Ik fiets door prachtige groene wijngaarden en verlaten Franse dorpen. De wind waait door mijn haren. Heel even voel ik me zo vrij als een vogel. Een moment van geluk. Vrijheid; de mogelijkheid om naar eigen wil te handelen. In maatschappelijke zin behelst het de mogelijkheid van groepen en individuen om deel te nemen aan het maatschappelijke, economische en politieke verkeer. Het is één van de belangrijkste maatschappelijke waarden geworden. Maar zal het begrip vrijheid ooit nog dezelfde betekenis krijgen? Na veel discussies was het mijn man die uiteindelijk een kort uitje naar Frankrijk organiseerde. Van de 12 miljoen Nederlanders die normaliter naar het buitenland vertrekken, verkennen er dit jaar toch zo’n 5 miljoen hun eigen land. En dat merken we. Er is weer leven in de brouwerij. Nijmegen bruist bijna als vanouds en is overladen met Belgen, Duitsers én de thuisblijvers. Er is een animatiepark voor kinderen gecreëerd, een hippiestrand werd aangelegd en er zijn zomermarkten. Dus waarom zouden we risico’s nemen en elders in Europa ons geluk zoeken?
We komen terug bij ons Chambre d’Hôtes en worden gelijk geconfronteerd met de realiteit. Le Patron neemt onze fietsen aan met zijn latex handschoenen, zijn mondkapje tot ver over zijn neus getrokken, en duwt ons een desinfectiegel in de handen. Het ultieme gevoel van vrijheid van daarnet is weg. Bezweet zetten we onze mondkapjes op totdat we op onze kamer zijn. Toch een beperking in je normale manier van handelen. Mijn focus ligt zo op alle aangescherpte maatregelen dat ik bijna fobisch naar het handelen van anderen kijk. En ik kijk er niet alleen naar, ik veroordeel het ook. Dat alleen al voelt als een beroving van de vrijheid. De maand juli was een bewogen maand. De normaal 3 tot 4 maanden goedgevulde orderportefeuille was minimalistisch, dus mijn verwachtingen conformeerden zich daaraan. Maar er gebeurde heel veel last minute waardoor de bezettingsgraad grillig, maar zeker niet slecht was. Voorlopig zijn er geen langetermijnvisies. Een planmatig type als ik moet daaraan wennen. Toen de uitgekeerde bedragen van de NOW-regeling gepubliceerd werden is mijn achting voor bepaalde ‘blatende’ ondernemers gedaald. Als je ze op de kop houdt blijkt er nog geen euro uit de broekzak te vallen. Om nog maar niet te praten over de zichzelf-over-de-rug-van-anderen-verrijkende ondernemingen die miljoenen uit dat noodfonds hebben getrokken. Terwijl zzp’end Nederland het met een schamele eenmalige bijdrage moest zien te redden. Ook wij hadden een omzetdaling van honderd procent, vaste lasten en doorlopende contracten. De achting voor de kleine ondernemer vol creativiteit is gestegen. Ik spreek mijn trots niet graag uit, maar ik ben dankbaar dat ik het tot dusver heb gered. Ik pas me aan. Ik ben er klaar voor.
Meer columns lezen?
Tanja Seegers is eigenaresse van Boutique Hotel Straelman uit Nijmegen. Met Hospitality Management deelt zij haar verhalen. Lees al al haar columns hier.
HM302020
