrijdagmiddag en krijgt te horen dat de kamer nog niet schoon is. Opeens ziet die lobby er minder stylish uit. Een duidelijk gevalletje ‘dissatisfier’. Sommige zaken zijn essentieel bij een goede gastvrijheidservaring en die komen eerst. Vaak hoort ‘design’ daar niet bij. Mijn stelling: gastvrijheid en design gedragen zich als water en vuur. Tijd om een designvrije periode in te lassen. Allemaal even ademhalen en nadenken over een paar pijnpunten die steeds maar terugkeren.
Vaak is het design van het hotel een statement ter ondersteuning van het ego - of in elk geval het imago - van de designer. En dan blijkt dat die oversized bloempotten in de gang snel sporen gaan vertonen en je er met de linnenkarren dagelijks tegenaan rijdt. Ook nog eens tot grote ergernis van housekeeping. En dat is niet het enige, want designtrends volgen elkaar steeds sneller op. Daar zit je dan als hoteliode hotelier met je zwarte badkamertegels en regendouche. Lekker spannend… Vijf jaar geleden was het helemaal hip en nu zó 2011. En het nieuwe renovatieplan staat gepland voor 2021, dus nog even volhouden.
Op de website doet de foto het goed. Bij binnenkomst blijkt de fotograaf wel heel creatief geweest. Het design is vooral bedoeld voor het plaatje. Al die kekke kussens liggen tijdens je verblijf opgestapeld op de enige stoel. De bediening van de verwarming op de kamers is weggestyled, voor het strakke beeld. De gast die de kamer graag iets koeler heeft, zet ten einde raad dan maar het raam open. En hoe vaak heb je als gast geen idee hebt hoe die kraan moet worden bediend, of waarom de helft van de wand paars moest zijn… Je deelt blijkbaar niet het designvocabulaire van het hotel. Je vraagt je af of de hotelier hier zelf wel eens slaapt?
Als het interieur van een hotel kenmerken van design vertoont, dan zet dit de toon voor de service die zou moeten volgen. Noblesse oblige, nietwaar? En ook daar gaat het mis. Dan blijkt het niet mogelijk om die service te verlenen die bij de designbelofte hoort. Nee, dan liever de omgekeerde methode van het Hans Brinker in Amsterdam, ‘The Worst Hotel in the World’. Blijkt het tijdens het verblijf toch allemaal nog mee te vallen.
Auteur: Geoff Marée
Foto: Geoff Marée
HM302016
