Hadden wij ook maar pakketjes producten gemaakt die niemand meer begreep en die iedereen wel wilde kopen. Hadden wij ook maar kamers verkocht aan mensen die het niet konden betalen. Dan was de overheid ons ook te hulp geschoten en was miljardensteun voor onze sector al geregeld. Waarschijnlijk was Nederland dan zelfs tijdelijk eigenaar geworden van onze hotelkamers, met het loerende recessiespook in onze hotelentree.
Abrupt eindigde mijn 'gedroomde' gesprek met een aantal hoteliers; ik werd met een schok wakker. Misschien is het niet eens zo gek idee. Benchmarken noemen wij dat. In gewoon Nederlands: goed afkijken.
Misschien kunnen we het echt gaan doen. Laten we met ons allen kamers op afbetaling gaan verkopen. Of slaap nu en betaal pas over 6 of 12 maanden met maar 1,5 % rente per maand. Of een echte 'liar-aanbieding' voor mensen die bij u op krediet komen eten en slapen maar geen vast inkomen hebben. Deze pakketten verkopen wij dan weer door aan een bank, die deze weer doorverkoopt aan een pensioenverzekeraar die ze uiteindelijk weer weet te slijten aan ene Wouter. Als je het zo op papier zet, weet je gelijk dat je dat soort dingen niet moet doen.
Nee, we mogen blij zijn dat wij een business hebben waar het allemaal nog redelijk transparant geregeld is. Ja, diep in ons hart willen we natuurlijk dat iemand anders onze recessienachtmerrie oplost. Ook dat is echter een mooie droom! We zullen het, zoals altijd, zelf moeten oplossen. En dat is niet zielig. Het is zalig. Dat wij de kans krijgen om het zelf te doen en niet verder hoeven af te wachten wat er gaat gebeuren. Het heft in eigen hand nemen. Daarbij een goede tip: neem in uw verkoopuitingen het woord crisis of recessie op; de kans wordt daardoor veel groter dat de media uw uiting er uit lichten. We hebben de afgelopen weken al diverse recessiemenu’s en crisiskortingen voorbij zien komen.
Natuurlijk kunnen we ook gezamenlijk de prijzen verlagen tot een absoluut dieptepunt zodat er een yieldrecessie ontstaat. In een dergelijke prijzenoorlog hebben we aan het eind slechts verliezers, dus dat lijkt mij ook geen goede oplossing. Nee, we zullen juist nu aan de waarde voor de klant moeten gaan werken. Als frequente hotelgast zou ik wel eens wat meer van u willen horen; ik zou wel eens het gevoel willen hebben dat u mijn komst op prijs stelt. Dat ik waardering krijg voor het feit dat ik bij u mijn besteding kom doen.
Kortom, ik zou mij gewaardeerd willen voelen als gast. Ook al weet u vrijwel zeker dat ik wel weer terugkom. Gewoon iets extra’s omdat ik dat verdien. Gewoon mij verrassen doordat u zich in mij verdiept. Als u dat doet voor mij en voor uw andere gasten, dan vertellen wij dat wel weer verder. Dan wordt uw persoonlijke recessie een stuk minder problematisch.
HM302009
