Het witte hotel met de groen-witte markiezen bepaalt het beeld aan de brede doorgaande straat van Hoogezand, vroeger het Winschoterdiep. Sinds 1901 is het in handen van één familie. Dat jaar greep Marten Cornelis Faber zijn kans om meer geld te kunnen verdienen. Het lukte, maar generaties na hem hebben ook andere tijden gekend, tot een coronacrisis aan toe. Achterkleinzoon Frank Faber is de vierde generatie die Hotel Faber door roerige tijden loodst. “Ik vraag me af hoe dit afloopt, maar het jubileum helpt om positief te blijven.”
Op 30 april was de echte verjaardag van Hotel Faber, gerekend vanaf de datum die staat op de vergunning die Franks overgrootvader Marten Cornelis Faber in 1901 in handen kreeg. Zijn achterkleinzoon had een bescheiden viering voorbereid. “Het terras mocht ’s middags open, dus met ballonnen en de vlag in stok hebben we het een beetje feestelijk gemaakt. Een vaste groep gasten kwam een cadeau aanbieden en meteen stond Handhaving op de stoep. Ik heb in anderhalf jaar niemand gezien, maar op onze jubileumdag kwamen ze. Ze feliciteerden me, maar daarna wilden ze toch wel even binnen kijken wat er te doen was, want het zag er zo uitnodigend uit. Tja, binnen was er niks dus. Dat was ons feestje.”
Hotel Faber heeft de traditie jubilea te vieren met een open dag, waarop bewoners en bedrijven uit de buurt gastvrij worden ontvangen. Dat werd dan niet alleen een leuk feestje, maar creëerde ook nieuwe kansen. Dorpsbewoners zagen ook eens een hotelkamer en een feestzaal van binnen, wat niet zelden leidde tot nieuwe boekingen.
Maar dit voorjaar is het stil in de gelagkamer van het legendarische familiehotel. Alleen een grote jubileumdoos herinnert aan de bijzondere verjaardag. Gasten die in deze periode een afhaalmaaltijd bestelden voor de jubileumprijs van 120 dubbeltjes, mochten daar een kaartje in doen. Na de actiemaand trok de notaris – tevens buurman van Hotel Faber – drie gelukkige winnaars van een dinerbon van 120 euro.
Maar eerlijks is eerlijk, het jubileum zorgde ook voor heel veel positieve publiciteit en aandacht. “Het Dagblad van het Noorden besteedde anderhalve pagina aan het hotel,” vertelt Frank trots. “Daar kregen we enorm veel reacties op. E-mailtjes, telefoontjes, zelfs handgeschreven brieven. Heel erg leuk. En iedereen zegt: ‘Als het kan, dan komen we weer!’ Dat helpt om positief te blijven.”
Schouwburg van Hoogezand
Voor overgrootvader Faber was de overname van het hotel een mooie carrièrestap. Hij was de zoon van een hotelhouder in Groningen. De Lemmerboot van Groningen naar Amsterdam huurde een kantoor in het hotel en de jonge Faber was daar kantoorbediende. Zo kreeg hij het hotelleven mee en het verlangen om zelf aan het roer te staan. Dat lukte toen hij met hulp van een brouwerij Hotel Roelfsema in Hoogezand kon overnemen, waarna hij de naam onmiddellijk veranderde in Hotel Faber.
Dertig jaar later kreeg zijn zoon Hendrik Jan Faber de leiding in handen, Franks opa. “Opa heeft de zaak groot gemaakt met de bouw van een theaterzaal,” vertelt Frank. “Zijn broer was directeur van de Stadsschouwburg in Utrecht en voorzitter van de Vereniging van Schouwburgdirecties. Dankzij die connecties wist hij grote namen naar het Noorden te halen voor een voorstelling, zodat ze straks in Amsterdam geen fouten meer zouden maken.”
De foto’s aan de wand vertellen het verhaal van dit rijke verleden, toen een publiek van 400 man afkwam op een revue van Snip en Snap of een concert van de Hoogezandse Imca Marina. Jarenlang trokken de artiesten en evenementen volle zalen. Wim Kan en Corry Vonk, Wim Sonneveld en Eddy Christiani traden op. Later stonden ook Robert Long, Seth Gaaikema en Paul van Vliet op de planken. Faber stond bekend als een chique tent, maar speciaal voor de gewone man en vrouw werden Tiktak Shows georganiseerd, naar een gelijknamig koffie- en theemerk. Wie punten spaarde, kon met korting een kaartje kopen. Er moesten stoelen bij om alle belangstellenden een plaatsje te gunnen.
