Het is inmiddels bijna zes maanden geleden dat ik samen met mijn compagnon de deur van ons urban boutique hotel moest sluiten. Het uitspreken van het faillissement ging in een recordtijd van twee minuten via de telefoon. Een ultrasnelle flitsscheiding. De start van een nieuw begin? In eerste instantie ben ik voor mijn gevoel meer dood dan levend en ligt er een groot gapend zwart gat voor me.
Na het online bekend maken van het faillissement druppelden de reacties binnen van oud-collega's, branchegenoten, leveranciers, vrienden en familie. De druppels veranderden in een stroom van opbeurende berichten dat er altijd ruimte is voor een topper in de hotellerie. ‘Jij bent zo weer aan het werk’. ‘Sterkte, het komt echt goed met jou’. De berichten gaven mij veel positieve energie en hoop, maar de vragen ‘ga ik inderdaad weer een baan vinden?’ en ‘hoe nu verder?’ bleven malen in mijn hoofd. Zo rooskleurig ziet het er niet uit in de hospitalitybranche en het herstel laat nog wel een paar jaar op zich wachten.
In het onlangs verschenen interview dat Sander Allegro had met vier hoteliers werd helder verwoord dat het derde kwartaal echt niet alle verliezen heeft goedgemaakt en dat de bezettingsgraden met name in de steden historisch laag zijn. General managers van hotelketens worden regiomanagers, hotels die (tijdelijk) dicht gaan nemen gedwongen afscheid van medewerkers die soms 25 jaar in dienst waren. Meer en meer kandidaten stromen de arbeidsmarkt op en op de profielfoto's op LinkedIn zie ik steeds vaker #OpenToWork.
Eerst had ik nog de stille hoop dat mijn ondernemersenergie en mijn enorme ervaring een groot pluspunt zouden zijn in deze crisis, maar dat valt tegen. Gelukkig komt het toch tot diverse gesprekken. Het zitten aan de andere kant van de tafel in die andere rol voelt ongemakkelijk en confronterend. De eerste vraag die mij zonder uitzondering gesteld wordt is: ‘Wil je nog wel voor een baas werken?’ En misschien is dat ook wel begrijpelijk.
In mijn nieuwe rol vertel ik ondernemers om zichzelf opnieuw uit te vinden; het businessplan onder de loep te nemen en afscheid te nemen van activiteiten die in het nieuwe normaal niet meer werken. En blijkbaar geldt het voor mij en voor alle fantastische talenten die door deze crisis niet meer aan het werk zijn: een nieuwe uitdaging vinden buiten de hotellerie. De zorg? Een overstap naar een andere branche? Het uitbouwen van mijn activiteiten om ondernemers te begeleiden en te ondersteunen?
Zou jij de overstap maken of je medewerkers de keuze geven om voorlopig ergens anders aan de slag te gaan? Sommige hoteliers zeggen direct ja: helpen waar je helpen kan. En de andere ondernemers zeggen resoluut nee: we worden al genoeg voor karretjes gespannen door de overheid. Als een groot deel van deze hospitalitytoppers aan de slag gaat in de zorg, dan moeten we niet vreemd opkijken dat patiënten eerder het ziekenhuis verlaten, de wachtlijsten langzaam oplossen en de ouderen minder eenzaam zijn. Vijfsterrenservice tijdens je verblijf in het ziekenhuis of in de zorginstellingen vol aandacht, tempo en efficiëntie. Het is een mooie gedachte, maar ondertussen blijft het eeuwig zonde dat wij niet ‘gewoon’ ons zo geliefde vak kunnen blijven uitoefenen.
Jantiene Berg
Klaar om ondernemers in hun energie te zetten !
https://www.linkedin.com/in/jantiene-berg-896526b/
Foto: Photoshoot JP
HM302020
