De rust van toen, het comfort van nu

Ze zijn een beetje in onbruik geraakt: de woorden arcadisch en bucolisch. Maar een schilder zou er, op het arcadische landgoed Warnsborn, nog wel raad mee weten. De hotelgasten trou­wens ook wel, want in het gastenboek wordt de landelijke schoonheid - en de bucolische rust - uitvoerig geroemd. Het loofbos was op zijn mooist, tijdens een bezoekje van Hospitality Ma­nagement: de herfstbladeren leken elk zonnestraaltje te begroeten met een eeuwige pracht. Anders dan elders in ons land, golft het bladerdak in Arnhem naar de einder toe. De bossen staan hier namelijk op geaccidenteerd terrein; dat maakt ze mooier en levendiger. Verscholen in zo'n bos, achter een lange oprijlaan, ligt een levendig hotel.

'Uit zuivere bronnen vloeit zuiver water,' luidt een oud Nederlands gezegde. Welnu, 'born' is een ander woord (Duits/oud-Nederlands) voor bron; warn betekent zuiver. Op het landgoed Warnsborn bevinden zich een paar heldere bronnen, vandaar de naam. Het zuivere water kab­belt via een beekje, langs bomen en gazonnen, naar de Rijn.

Als we de historische bronnen bekijken, zien we dat de naam Warnsborn voor het eerst ge­noemd wordt in 1428; het werd als heidegebied door hertog Arnold van Gelre in erfpacht ge­geven aan ene Johan van Postel. Na verloop van tijd geraakte het in handen van de kerk. De­genen die nog een beetje kennis bezitten met betrekking tot de vaderlandse geschiedenis we­ten dat de Opstand ('tachtigjarige oorlog') een einde maakte aan zulk kloosterbezit. In 1640 werd Warnsborn in het openbaar verkocht. Sindsdien heeft het landgoed tal van eigenaren ge­kend. In 1929 overleed de toenmalige 'landheer', genaamd Voute. Zijn familie werd vervol­gens door de grote beurskrach gedwongen het bezit te verkopen.

Overwinning

De exploitatiemaatschappij die met het landgoed aan de haal ging, heeft gelukkig niet lang plezier gehad van de aankoop. Deze N.V. was namelijk van plan 'het zaakje' te verkavelen. De toen juist opgerichte stichting Het Geldersch Landschap begon met succes een onteigenings­procedure. We spreken hier over een van de eerste overwinningen in de geschiedenis van de natuurbescherming.

Een historische militaire nederlaag (de meidagen) trok kort daarop een streep door de reke­ning. Dat de Duitse officieren Groot Warnsborn inpikten als onderkomen valt nog wel te be­grijpen, maar dat zij, tijdens een groot feest, het landhuis in vlammen lieten opgaan...

Wat er nu staat, herinnert in niets aan het verleden. Jawel, het hotel oogt bedriegelijk echt als een landhuis, maar de neo-classicistische architectuur stamt uit 1950; het oorspronkelijke landhuis zag er heel anders uit. We slaan weer een paar eigenaars over (ENKA; AKZO; mana­gement door de Bilderberg Groep; Clingendael Groep; Crest Hotels). In 1980 wordt Hotel Restaurant Groot Warnsborn door Crest Hotels verkocht aan de familie J. Pot. Negen jaar later komen de huidige eigenaars in beeld.

'Twee angsthazen uit Friesland kwamen in 1989 met knikkende knieën solliciteren.' Dat zijn de woorden van Lammert de Vries. Destijds werkte hij samen met zijn echtgenote Sjoukje in een Londens hotel. Zij hadden het vliegtuig naar Nederland gepakt, speciaal voor dit sollicita­tiegesprek. 'Sjoukje en ik wilden heel graag iets samen doen,' verklaart Lammert. 'In Londen - en voor die tijd in Florida - werkten we weliswaar in hetzelfde hotel, maar we zagen elkaar nauwelijks. Het klikte onmiddellijk met de heer Pot, dus we konden beginnen als "bedrijfsleider-echtpaar". Twee jaar later kwam de vraag: "Willen jullie het hotel niet overne­men?" Natuurlijk wilden we dat, maar de pecunia ontbraken, en de banken waren destijds niet zo scheutig.'

De heer Pot was evenwel een vindingrijk man. 'Dan huren jullie het bedrijf toch eerst voor vijf jaar,' opperde hij. Dat scenario werd direct omhelsd door Lammert en Sjoukje. Die vijf jaar verliepen voorspoedig: er kwam een nieuwe serre; het restaurant en de lounge werden gereno­veerd; de banken begonnen zich warm te lopen. In 1996 was het zover: 'Landgoed Hotel & Restaurant Groot Warnsborn' werd het eigendom van Lammert en Sjoukje de Vries.

