Dikke vette nul

Sorry, pardon, hè? Niet normaal! Te bizar. Dat was wat ik kon stamelen toen ik het nieuws vernam over de misdragingen van de gasten die Hotel Miltland in huis had, ten tijde van de asbestperikelen in de Utrechtse wijk Kanaleneiland.

Diverse media, ook Hospitality Management, meldden het nieuws dat het zwembad van het hotel tijdelijk dicht moest, omdat het aanzienlijk was vervuild. Kinderen van de wijkbewoners die voor geruime tijd in het hotel van de gastvrijheid genoten, hadden het zwembad vervuild met hun uitwerpselen. Fecaliën en urine dreven in het zwemwater. Ook zouden er krukjes in het water en naar andere badgasten zijn gegooid. Ik wist niet wat ik hoorde. Ongeacht cultuur, afkomst, geslacht of leeftijd; hoe haal je het in je hoofd om je zo te misdragen?! En dat terwijl alles voor ze werd geregeld. Langer dan een week werden ze 'gepamperd' – jammer dat de luiers letterlijk ontbraken – in een viersterrenhotel.

Naast Hotel Mitland waren er meerdere hotels die evacués opvingen. Hoe hard het hotelpersoneel ook zijn best deed, de enige beloning was geklaag. "De kinderen hebben hier niets te doen." - "We vervelen ons." - "Iedereen denkt dat we het hier zo fijn hebben, maar niemand wil hier echt zitten."
Ten tijde van dit schrijven zaten nog enkele gezinnen in hun hotel. Ze weigerden dat te verlaten. De aangeboden logeerwoningen voldeden niet (wat went het hotelleven dan toch snel hè?), of het bedrag van 1.500 euro dat de woningcorporatie aanbood om zelf onderdak te zoeken, werd niet toereikeind geacht.

Met veel verbazing heb ik de ontwikkelingen rondom de asbestevacués uit Utrecht gevolgd. Ik bedacht me: wordt het niet eens tijd om de gasten op te voeden? Waarom moeten de aanbieders van gastvrijheid richting de afnemers altijd maar glimlachen, zich het vuur uit de schenen lopen en verontschuldigingen aanbieden om ieder wissewasje? De hufterigheid onder gasten jegens personeel en hoteliers loopt mijns inziens flink de spuigaten uit. Als je ziet hoe sommige ‘gasten’ zich te buiten gaan als ze ‘uit’ zijn…

We gaan de rollen omdraaien. Dit is niet eens nieuw. In de VS bestaan viskramen en fastfoodrestaurants waar gasten opzettelijk worden afgeblaft. Uiterst bedenkelijk, maar de wachttijden zijn er lang. Ik pleit verder voor een nieuw online platform waarbij hoteliers hun gasten mogen selecteren in plaats van andersom. Een handig systeem waarbij hotelpersoneel cijfers toekent en reviews schrijft over de gasten. Laat dit voorwoord direct de allereerste recensie zijn. Ik begin bij de asbestgasten uit Utrechtse hotels. Ik geef een… Uhm… Eens kijken… Een dikke vette nul!

~Frank Lindner, hoofdredacteur Hospitality Management~