Dat de stad Utrecht door de Romeinse bezetter gesticht is, weet vrijwel iedereen. Een stad met veel namen: Traiectum, 't Sticht, de Oude Bisschopsstad, de Domstad... Een stad met randgemeenten die aan identiteit ingeboet hebben door de uitstraling van de grote buur. IJsselstein bijvoorbeeld; een door nijverheid en infrastructuur belegerd stadje uit de 11de eeuw, waar het - naar verluidt - toch prettig toeven is. En de naam Epping... Dat is er één met historie.
Toegegeven, het steegje waaraan de hotelingang gelegen is, zal menig nieuwe gast de wenkbrauwen doen fronsen; de receptie is aan de overkant, in een woonhuis... Aan de andere kant, het geeft dit hotel wel direct iets van huiselijke geborgenheid. En al met al, de accommodatie heeft wel degelijk drie sterren (sinds de verbouwing in 2006).
Op het kaartje van Hotel Epping staat - in een zwierige lijn getekend - de omtrek van een hart; passend bij een deelnemer van Holland Hotels. Tevens het silhouet van een kerk uit de 13de eeuw; een kleine verwijzing naar de historie van het stadje aan de Hollandse IJssel. En de beroemde zendmast die we allemaal nog met Lopik associëren. Dat hoogste bouwwerk van Nederland (367 meter; sinds de gemeentelijke herindeling van 1989 tot IJsselstein behorend) symboliseert uiteraard de moderne tijd. Maar we moeten eerst vier generaties terug.
Splitsing
'Rond 1906/7 kwam het pand in familiebezit,' vertelt hotelier John Epping. 'Hier zat een bakkerij die door de opa van mijn vader werd overgenomen. Omdat IJsselstein op een gegeven moment 14 bakkerszaken had op zo'n 5000 inwoners, besloot die overgrootvader om er een soort cafetaria van te maken. Hij was een van de eersten in het land die "kroketten uit de muur" had. Toen de zaak was overgegaan in de handen van opa, kwam er een industrieterrein in de gemeente, en sommige ondernemers vroegen hem of hij onderdak kon bieden aan wat zakelijke gasten; hij had toch zo'n groot pand...'
Opa zag er wel brood in, te meer daar de zestiger jaren dusdanig veel losbandigheid, agressie en overlast met zich meebrachten, dat het leven van een cafetariahouder er niet plezieriger op werd. Een verbouwing van de meelzolder leverde 5 'herbergkamers' op; in 1977/78 kon Hotel Epping bogen op 25 kamers en een restaurant. In 1986 namen de ouders van Jos en John Epping het roer over, en aangezien vader Epping opgeleid was tot kok, kreeg het restaurant ruim aandacht. Daar nu, zouden we het eigentijdse verleden van Hotel Epping kunnen laten beginnen, want vandaag de dag wordt het hotel gerund door John Epping, en het restaurant door diens oudere broer Jos. Eén holding, twee BV's; een gescheiden boekhouding, maar wel een fiscale eenheid.
Het restaurant heet heel toepasselijk De Vierde Generatie, maar over het culinaire aspect van Hotel Epping straks meer. Jos is in 1990 gaan werken in het hotel; John in 1996. Toen zij hun ouders opvolgden, werd het bedrijf - na samen een weekendje weg - gesplitst en kreeg het hotel een andere ingang; in het reeds genoemde steegje. 'We hebben er ook nog over gedacht om elders samen een restaurant te beginnen, maar twee kapiteins op een schip vonden we toch geen goed idee,' aldus John. 'Ergens anders een groter hotel opzetten waarin we gezamenlijk aan de slag zouden kunnen, zou een fikse kapitaalvernietiging betekend hebben, dus ook die gedachte lieten we varen. Eigenlijk zijn we heel tevreden met de huidige constructie. In de huidige vorm zijn we open sinds april vorig jaar.'
Geen toestanden
De doelgroep van het hotel bestaat overwegend uit individuele zakelijke reizigers. Vroeger was er nog een ruimte beschikbaar voor vergaderingen of andere bijeenkomsten, maar daar wordt nu ontbeten. Die strak ogende, frisse ontbijtzaal mag model staan voor het moderne Hotel Epping: puur logies met ontbijt; geen toestanden eromheen, behalve de aandacht die bij ouderwetse gastvrijheid hoort.
