'Wat kom je hier doen?' Dat klinkt zo onvriendelijk, en om misverstanden te voorkomen, die vraag zou voor geen moment opkomen bij Arnoud van der Linden, de eigenaar van het rustig gelegen hotel Bosrand. Het antwoord? 'Fietsen en vissen.' Driehonderd meter verderop beginnen immers de Oisterwijkse bossen en vennen. Het beekdal van de Reusel lokt met lieflijk gekabbel; een naar verluidt prachtig openlucht strandbad biedt verkoeling op zinderende dagen; leuke boscafés noden tot verpozen. Eigenlijk is Bosrand dus gewoon een prettig hotel voor actieve babyboomers. De hotelier - zelf een babyboomer - heeft de mouwen trouwens ook opgestroopt: de groep Holland Hotels kan zich maar beter schrap zetten.
Ze doen heel gewoon in het Brabantse land: Bosrand spel je zonder 'sch'. Nochtans bestaat het hotel al sinds 1926. 'Maar', voegt Van der Linden er onmiddellijk aan toe, 'het was toen dat andere gebouw.' Hij wijst naar de overkant van de weg waar een oude villa staat. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen: een veel beter ogend optrekje... Van der Linden: 'Mijn vader is daar in 1947 komen werken als kok; in 1949 heeft hij het hotel gekocht. Destijds had Bosrand tien kamers, maar hij heeft er van alles bijgebouwd: in '61 een keuken, in '62 een hotelvleugel, in '68 een zaal, in '69 en '70 werd het hele hotel voorzien van douches... Toen al dat sanitair op de kamers kwam, begon de ellende. Het was immers een oud gebouw met houten vloeren. In het restaurant kreeg men soms een douche van boven.'
Zelfs bijgeloof kon het tij niet keren. Van der Linden: 'Mijn vader wilde de kamernummers 11 (het gekkengetal), 13 (het ongeluksgetal) en nog een paar andere niet gebruiken, dus hij begon te nummeren bij 24.' - Misschien heeft het geholpen, want de villa staat er nog steeds. Het is nu een Indisch restaurant, ongetwijfeld beschermd door de 'Stille Kracht'.
Knooppunten
Nadat Arnoud van der Linden de Hoge Hotelschool Den Haag had gedaan, kwam hij bij zijn vader in het bedrijf werken (1971). Vijf jaar later was het hotel uitgebreid met een groot 'slaapblok' (plus twee vergaderzalen) aan de overkant van de weg. 'Die situatie bleef dertien jaar lang bestaan, maar het ging toen helemaal niet goed. Geen wonder, want de gemiddelde afstand tussen de keuken en een tafeltje in het restaurant was heen en weer 85 meter. In 1989 hebben we het hele bedrijf daarom verhuisd naar deze kant van de weg.'
Hoewel het nieuwe Bosrand - op 2 ha eigen terrein - een mooi restaurant heeft met vijftig plaatsen, plus de al genoemde vergaderzalen (80 m2 en 35 m2), is het profiel van de gasten niet wezenlijk veranderd. Zelfs hartje winter struinen wat 'verdwaalde' of verstokte toeristen door het hotel; overdag genieten zij wandelend van de verstilde natuur. Het is te koud voor de fietsers; daarom zou Van der Linden het liefst zichzelf en het bijna lege hotel een winterstop gunnen, maar dat gaat niet. 'In de winter komen veel mensen even een kijkje nemen, voordat zij de zomervakantie boeken. Die mensen wil ik uiteraard niet voor een gesloten deur laten staan.'
In grote lijnen ziet een jaar er - voor wat betreft de bezetting - zo uit: van eind oktober tot half maart bijna uitsluitend aan het bedrijfsleven gerelateerde gasten; van half maart tot eind mei veel groepen (meestal fietsers die groepsgewijs een paar dagen dit hotel als uitvalsbasis gebruiken); daarna de mensen die voor een langere periode boeken (de echte rustzoekers). De fietsers boffen, want in Brabant hanteert men het van de Belgen overgenomen 'knooppuntsysteem'. Belangstellenden moeten Van der Linden maar eens vragen hoe dat precies werkt. In ieder geval heb je geen routekaart nodig.
Langs de fietsroutes liggen vanzelfsprekend hotels; dan zou je toch verwachten dat die hotels de handen ineen slaan om nog aantrekkelijker fietsarrangementen te kunnen bieden. Van hotel naar hotel. Toch? Bijna mismoedig schudt Van der Linden zijn hoofd. 'Vroeger was dat zo... We zijn er wel weer mee bezig in de regio; we willen proberen dat opnieuw op te starten. Er zijn echter nogal wat bedenkingen met betrekking tot boekingen en promotie. Het fietsen van hotel naar hotel is nota bene bijna in Nederland uitgevonden; het was een goed geoliede organisatie, maar vanaf een gegeven moment begonnen er steeds meer steentjes uit te vallen: te veel hotels vonden dat het te weinig opbracht. Ikzelf ben er een jaar of vier geleden uitgestapt. De deelnemende hotels moesten elk een deel van zo'n arrangement kopen; dat kostte toch al gauw ruim twaalfhonderd gulden. De baten bleven achter.'
