De telefoon rinkelt… Ik kijk op mijn horloge: 7.50 uur. Wie belt er in godsnaam tijdens de ontbijtservice. Ik haal snel de eitjes uit de pan en neem op. Een man begint een lang verhaal af te steken maar het enige wat ik opvang is bedwantsen. Bedwantsen??? Wat??
Omdat de ontbijtzaal nog vol zit, kan ik de man helaas niet uitgebreid te woord staan en ik vraag hem of ik hem later terug mag bellen. Er gaat van alles door mijn hoofd. Het zal toch niet… Nee, dat kan niet. Als ik hem de volgende dag eindelijk te pakken krijg, vraag ik hoe het met meneer gaat. Nog steeds jeukende uitslag, maar hij is wel aan het werk en kan niet lang aan de telefoon blijven. Ik heb inmiddels een ongediertebestrijdingsdienst ingeschakeld en ik beloof de jongeman op de hoogte te houden.
“Het is ontzettend druk mevrouwtje, we hebben pas morgen tijd.” Tja, 37 graden en alles broeit en groeit. Mijn zorgen inmiddels ook. De volgende dag rijdt er een reclameloos busje voor de deur: dienstverlening Van der Linde. Ik slaak een zucht van verlichting. De buurt en de op dat moment aanwezige gasten hoeven helemaal niets te merken. De man pakt zijn spullen uit de bus en loopt naar de kamer. Binnen tien minuten is de kamer onherkenbaar. Werkelijk geen vierkante centimeter blijft onopgemerkt. Alles wordt grondig gecheckt en man wat ben ik dáár blij mee. “Mevrouw, er zijn hier echt geen bedwantsen. Misschien heeft uw gast de uitslag elders opgelopen of heeft hij last van de eikenprocessierups. Die is heel actief in de omgeving van Nijmegen.”
Het maakt mij niets uit, ik ben zó opgelucht. Ik moet hem bellen om het goede nieuws door te geven. Ik open zijn reservering en zie tot mijn grote verbazing een review verschijnen met de hartslagverhogende kop: ‘Zorgwekkend’. Ik geloof mijn ogen niet. Hij heeft gewoon een review geschreven met de bewering bij mij bedwants-beten te hebben opgelopen nog voor ik de officiële uitslag met hem kon delen. Ik grijp de telefoon, maar meneer neemt niet op. Ik besluit hem een bericht te sturen. Ieder kwartier check ik zijn reactie maar die blijft uit. Na vijf telefoontjes geef ik het op. Er gaan allerlei scheldwoorden door mijn hoofd. Maar een stemmetje roept: “Netjes blijven Tanja, netjes blijven.”
Ik bel Booking.com. Ik weet zeker dat ze mij, als goede partner, kunnen helpen dit recht te zetten. Zulke beweringen, die nu bewezen onjuist blijken, kunnen immers de potentiële klanten afschrikken. Een vriendelijke man sommeert de verklaring van de bestrijdingsdienst te sturen zodat de review verwijderd kan worden. Het pdf’je is al verstuurd voordat hij verder kan praten. Er gaan echter drie werkdagen overheen voordat ik antwoord krijg van de reviewcommissie. Verzoek afgewezen. Naast de scheldwoorden die al door mijn hoofd spookten jegens de gast kwamen nu woorden naar boven die ik maar niet zal uitspreken. Netjes blijven Tanja!
Ik voel me in de steek gelaten door mijn ‘partner’. Althans, zo noemen ze mij als de forse maandelijkse bijdrage weer betaald moet worden. Tssss, van een partner verwacht ik bescherming, steun, medeleven. Maar niets van dat alles. Ik los dit zelf wel op. Hoe, dat weet ik nog niet.
Tanja Seegers
Tanja Seegers is eigenaresse van Boutique Hotel Straelman in Nijmegen. In 2018 interviewde Hospitality Management haar uitgebreid. Lees het hele interview hier
Noot van de redactie: Booking.com blijkt de bewuste review inmiddels verwijderd te hebben. Ten tijde van het schrijven van de column was dit nog niet het geval. Goed nieuws voor Tanja.