Iedereen kwam bij Faber, ook al moesten ze er dertig kilometer voor fietsen, weet Frank. “Er worden hier nog altijd huwelijksjubilea gevierd van mensen die elkaar hebben leren kennen op een dansavond met live muziek in Hotel Faber. En altijd stond opa bij de deur. Ik heb hem niet gekend, maar ik zie hem voor me als Charles de Gaulle. Daar leek hij op en zo werd hij ook genoemd. Hij kende iedereen. Als iemand in de danszaal rotzooi trapte ging hij naar de ouders om te waarschuwen. Dat gebeurt niet weer!”
Scheepsbouw, karton en sojasaus
Die grote belangstelling voor vertier in het hotel ging voorbij. Jongeren wilden rock ’n roll en daar was zowel de theaterzaal als Opa Faber minder goed op toegerust. Het oudere publiek bleef steeds vaker thuis, aan de buis gekluisterd. Maar ook na de hoogtijdagen van Hotel Faber als uitgaanscentrum, bleef er veel bedrijvigheid in het hotel, het café, het restaurant en de vijf zalen.
De achttien kamers zijn van maandag tot en met donderdag goed bezet met zakelijke gasten, voor de helft internationaal, vertelt Frank. “De scheepsbouw is erg belangrijk hier en daar zit een hele industrie aan vast, van stoffering tot het inbouwen van machinekamers. Verder hebben we in Hoogezand-Sappemeer twee grote kartonfabrieken en een fabriek voor sojasaus van het Japanse Kikkoman. Zakelijke gasten blijven niet alleen slapen, ze komen ook lunchen met klanten of toeleveranciers, ze hebben vergaderingen en komen ’s avonds dineren.”
Voor zakelijke gasten is Hotel Faber een aantrekkelijk hotel. “Ze houden van het kleinschalige, ook omdat zakelijke gasten vaak alleen komen. We spelen graag in op de wensen van verschillende nationaliteiten, maar we merken ook dat internationale gasten wel wat gewend zijn en ook graag lokale gerechten proberen. We hebben Japanse gasten die houden van Groninger mosterdsoep, maar bij een bitterbal vragen ze om wasabi. Dat zijn leuke dingen en die leer je heel snel. Voor een Nigeriaanse gast improviseren we Nigerian hachee, hachee met rijst. Dat wordt enorm gewaardeerd. Als je een beetje flexibel bent, kun je altijd je gast tegemoetkomen.”
Geïnvesteerd in uitvaarten
Hoewel Hotel Faber het vooral moet hebben van de industrie, is ook de particuliere markt een belangrijke bron van inkomsten. “Huwelijksfeestjes zijn minder geworden, er is steeds meer concurrentie. Maar jubilea en vergaderingen van verenigingen uit de buurt gaan na corona weer gewoon door, verwacht ik. Alle clubs komen hier. Politieke partijen van alle kleuren, Rotary, Lions, Round Table. Een zangkoor komt hier repeteren en we hebben kegelbanen, die we verhuren aan een sportvereniging. We zijn van alle markten thuis. In een normale periode verhuren we een zaal soms twee of drie keer per dag. Eerst voor een zakelijke vergadering, dan voor een gezellige middag met een buffet en ’s avonds is er weer een presentatie of een vergadering van een vereniging van eigenaren. We hebben alles zo ingericht dat we heel snel kunnen schuiven.”
Ook het toerisme is de laatste jaren in opkomst, al moet de provincie Groningen in Noord-Nederland wel genoegen nemen met een derde plaats, na Drenthe en Friesland. “Alleen met de TT Assen zitten we lang van tevoren vol,” vertelt Frank. “Assen is 30 kilometer hiervandaan, maar we hebben vaste gasten die graag op een rustige plek logeren. Ze laten de motor hier staan en gaan met de trein naar Assen. Vaste gasten krijgen van mij bij aankomst een glas bier van het huis en als het kan ga ik er even bij zitten. Die binding is voor mij heel waardevol.”
Ook voor uitvaartbijeenkomsten weten families Hotel Faber te vinden. “Mensen zoeken steeds vaker neutraal terrein voor een begrafenis. Wij ontvingen hier altijd al uitvaartgasten met koffie met cake, want de begraafplaats is hier vlakbij. Maar sinds een paar jaar zien we steeds meer dat ook de plechtigheid hier wordt gehouden. We hebben een piano en goede audiovisuele apparatuur, zelfs met opnamemogelijkheden. Het is lastig om dat actief te promoten, maar bij uitvaartondernemers hier in de buurt staan we goed bekend.”
