Nieuw-Amsterdam is toch wat sneller gegroeid dan onze voorvaders verwachtten toen ze na een oorlog met de Britten de status quo accepteerden, die betekende dat de hertog van York zijn buit Nieuw-Amsterdam mocht houden en het door Michiel de Ruyter veroverde Suriname aan Nederland toeviel. Nederland telde toen zo’n tweeënhalf miljoen zielen, dus lang hadden we het toch niet vol kunnen houden in de ‘Nieuwe Wereld’.
In Amerika is alles groter, riep men jarenlang. Inderdaad, veel gebouwen zijn groter; de auto’s natuurlijk; de afstanden in ieder geval. Maar hotelkamers vaak niet. De prijzen ervan daarentegen weer wel. Sander Allegro sliep tijdens het IHRA-congres in New York voor 199 dollar per nacht (zie zijn column) in het Hilton, hetgeen een goede score was. Ik was heel nieuwsgierig naar de wat nieuwere hotels en heb me uitgesloofd door in drie verschillende hotels te slapen.
Het eerste was het Hudson Hotel aan de 59e straat, onderdeel van de pretentieuze groep van Ian Schrager. Een heel hippe, met veel geel belichte hal en bar. Prijs van de kamer : 197 dollar. Betaalbaar, zult u zeggen, met in het achterhoofd het Hilton. Vergeet het maar. De Hudson-kamer is bijzonder vernuftig ingedeeld. Kan niet anders, want hij is slechts 15 m2 ‘groot’! Voor de vorm hebben ze er nog een toilet ingepast, maar om daar gebruik van te kunnen maken, moet je bij Cirque du Soleil werken. Een glazen wand, als scheiding tussen doucheruimte en slaapruimte is leuk bedacht, maar als je de plastic gordijnen aan twee zijden dicht doet, plakken die direct aan je lijf en moet je naar boven kijken om te ademen. Ontbijt? Drie happen lucht voor 20 dollar. Geen aanrader dus.
De volgende halte was het W Hotel, aan de 43e straat. Je betaalt 279 dollar, maar wat een verschil: ruime kamer, grote ramen, ruim bureau... Laptop aan, stekker erin en hoppa: met breedband op internet voor 15 dollar per dag. De filosofie van W is: ‘We take care whatever, whenever.’ Ik had een verloopstekkertje nodig en belde de servicelijn. De medewerker hield vol en na drie keer heen en weer lopen bracht hij de goede. Aan het einde van iedere conversatie zei hij: ‘No problem, we do whatever, whenever’.
Tot slot het Time Hotel, een designhotel in de 49e straat (225 dollar). Nou ja, design... Dat was het waarschijnlijk een paar jaar geleden. Het oogt leuk en met name de met eieren gevulde eierdozen onder de glazen lift blijven fascineren. Internet? ‘Telephone, sir!’ Met andere woorden: stop maar een draadje in de telefoon (een beetje zoals dat ging in een willekeurig papa & mamahotel, vijf jaar geleden).
Ook al lijken veel designhotels op elkaar; in Amsterdam zijn ze er domweg niet. Waarom niet? Te provinciaals? Volgens mij is er gewoon nog niemand op het idee gekomen. Ik garandeer u: binnen anderhalf jaar wordt er een designhotel geopend in Amsterdam; over drie jaar hebben we er minstens vijf, met - heel origineel - een gele hal en zwarte uniformen voor het personeel.
HM302002
