Verheugd zit ik op mijn bank. Ik begrijp plotseling dat het rondslingerende kinderspeelgoed, de koffievlek, de verwelkte bloemen en al die andere kleine onvolkomenheden onderdeel zijn van iets groots. Althans, als ik de brochures en advertenties van Nederlandse hotels goed begrijp. ‘Thuis ver van huis’; ‘zo goed als thuis’; ‘droom sweet home’...
Mogelijk als reactie op de ‘cocooning-trend’ lijkt het wel alsof hotels met ‘thuis’ moeten concurreren. De vraag is echter, of hotelgasten blij zijn met een hotel dat veel op thuis lijkt. Avontuurlijk zoals ik wil zijn, ben ik veel meer geïnteresseerd in iets anders dan thuis. Ik wil juist graag de sleur doorbreken. Wij leven toch steeds meer in de belevingseconomie? Als ik een paar dagen ertussenuit wil, dan wil ik dus iets anders dan thuis. Daarbij komt dat lang niet iedere hotelkamer werkelijk kan concurreren met mijn eigen ruime slaapkamer, en met mijn eigen weelderige badkamer. De kans bestaat dan ook dat ik teleurgesteld word, omdat het niet zo is als thuis. Sterker nog: thuis is thuis, en daarmee kan niets concurreren. Dat maakt thuis nu eenmaal zo speciaal. Daar mag niemand aankomen.
Gelukkig kom ik nog veel meer slogans tegen tijdens mijn zoektocht naar een leuk hotel. Bij een Franse keten ga je vanzelf glimlachen; Hollandse hotels bieden een hartverwarmende sfeer; er zijn hotels met persoonlijkheid en hotels met ambiance; hotels met raffinement en elegantie; en heel veel hotels met gastvrijheid, al dan niet inspirerend.
Kortom, het lijkt wel een beetje op de vaderlandse politiek. Steeds meer van hetzelfde. Misschien ontbreekt het ook in de gastvrijheidindustrie aan Fortuynisme. Misschien heerst ook hier een gebrek aan duidelijkheid en onderscheidend vermogen.
Ik wil rust, of ik wil verwend worden, of ik wil wat beleven. Gewoon even in een totaal andere wereld zijn. Is dat niet de essentie van vakantie? Andere mensen zien; andere dingen beleven. Ik wil aandacht; ik wil belangrijk zijn, al is het maar voor heel even. Ik wil ruiken, proeven, horen, zien. Ik wil misschien wel even een droom beleven. Ik wil in mijn arm moeten knijpen of het wel echt is wat ik meemaak. Ik wil eigenlijk iets wat niet kan, en toch wil ik het. Ik wil geroerd en geraakt worden. Dat geeft mij het gevoel dat ik ‘eruit’ ben. Vertel mij dat ik dat bij u krijg en ik kom op bezoek. Onderscheid u en spreek mij aan in klare taal.
HM302002