De aandachtige lezer zal het zijn opgevallen dat er nu sprake is van 'Hotel & Restaurant'. Dat restaurant bestond al wel - en het liep zelfs goed, dankzij aanwaaiende natuurgenieters - maar onder het nieuwe bewind heeft het f&b-gedeelte extra aandacht gekregen. Niet zo vreemd, want Lammert heeft zijn eerste serieuze schreden op het horecapad gezet in het destijds be­faamde Amsterdamse restaurant Molen De Dikkert.

'Ik ben in hart en nieren een restaurantgastheer,' bekent Lammert. 'Het restaurant c.q. de keu­ken was vóór onze tijd al de grote kracht van Groot Warnsborn, maar wij wilden dat deel van het bedrijf nog meer versterken en dus ook meer bekendheid geven.'

Vroeger waren het voornamelijk de wandelaars en fietsers die hier aan kwamen zeilen; inmid­dels is het restaurant van Groot Warnsborn tevens een pied-à-terre voor zakenlieden. Toch is de verhouding logies/f&b 'ongunstig' veranderd voor de f&b. De Vries: 'Het was 30/70, nu zitten we op de gezonde verhouding 50/50. Dat betekent niet dat het restaurant nu minder presteert dan voorheen - integendeel. Het betekent dat de logiesverstrekking een stuk beter is geworden. In 1997 zijn alle kamers in het hoofdgebouw totaal gerenoveerd; elke kamer heeft nu een eigen kleur en uitstraling. In 1998 zijn de toiletgroepen aangepast aan de moderne tijd. Vorig jaar december is het koetshuis opgeleverd; dat is nu een hoteldependance.'

Alles aanpakken

We moeten het eerst maar even over dat koetshuis hebben. Hoewel, 'even'... In Hospitality Management hebben we nog niet lang geleden de reeks 'De bijzondere hotelkamer' gehad. Jammer dat toen dit koetshuis nog niet klaar was. Het is voor circa fl 2.500.000,- verbouwd onder leiding van Monk Architecten (Utrecht). Die mannen hebben puik werk afgeleverd: van buiten oogt het koetshuis weer zoals een koetshuis behoort te ogen: authentiek en nostalgisch. Binnenin herinneren allerlei elementen aan de tijd van edele viervoeters: een stenen trog als wastafel bijvoorbeeld. Het gebouw heeft een heel aparte, doordachte indeling gekregen, en het zit vol met architectonische 'grapjes'. Luxe gepaard aan - in de vormgeving - strakke eenvoud. Heerlijk badderend in een bubbelbad kijkt de gast door een bunkerachtige spleet gelijkvloers uit over een glooiend gazon. Maar uiteraard kun je in dat bad ook tv kijken. Aan de muren hangen op doek gedrukte portretten van aristocratische heren en dames die ooit met glimmen­de rijlaarzen door dit koetshuis gebanjerd hebben. Elke kamer is volledig anders - tot in de details. Elke kamer kan ook apart afgesloten worden van elektriciteit, water en telefoon; han­dig in het geval van storingen.

'Het volgende project is de renovatie van de oranjerie,' vertelt De Vries. 'Die moet geschikt gemaakt worden voor presentaties en vergaderingen. Ook daarbij staat voorop dat zo veel mo­gelijk recht gedaan moet worden aan hoe het ooit was. Dat geldt met name voor de unieke terrastuinen die sinds 1939 geheel verloren zijn gegaan. Samen met Stichting het Geldersch Landschap proberen we de tuinen in oude luister te herstellen.'

Stap voor stap is Groot Warnsborn een volwassen hotelbedrijf geworden. 'In het begin pakten we alles aan,' aldus De Vries. 'Dus ook bruiloften en andere feesten die ervoor zorgden dat de rest van het hotel leeg stond, maar ja... Nu de hotelbezetting gestegen is, werkt dat niet meer. We hebben gekozen voor de wat belangrijker gast: de persoon die regelmatig komt overnach­ten en liefst hier ook eet. Dus niet meer degenen die sporadisch de boel op stelten komen zet­ten. Zodra de oranjerie klaar is - medio volgend jaar - kunnen daar de recepties en presentaties gehouden worden.'

Naam:             Landgoed Hotel & Restaurant Groot Warnsborn

Kamers:           30 kamers; 7 verschillende types (A t/m G)

Logies:            enkel gebruik: 295,- / 270,- / 205,- / 165,- / 140,-

twee personen: 340,- / 300,- / 250,- / 210,-

Zalen:              twee zalen (25 tot 30 personen); meerdere 'subruimtes' (max. 8 personen)

Omzet:            circa 4 miljoen

Omzet f&b:     50%