'Drenthe doet wat met je.' Dat is de zinspreuk waarmee deze provincie ten strijde is getrokken. Wat valt er meer te zeggen over het deel van ons land dat door velen geassocieerd wordt met gepensioneerden? Op school leerden we al dat de vorm van dit gewest doet denken aan een oud vrouwtje. En als je dan een opera neemt voor de naam van je hotel... Maar voor degenen die niet stiekem op een kazerne willen slapen en toch in Havelte moeten zijn, is Hoffmann's Vertellingen een veilig en gezellig onderkomen.
Niemand kan met recht zeggen dat Havelte ontoegankelijk is. Zelfs de plaatselijke kazerne staat open voor 'gecamoufleerde journalisten' die ongeautoriseerd een ritje in een viertonner willen maken. Voor normale lieden geldt: neem een verrekijker mee, geniet van de weidse natuur - waaronder voormalige militaire oefenterreinen - en vergeet de randstedelijke beslommeringen in een oudtijds horeca-etablissement met een intrigerende naam.
Oud bondshotel
'Koffie met boerenjongensgebak' staat uitnodigend op een bord langs de landelijke Dorpsstraat. Naast het hotel-café-restaurant ligt boerderij 't Peerdespul. Je zou haast denken dat de 'aanloop' van Hoffmann's Vertellingen aangeduid wordt met 't gastespul. Mocht dat zo zijn, dan komt het uit een goed hart. Drentse eenvoud en directheid, gekoppeld aan ouderwetse gastvrijheid; wat wil een gast nog meer?
Het ontstaan van deze uitspanning is terug te voeren op een aannemer van Oostenrijkse afkomst; zijn naam was niet Hoffmann, maar Götz. Hij was in 1929 het aannemen zat en bouwde een café voor zichzelf; op de resten van een schaapskooi in Havelte. Het café-biljart werd in 1935 uitgebreid met een serre en met de ruimte die nu als receptie dient. Toen men rond Havelte met de Hoofdvaart aan de gang ging, werd aan Götz gevraagd of hij niet wat werklui een slaapplaats kon geven. De handige kroegbaas timmerde wat kamertjes, en zo is het gekomen.
Götz sloot zich direct aan bij de ANWB, en dat maakt Hoffmann's Vertellingen tot een van de oudst aangesloten bondshotels. De zoon van Götz volgde zijn vader op, maar had eigenlijk geen zin in een bestaan als hotelier; vandaar dat de zaak verkocht werd aan ene mevrouw Hoffmann, een zus van liedjeszanger Cornelis Vreeswijk. (Bij ons voornamelijk bekend dankzij 'De nozem en de non'; in Zweden werd hij staatssecretaris van Cultuur, maar dat terzijde.) De vriend van mevrouw Hoffmann was erudiet, of wellicht gewoon een operaliefhebber, en stelde voor om het hotel naar Hoffmann's Erzählungen te noemen. Toen zij - na slechts twee jaar - de zaak van de hand deed, bleef de naam bestaan onder een reeks opvolgers.
In 1996 ging het eigendomsrecht over op Karel en Alie Touwen. 'Toen wij dit bedrijf kochten, wilden we eigenlijk de naam veranderen', vertelt Alie, 'maar een goed alternatief vinden bleek best moeilijk te zijn. Zoiets als "Het Wapen van Havelte" heeft toch niet dezelfde aantrekkingskracht. Na enige tijd besloten we dat het beter was om ons een beetje in de bestaande naam te verdiepen: we zijn naar een uitvoering van die opera gegaan, hebben relevante boeken gelezen... Zo ging Hoffmann's Vertellingen vanzelf bij ons passen.'
Website
Karel en Alie hadden zes jaar in Australië vertoefd, voordat zij - met als tussenstop een cateringbedrijf - aan het avontuur in Havelte begonnen. 'We waren emigranten, maar wel met het voornemen dat we naar Nederland zouden terugkeren als we na vijf jaar niet tevreden waren met ons nieuwe bestaan,' verklaart Karel. 'Australië is een mooi land, maar onze kinderen misten hun opa's en oma's. Ook voor mij had "Down Under" aan verlokkingen ingeboet. Ik had al bijna vier jaar in Nieuw-Zeeland gewoond, en eigenlijk bracht Australië niets nieuws. De natuur en de ruimte zijn prachtig, maar het komt er toch op neer dat de ruimte tussen je oren moet zitten...' Alie: 'We zijn er wel een beetje van geschrokken dat we binnen een half jaar na terugkomst weer gewoon in alle hokjes en vakjes zaten.'
Terug in het land van de regeltjes; nu dus als hoteliers. De ruimte wordt alleen nog gevonden op het world wide web: de website van Hoffmann's Vertellingen is uitermate goed verzorgd. De bezoeker kan moeiteloos allerlei indrukken opdoen; hem of haar wacht een virtuele tour in en rond het hotel; fotoalbums laten het hotel, de medewerkers en de omgeving zien; videofragmenten tonen het hotel, Havelte en het bereiden van de huisgerookte zalm... Boeken kan direct via de website.
