This hotel loves money, and hates people… Dat was het gevoel dat ik een aantal jaar geleden overhield aan een zakelijk verblijf in het Trump International Beach Resort in Miami. Twee enorme torens met zeer ruim bemeten kamers, gelegen aan een prachtig strand. Alles was er 'fantastic' en 'great'.
De geachte clientèle lag de hele dag aan het zwembad, waar eten van matige kwaliteit werd geserveerd op goedkope plastic wegwerpborden en dito bestek. En dat voor alles behalve wegwerpprijzen. Klatergoud en schone schijn: niet aan mij besteed, maar wel aan vele vakantiegangers die het er heerlijk leken te hebben.
En ze zijn niet alleen. Voor een groot deel van de wereldbevolking staat luxe gelijk aan pracht en praal. Voor een hotel is dat makkelijk te vertalen: enkeldiepe tapijten, grote tv’s, glanzende kroonluchters, rijk gedecoreerd meubilair en als het even kan een badkamer met gouden kranen. Precies het soort hotels waar het Trump imperium in grossiert.
Deze materialistische vorm van luxe heeft de hotellerie lang gedomineerd en voldoet op dit moment met name aan de vraag van reizigers met een relatief laag inkomens- en opleidingsniveau en reizigers uit landen met een tamelijk recent verkregen individuele economische welvaart. Een belangrijk deel van de wereldbevolking dus.
De laatste jaren is er echter een nieuwe vorm van luxe opgekomen. De post-materialistische luxe: luxe 2.0 De ervaren, welvarende en hoog opgeleide reiziger zoekt rust, unieke ervaringen en zelfs spiritualiteit. Voor deze groep geen imposante hoteltorens, gouden kranen en levensgrote kroonluchters.
. In plaats daarvan wordt deze groep – pardon: worden deze individuen - opgewonden van kleinschalige resorts die in nauwe verbinding staan met de natuurlijke omgeving. Accommodaties met een grote rol voor yoga en biologisch voedsel van overwegend plantaardige oorsprong. En liefst ook zonder wifi, zodat ook de geest een 'detox' kan doormaken.
De scheiding tussen de twee vormen van luxe lijken overeenkomsten te vertonen met het enorme schisma dat Trump met zijn presidentschap in de Verenigde Staten - en ver daarbuiten - naar boven lijkt te brengen. Binnen de hotellerie is er ruimte voor beide modellen en kunnen ze prima naast elkaar bestaan. Laten we hopen dat dit een voorbeeld is voor de rest van de maatschappij.
Deze column staat in de nieuwe editie van Hospitality Management. Klik hier om deze te downloaden!
HM302017
