Ik realiseer mij dat 30 jaar Hospitality Management ook een jubileum voor mijzelf betekent. In 1989 koos ik onvoorwaardelijk voor de hospitalitybranche toen ik als student van een van de eerste lichtingen startte in Leeuwarden aan de Hotel Management School. Ook toen kende de hospitality een lastige periode. Het jaar 1991 begint met de Golfoorlog, het doek valt voor Sovjetunie, in Joegoslavië verklaren Slovenië en Kroatië zich onafhankelijk. Het voelde alsof de wereld in brand stond en wij nergens grip op hadden. Het doet mij erg denken aan het huidige collectieve gevoel.
Vol dromen startte ik met mijn studie en wat heb ik vier jaar lang genoten. Van de onrust in de wereld heb ik nauwelijks iets gemerkt tot ik aan het einde van de studie voor mijn stage naar Amsterdam ging. Een week voordat mijn stage zou starten werd het hotel met 325 kamers waar ik zou gaan werken, op de openbare veiling verkocht en kwam in handen van een toen nog onbekende Israëlische keten. Mijn stage begon op de afdeling accounting, waar alle ‘income audit’ nog met potlood en papier werd gedaan, de fax en telex ratelden er lustig op los en het kantoor stond blauw van de sigaretten die in asbakken lagen op te smeulen. Ik zie de nieuwe eigenaren nog binnen komen lopen en instructies uitdelen om de balans, de crediteurenlijsten en debiteurenlijsten op nul te zetten om vervolgens de payroll en het personeelsbestand kritisch te bekijken. Geen moment heb ik mij toen beseft dat het een uitzonderlijke situatie was. Een hoop collega’s zag ik de volgende dag niet meer terug. Maar ik was veilig, want ik was een stagiaire en kostte niets.
Meer columns van Jantiene Berg lezen? Alle columns zijn in dit dossier gebundeld.
Het was knokken voor de business in een stad met veel te veel beschikbare kamers en je moest blij zijn als je een baan kreeg of als je contract werd verlengd. Wij dachten dat dit het ergste was dat wij ooit hadden meegemaakt omdat het ons persoonlijk raakte. Communicatie en informatie vergaren ging een stuk langzamer omdat de wereld toen nog echt groot was. Wij konden niet alles op een telefoon of iPad naar ons toe halen en meenemen in onze beslissingen. Er kwamen geen steunpakketten vanuit de regeringen, ook al was er sprake van een diepe crisis. En toch zijn diegenen die hun deuren niet hoefden te sluiten er allemaal uiteindelijk weer op gekomen en zelfs sterker teruggekomen. Het is mijn bedoeling niet de huidige situatie te bagatelliseren, maar wel om de situatie te neutraliseren. Wat kunnen wij leren van toen? Wat heeft ons er toen doorheen gesleept? Vertrouwen, het middel om zorgen te laten verdwijnen.
Jantiene Berg
Hospitality nerd
Foto: Photoshoot JP