Het enige dat ontbreekt is een opera-achtige inrichting. Zelfs geen themakamer. De ideeën waren er wel, en Karel weet het schilderspenseel vakkundig te hanteren, maar de tijd... Misschien komt het er nog van, als de vrije tijd toeneemt en de Drentse nuchterheid een beetje afneemt. Gevraagd naar de 'eigenheid' van dit horecabedrijf antwoordt Alie eenvoudig: 'Het is een familiehotel. Ja, een van de vele...' Ook Karel weet zo snel niet waarin Hoffmann's Vertellingen zich echt onderscheidt. Dit roept om wat journalistiek graafwerk.
Aangepaste kamers
De gasten van Hoffmann's Vertellingen mogen rustig onder de noemer 50+ geplaatst worden. 'Ze komen voor de rust en de ruimte,' zegt Karel. 'Fietsers en wandelaars dus. Soms vraagt men ons: Wat is hier te doen? Nou, eigenlijk niks...' Alie: 'Vanavond is er een concert in de Nederlands Hervormde Kerk; daar zijn een paar gasten speciaal voor gekomen. Die mensen plakken er twee dagen Drenthe aan vast.' Karel: 'Wij liggen hier op een centraal punt. Onze gasten kunnen bijvoorbeeld op de fiets naar Giethoorn, of naar de hunebedden. Men kiest ook voor de onmiddellijke nabijheid van de nationale parken. En niet veel hotels in deze omgeving hebben - zoals wij - kamers die aangepast zijn voor bejaarden en mindervaliden.'
Gemoedelijkheid en een huiselijke ambiance; dat zijn volgens Karel en Alie de sleutelwoorden. Gewoon Drentse gastvrijheid, want afgezien van hun uitstapje in de Australische 'bush', mogen zij beschouwd worden als inheems; beiden zijn geboren en getogen Drentenaren.
Overigens bleek onlangs uit een onderzoekje van Motivaction - in opdracht van KPN - dat de Zeeuwen en de Drentenaren het minst geneigd zijn om technologische vernieuwing te omarmen. Met betrekking tot de nieuwste communicatiemiddelen wordt zelfs gesproken over stress en onvermogen. Voor Karel en Alie Touwen geldt dit geenszins; zij gaan mee met de tijd, hetgeen blijkt uit de reeds genoemde website, maar ook uit het feit dat de kamers draadloos internet hebben. Hoffmann's Vertellingen is een driesterrenhotel met alles erop en eraan.
Nog even over die website: de webmaster vond het maar vreemd dat Karel het woord 'goedkoop' wilde gebruiken. 'Jullie zijn toch niet goedkoop?' vroeg hij. 'Daar gaat het niet om,' antwoordde de hotelier. 'Als iemand op zoek gaat naar een hotel, gaat hij niet op zoek naar het duurste. Als hij via de zoekterm "goedkoop" eenmaal op onze website beland is, vergeet hij binnen de kortste tijd hoe hij er terecht gekomen is.' - De webmaster ging dat oer-Hollandse woordje ook op de websites van zijn andere klanten gebruiken en moest later toegeven: 'Het werkt als een trein.' Hoezo snapt men in Drenthe weinig van moderne communicatiemiddelen?
De keuken
Het restaurant is gaandeweg belangrijker geworden in de bedrijfsvoering; de meeste hotelgasten genieten in het hotel zelf van de maaltijd. Jawel, het is waar dat Havelte - 'de parel van Drenthe' - niet bol staat van de leuke eethuisjes, maar de keuken van Hoffmann's Vertellingen heeft geen concurrentie nodig om een hoog niveau te handhaven. De lofbetuigingen die in het gastenboek te vinden zijn, spreken boekdelen. Momenteel overtreffen de inkomsten uit f&b die uit logies.
Het hotel telt tien kamers. De traditionele 'weekend-', 'midweek-' en 'weekarrangementen' bestaan al lang niet meer in Hoffmann's Vertellingen. 'De gasten willen helemaal zelf kiezen wanneer zij komen en gaan,' verklaart Alie. 'We hebben nog wel arrangementen die gekoppeld zijn aan het restaurant, zoals de Mediterraanse Avond, met een Spaanse gitarist en een buikdansshow. Maar we hebben ook het Herfsttooi Arrangement; dat staat los van het restaurant. We waren nieuwsgierig naar de eventuele voorkeur van onze gasten voor halfpension. Het blijkt dat ook zo'n "low arrangement" goed loopt. En dan blijken ook die gasten uiteindelijk wel in ons restaurant te gaan eten... Dat heeft te maken met de kwaliteit van de keuken, maar ook met de ambiance.'
Die boerderij 't Peerdespul... Dat was een 'ponykamp' met IJslandse paarden. Onze kroonprins heeft daar in zijn kindertijd nog rondgereden; zijn beveiligers sliepen in Hoffmann's Vertellingen. Heeft niet elk hotel zijn verhalen?
Hoffmann's Vertellingen
HM302008
