Doe mee, zet een stapje naar voren

Door de tijd heeft de homo sapiens het zich eigen gemaakt om telkens een stapje vooruit te willen. Eén van de meest letterlijke bewijzen hiervan is toen we een tijdje terug besloten om ons te transporteren op
twee in plaats van vier poten. We konden ineens verder kijken dan het gras op de savanne hoog was, en we kregen meer te eten omdat we twee klauwen vrij hadden die een jachtattribuut konden hanteren.

*Zwemmen op 200 meter hoogte*
Sindsdien is het met de mens alleen maar bergopwaarts gegaan (Italiaanse kapiteins daargelaten). Al helemaal wanneer we het over een langere tijdsperiode bekijken. We liepen al op de maan, wonen straks op Mars en we springen stijf van de energiedrank uit een luchtballon op 39 kilometer hoogte. Slapen doen we op meer dan een halve kilometer hoogte in pandjes als het Burj Khalifa in Dubai en het Mecca Royal Hotel Clock Tower. Zwemmen kan in een bad van 150 meter lang op 200 meter hoog bij het Marina Bay Sands hotel in Sjanghai. Zonder Italiaanse kapiteins varen schepen met zo’n beetje 7.000 opvarenden over de hele globe. Thuis hebben we een interieur waarvan onze grootouders zouden zeggen dat het sciencefiction is. In de hotellerie is dat niet anders. Sterker nog, daar moet het vooruitstrevender dan thuis zijn.

*Terugdraaien: het nieuwe bewustzijn*
De mens is dus als een vooruitstrevend wezen te bestempelen. Maar waarom, o waarom, als het economisch wat tegenzit, lijkt het alsof ‘terugdraaien’ het ei van Columbus is (Columbus was overigens van Italiaanse komaf, toegegeven een cruise was zijn tocht niet, maar ook hij wist net als kapitein Schettino niet hoe hij moest varen). Minder, kleiner, zuiniger, en goedkoper is het mantra van nu.
Is dat nou dat veelgehoorde nieuwe bewustzijn? In nog geen vijf jaar tijd is iedereen ‘om’? ‘Tja, het wordt hier wel warm. Tja, laten we maar een kleinere auto gaan rijden. Tja, we moeten wat aan al die verspilling doen’. En dat na een slordige 200.000 jaar op aarde als beesten te hebben geleefd, en alles te hebben gedaan wat er binnen onze alsmaar verder reikende mogelijkheden lag? Nu willen ‘we’ geen dure hotelkamers meer, nu willen ‘we’ geen negen gangen meer eten, nu hoeft die butlerservice ineens niet meer zo. De stappen vooruit worden ingeleverd voor stappen terug. 'All you can eat' en slapen op de bank bij onbekenden in een wildvreemde stad. Ik vind dat geen vooruitgang.

*Verbras nu het nog kan!*
We zullen het hier met z’n allen niet tot in de eeuwigheid uithouden. Kunnen we dan niet beter al ons geld (zolang het nog van ons is!) maar verbrassen aan de laatste stapjes die we nog naar voren kunnen zetten? Ik wil en ga vooruit! Dat ben ik aan mijn soort verschuldigd.

~Frank Lindner, hoofdredacteur Hospitality Management~