Imago
Het restaurant van Bosrand ziet er goed uit; een verspreking als 'Boslust' ligt op het puntje van de tong. De zaak is heel toegankelijk; ruim; mooi uitzicht... Van der Linden voelt de vraag al aankomen en antwoordt voordat deze gesteld is. 'In Oisterwijk zitten zo veel gespecialiseerde restaurants en eethuisjes dat het ons niet lukt om dit restaurant een functie voor het dorp te geven. We hebben het wel geprobeerd. Het is wel zo dat onze hotelgasten doorgaans in ons restaurant eten. Maar ja, die zijn na een hele dag fietsen of wandelen gewoon blij om "thuis" te zijn.'
Dit is een familiehotel. Als zodanig presenteert Bosrand zich: een door een familie geleid hotel. Arnoud van der Linden zelf uiteraard, zijn echtenote en een van zijn broers. Zoonlief is 14 en wil wat anders... Bovendien is de jongen pas (!) 14, terwijl Van der Linden toch alweer 56 is en soms in gedachten al speelt met dingen als vrije tijd en 'babyboomer-activiteiten'. De kans is klein dat Bosrand binnen de familie blijft.
Van der Linden verblijft ook nu al veel in andere hotels, en dat komt vooral doordat hij in het bestuur zit van Holland Hotels. Met die pet op spreekt hij zijn zorgen uit over het feit dat tal van individuele Nederlandse hotels er niet in slagen om voldoende gasten te trekken; de bezettingsgraad is te laag. 'Vandaar dat we binnen Holland Hotels meer willen gaan doen aan gezamenlijke promotieactiviteiten en gezamenlijke arrangementen. We hebben daar veel verwachtingen van, maar (...) het blijft nog achter bij die verwachtingen. Natuurlijk heeft de economie een tijdje in het slop gezeten, maar ik denk dat de Nederlandse hotellerie een belangrijke slag verloren heeft. Misschien hebben we te lang gedacht: de gasten blijven toch wel komen. Enerzijds was dat gemakzucht, maar anderzijds heb je niet alles in de hand. Het imago van Nederland bijvoorbeeld, is sterk verslechterd. Het optreden van meestal jonge Nederlanders in het buitenland; de houding van Nederlanders tegenover mede-Europeanen; schokkende gebeurtenissen binnen onze grenzen... Dat is daar allemaal debet aan. Maar de mensen kunnen tegenwoordig ook zo makkelijk naar zonniger oorden afreizen, en ze willen meer beleven dan wij kunnen bieden. Na één keer hebben ze die bossen en vennen van Oisterwijk wel gezien. Vroeger kwamen mensen hier twintig jaar achter elkaar; telkens voor twee weken. Een stel dames uit Friesland is hier de afgelopen kerst voor de dertigste keer geweest.'
De congressenmarkt is voor een familiehotel als Bosrand geen optie, omdat grotere, gespecialiseerde hotels - in de omgeving - ruimschoots kunnen voorzien in de zalenbehoefte van bedrijven en 'veranstalter'. En ook dan is het imago van ons land belangrijk. Van der Linden: 'Degene die de oranje Duitse helmen - model Tweede Wereldoorlog - heeft laten fabriceren voor het komende WK, laat zich duidelijk niets gelegen liggen aan de Nederlandse hotellerie. Ik denk dat vooral hoteliers aan de kust met afgrijzen naar die dingen gekeken hebben. Welk weldenkend mens niet trouwens? Er is overigens wel een kentering aan de gang: we zijn wat vriendelijker geworden richting de Belgen. Onze zuiderburen beginnen positiever over ons te denken. Er komen steeds meer Belgen naar ons land.'
Gezamenlijk
Als bestuurslid van Holland Hotels is Van der Linden in het geweer gekomen tegen de doorgeschoten vrijblijvendheid binnen deze hotelgroep. 'Ik zie echt de noodzaak in van het samen allerlei dingen doen,' benadrukt hij. 'Het moet maar eens afgelopen zijn met "we zien wel of we aan die actie meedoen". Dat is mijn mening, en ik weet dat een aantal collega's het niet met me eens is. Sommige hoteliers zijn uitsluitend lid vanwege het inkoopvoordeel (samen met Best Western); anderen zijn uitsluitend lid geworden omwille van de promotie. Een te groot aantal hoteliers zie je nooit op een vergadering. We moeten echt meer contact met elkaar hebben en we moeten meer gezamenlijk naar buiten treden. Nog steeds maken veel leden geen melding van Holland Hotels op hun websites; nog steeds nemen ze de telefoon niet op met "Holland Hotels ..." Het is ook werkelijk nodig dat onze hoteliers de bijeenkomsten bezoeken; het bestuur wil immers weten wat onder de leden leeft. We zijn in november met een nieuw beleidsplan gekomen; de contributie is omhoog gegaan, en nu hebben al negen hotels afgehaakt. Maar we zetten door, met het oog op de toekomst. Want samen staan we sterk.'
Hotel Bosrand
- Kamers: 25
- Logies/ontbijt: 40,00 tot 42,50 (2 p.); 60,00 tot 62,50 (1p.)
- Halfpension: 58,00 tot 61,50 (2 p.); 78,00 tot 81,50 (1 p.)
- Kamerprijzen afhankelijk van de verblijfsduur; tevens kortingen voor 65-plussers en kinderen
- Restaurant: à la carte, 50 plaatsen; dagelijks wisselend 4-gangenmenu
- Arrangementen: 7
- Bar en lounge
- Zalen: 2 (80 m2 en 35 m2)
- Groot terras
- Groot parkeerterrein
HM302006