Vette en magere jaren
Frank Faber is opgegroeid met de cyclus van zeven vette en zeven magere jaren. “Wij merkten altijd dat het met ons nog goed ging, als het in de industrie slecht ging. Dan komen de consultants en de managementadviseurs en die slapen ook hier. Nu missen we dat crisiseffect. Ontmoetingen die niet noodzakelijk zijn, worden uitgesteld. Of dat na corona weer helemaal terugkomt, vraag ik me af. Het was voor mij reden om te investeren in een groot videoconference scherm, zodat bedrijven hier in de buurt op afstand met hun zakenpartners kunnen vergaderen.”
Wat corona betreft, heeft Hotel Faber hetzelfde meegemaakt als veel andere hotels. Heel veel werk aan annuleringen en maatregelen treffen, zonder iets te verdienen. Daarna begon het verzetten van feestjes en overnachtingen, die uiteindelijk ook weer geannuleerd werden. Definitief. “Een heel vervelende tijd,” vat Frank het kort samen. En dan: “We hebben een terugval van 65 procent omzet, terwijl de vaste kosten voor onderhoudscontracten voor keukenapparatuur en dergelijke doorlopen. Die kosten zijn niet omzetgerelateerd. Ik vraag me af hoe dit afloopt, want we hebben nu niet één slecht jaar, maar twee. Zo slecht hebben we het nooit meegemaakt.”
Afhaalmaaltijden
Om van de nood een deugd te maken, zette Frank samen met de kok een lijn met afhaalmaaltijden op, zodat de keuken kon blijven draaien. “Op de zakelijke markt boden we al catering aan, de particuliere markt is daarbij gekomen. We hebben een menukaart samengesteld met niet te dure gerechten, die je zelf thuis niet maakt, maar die je goed uit een folieverpakking kunt eten. Spareribs, saté en gebakken kalfslever met uitjes zijn onze toppers. Als de één wel lever wil eten en de ander niet, dan bestel je gewoon een éénpersoonsportie. Verder verkopen we veel stamppotten en stoofgerechten, en zelfgemaakte snert. In de winter namen veel mensen een beker snert koud mee bij hun afhaalmaaltijd. Zo hebben onze gasten ontdekt dat ze ook Nederlands eten kunnen afhalen en niet alleen maar pizza of Chinees. Dat liep fantastisch, vooral op bijzondere dagen zoals Valentijnsdag, Pasen en Moederdag, bijvoorbeeld met een doosje bonbons erbij. Het haalt het niet bij de normale omzet natuurlijk, maar ik ben er blij mee. Bovendien hou ik zo ook contact met de gasten. Er zijn gasten die regelmatig ophalen en er komen steeds nieuwe mensen bij, ook jonge mensen die misschien straks ook in de zaak komen eten.”
De twee koks die Hotel Faber voor corona in dienst had, staan ook nu nog in de keuken. “Ik had aan één kok genoeg gehad, maar ik wil ze allebei niet kwijt. Van één van hen verliep het contract vorig jaar, maar ik heb het gewoon verlengd. Je leest nu al dat er weer tekorten zijn op de arbeidsmarkt. Gelukkig heb ik mijn personeel kunnen houden: twee koks, twee medewerksters voor de housekeeping, twee obers en één administratief medewerkster. En mijn vrouw, die doet af en toe receptiewerk en houdt social media bij.”
25 jaar verbouwen
Crisis of niet, Frank zorgt ervoor dat het hotel up-to-date blijft. Zo heeft hij onlangs geïnvesteerd in airconditioning voor alle kamers. Een kostbaar project, dat volgens de hotelier onontkoombaar is voor ieder hotel. “Airco is echt zo’n voorziening die nu misschien nog niet noodzakelijk is, maar waar gasten over een paar jaar een hotel op selecteren. Dan ben ik daar liever klaar voor.”
Frank herinnert zich nog goed zijn beginjaren in het hotel, toen de staat van onderhoud achterliep. “Toen mijn ouders het hotel runden, was er lange tijd geen geld voor reserveringen. Ze hebben de oliecrisis meegemaakt in de jaren 70. Ze woonden in een kamertje boven en toen ze kinderen kregen in een flatje hier tegenover. Dat was geen beste tijd en dat zag je ook aan het onderhoud. Dat was niet zo florissant. Ik weet nog dat er een keer gasten kwamen, die na het zien van de kamer zeiden: ‘We kijken nog even verder.’ Dat vond ik zo erg, dat wil ik niet meer meemaken.”
Destijds kwam de oplossing van een groot herstelplan, waarvoor Franks ouders MKB-advies hadden aangevraagd. Frank raakt geëmotioneerd als hij erover vertelt. “Volgens het adviesrapport was het één voor twaalf. Er moest iets gebeuren, anders hadden we het pand moeten verkopen. Er moest veel worden geïnvesteerd en daarvoor hadden we een financiering nodig. Die konden we alleen krijgen als ik meteen mee ging werken. Ik was nog maar net klaar met de Middelbare Hotelschool in Groningen en ik wilde dolgraag naar het buitenland om ervaring op te doen, maar dat kon niet. Ik moest voor 80 uur per week aan de slag.”
Het werden zware jaren, waarin elk onderdeel van het MKB-adviesrapport is opgevolgd. “We zijn 25 jaar aan het verbouwen geweest en we hebben het gered. Ik ben er trots op dat het is gelukt. Maar het is wel zuur dat mijn ouders het niet meer hebben mogen meemaken. Ze hebben altijd keihard gewerkt. Mijn vader is maar 67 geworden, mijn moeder 64. Ze zijn 16 en 14 jaar geleden overleden.”
Website staat bovenaan
In de jubileummaand lanceerde Hotel Faber een nieuwe website, gebouwd door Hoteliers. Die moet gaan helpen om het aantal boekingen op peil te houden, zonder afhankelijk te zijn van boekingssites. “Ik merk nu al dat de website beter wordt bezocht. Met deze website kan ik er ook voor zorgen dat Hotel Faber bovenaan komt in de zoekresultaten als gasten zoeken op ‘hotel in Hoogezand’. Dat stimuleert rechtstreekse boekingen.”
Wat daar ook bij helpt is het lidmaatschap van Logis, voluit Logis de France, dat in Nederland Logis Holland heet. “Dat is een samenwerking van zestien kleinschalige hotels,” vertelt Frank. “We sturen gasten naar elkaar door en we hebben een gezamenlijke folder. Daardoor zien we ook meer Franse gasten. We hebben veel onderling contact en één keer per jaar een uitje. En personeel kan heel gunstig overnachten bij onze partners. Dat is een leuke beloning om cadeau te doen.”
Ook een gezamenlijke campagne maakt deel uit van de samenwerking. “Wij hebben niet de macht en de middelen om grote landelijke campagnes op te zetten, maar we doen wel af en toe een wat kleinere actie, bijvoorbeeld met Libelle, soms in de Telegraaf.”
Om top of mind te blijven bij de zakelijke markt, laat Frank zijn gezicht regelmatig zien bij ondernemersclubs in de omtrek. Ook mond-tot-mondreclame doet zijn werk in Hoogezand en omstreken. “We staan erom bekend dat het eten hier altijd goed is. Niet luxe, maar wel van een constante hoge kwaliteit.”
Frustrerende macht
Natuurlijk hoopt Frank dat de nieuwe website grote aantallen rechtstreekse boekingen gaat opleveren, maar hij verwacht niet dat zijn hotel het zonder boekingssites kan stellen. “Sommigen zeggen: ‘Dat moet je een keer proberen!’ Maar ik durf het niet aan. De jongere gasten zitten zóveel op hun telefoon, die zijn zó van het gemak. Ik denk dat ik die ga missen zonder boekingssites. Terwijl we op onze website een lagere prijs vragen dan op Booking.com, maar helaas weten veel mensen dat niet.”
Frank heeft veel kritiek op de werkwijze van Booking.com. “Het is enorm frustrerend hoeveel macht Booking.com heeft en hoeveel commissie ze vragen. De gast kan één dag van tevoren annuleren, maar wij niet. Ik heb het een keer meegemaakt dat hotelwerkzaamheden iets uitliepen, waardoor ik een overboeking had. Die kon ik niet annuleren. Ik moest een ander hotel zoeken. Als dat duurder is, betaal ik het prijsverschil. Als die gast een taxi neemt, moet ik de taxi betalen. Daar valt allemaal niet over te praten. Dat stuit mij tegen de borst.”
Ook de zakelijke markt heeft Booking.com ontdekt. Dat werkt niet altijd vlekkeloos, merkt Frank. “De secretaresse van een bedrijf vult bijvoorbeeld haar eigen naam in. Dan komt er ’s avonds een gast die niet in het systeem staat en moet je doorvragen om erachter te komen welke reservering erbij hoort. En dan moet je ook nog alle factuurgegevens op hun manier aanleveren. Het is de wereld op zijn kop!”
De veranderingen die per 1 juli van kracht worden voor het belasten van creditcards maken het nog lastiger. “Creditcardbetalingen moeten nu allemaal met tweetrapsverificatie gebeuren. Dat betekent voor ons dat we per boeking vijf minuten bezig zijn met het invoeren van gegevens van virtuele creditcards waar Booking.com sinds kort mee werkt. Dan heb ik liever dat de gast aan de bar betaalt, want daar is onze prijs op gebaseerd.”
Nieuwe technologie
Toch gaat ook Hotel Faber mee in de technologische vernieuwing. Inchecken met de iPhone kan er nog niet, maar dat is volgens Frank slechts een kwestie van tijd. “We werken nog met ouderwetse sleutels, geen pasjes. Natuurlijk zou het wel een keer makkelijk zijn. Maar die sleutel hoort bij ons. Ik heb in coronatijd wel een sleutelkluisje aangeschaft, waarmee gasten zelf het hotel binnen kunnen komen als wij er niet zijn. Daarvóór heb ik hen dan al een betaalverzoek gestuurd via iDeal. Dat was een tip van een Logies-collega en het werkt fantastisch. Ik heb onlangs een goede review gehad van een zakelijke gast die ’s nachts was aangekomen en die ’s morgens vroeg alweer was vertrokken. Het ontbijt hadden we klaargezet op de kamer. Voor het eerst in ons bestaan hebben we een gast helemaal niet gezien. Hij vond het een geweldige service in coronatijd. We hebben het sleutelkluisje ook een keer gebruikt toen een gast op Schiphol moest wachten op zijn bagage. Gelukkig hoefden wij daar niet twee uur langer voor te blijven aan het einde van een werkdag.”
Zo gaat ook Hotel Faber mee met de tijd, maar wel op zijn eigen manier. “Die deur met een digitaal slot komt er heus wel. Maar ik heb ook nog veel oudere gasten, die daar niets van moeten hebben. De categorie die vraagt om gebakken schol met remouladesaus en sla. Voor de corona-triage bij de deur heb ik een QR-code om te scannen, maar mijn oudere gasten weten echt niet wat ze daarmee moeten. Toch wordt die groep wel steeds kleiner en gelukkig zijn we tegelijkertijd ook behoorlijk aan het verjongen. Er komen hier ook vriendinnen samen lunchen. Lekkere focaccia met buffelmozzarella bijvoorbeeld. Zo verandert langzaam ook ons imago, zonder de oudere gasten af te stoten. Er was een tijd dat jongere gasten niet snel naar een hotel gingen om te lunchen, we hebben er zelfs over gedacht om het café-restaurant een andere naam te geven. Maar we zijn gewoon wie we zijn. Hier geldt: de vent maakt de tent.”
Opvolging
Een familiehotel dat na 120 jaar nog altijd in handen is van dezelfde familie is iets wat je niet vaak ziet. Zou bij Hotel Faber ook een vijfde generatie aan de reeks worden toegevoegd? Frank wuift de vraag weg. “De oudste is pas 5. Die speelt als het rustig is receptioniste achter de balie! Ik heb het ook van jongsaf meegekregen. Ik bakte al eieren voor mijn vrienden als ze hier kwamen en ik hielp al jong de kok met hapjes maken. Daardoor wist ik vrij snel dat ik het hotel wilde overnemen. Mijn twee broers hadden daar geen behoefte aan, vanwege het harde werken van mijn ouders en het gebrek aan een sociaal leven. Ik merk wel eens dat anderen ons benijden omdat ze denken dat je het in dit werk altijd gezellig hebt. Maar er gaat ook een andere kant schuil. Daarom denk ik nog niet na over opvolging. Een hotel runnen, dat moet je wel echt willen.”
Wie is Frank Faber?
Leeftijd: 48
Woont met: echtgenote en twee dochters van 5 en 4 jaar
Favoriet vakantieland: Italië
Hobby: zeilen en varen met de motorboot, toeren met de cabriolet
Blijf je graag op de hoogte?
Twee keer per week het actuele en relevante hotelnieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