'We bestaan al veertig jaar, dus alle bedrijven in de omtrek kennen ons,' legt John Epping uit. 'Wat men leuk vindt aan overnachten bij ons, is dat we anders zijn dan de grote hotelbedrijven. Direct bij aankomst merkt men al het verschil: gasten moeten eerst even bij mij aanbellen. Mijn woonhuis bevindt zich immers aan de overkant; dat is de receptie. De persoonlijke benadering zet zich voort in een rondleiding, waarbij we natuurlijk ook het fraaie restaurant van Jos binnenlopen. Verder hebben we heel duidelijk gekozen voor het basisconcept: een hal of lounge is volstrekt overbodig, evenals een bar of café. De eerste behoefte van onze gasten is slapen; ze moeten nu eenmaal voor hun werk in IJsselstein of ommelanden zijn. We hadden vroeger een cafégedeelte... Gemiddeld zaten daar drie mensen op een avond een kop koffie te drinken. Van een gezellige drukte met een aantrekkelijke drankomzet was geen sprake. Ook een lounge wordt tegenwoordig niet meer gezocht. De mensen willen lekker internetten op hun kamer; ze zoeken elkaar niet meer op. Bovendien komen ze hier voor de rust.'
Synergie
Er is nog een reden waarom Hotel Epping zich niet leent voor vergaderingen of andere samenscholingen: de parkeersituatie in IJsselstein is al geruime tijd een zorgenkindje. 'We hebben nu eindelijk uitrijkaarten gekregen voor de gemeentelijke parkeergarage driehonderd meter verderop,' verzucht John. 'Die garage staat 's avonds nota bene leeg. En ze zijn achter ons aan het bouwen, waardoor zomaar even twaalf parkeerplaatsen verdwenen zijn, terwijl de rest wordt ingenomen door bouwvakkers... Nee, dat we al honderd jaar verankerd zijn in deze gemeente, betekent niet dat we op enig terrein met extra zorg omringd worden.'
De mensen die door de gezellige winkelstraat van IJsselstein kuieren en de ingang van restaurant De Vierde Generatie ontwaren, zal de parkeerproblematiek even 'worst zijn'. De passanten zullen ook niet stilstaan bij het gegeven dat het restaurant aan de achterzijde naadloos overgaat in een hotel, hoewel de IJsselsteiners dat natuurlijk wel weten. De synergie van beide bedrijven behoeft eigenlijk geen uitleg: zakenmensen die bij John gelogeerd hebben, komen op een ander moment - vaak vergezeld van zakenrelaties - bij Jos eten. Andersom zal een zakelijke eter de logeermogelijkheid voor buitenlandse of buitenstadse bezoekers in zijn achterhoofd houden.
De Vierde Generatie serveert circa zestig couverts per dag. Jos: Gemiddeld hebben we ongeveer twintig gasten uit het hotel; de rest bestaat uit passanten of uit gasten die van ver komen (tot en met Tilburg) en dus gereserveerd hebben. De inrichting, kaart en sfeer van het restaurant zijn - na de verbouwing - vooral afgestemd op de zakelijke gasten.'
Jos wilde als jochie al kok worden; zijn opleiding (LTS Consumptieve Techniek; Gildevaart) heeft hem doelgericht naar het voormalige hotelrestaurant van zijn ouders geleid. Een greep uit de kaart: voorgerechten van 8,35 (salade met in witte wijn gepocheerde kweepeer, afgegarneerd met blauwklaver kaas) tot 12,90 (carpaccio van het rund, geserveerd met schilfers van eendenlever); hoofdgerechten van 18,50 (in witbier gestoofde kalfsukade) tot 23,50 (tournedos van rund, op seizoengroenten, met een saus van rode port).
John heeft eerst een jaar de Pabo gedaan. 'Tot grote verbazing van mijn ouders koos ik daarna toch voor de middelbare hotelschool in Wageningen,' vertelt hij. 'Ik had altijd een beetje spottend gedaan over hun beroep; zo van "jullie doen niets anders dan werken - nooit tijd voor iets anders". Nu ervaar ik het zelf aan den lijve.
Dat oma van 86 nog elke dag haar gezicht laat zien in het hotel, en bovendien het wassen van de handdoeken en dergelijke op zich neemt, zal met zekerheid inspirerend werken. Haar aanwezigheid benadrukt dat Hotel Epping een echt familiehotel is. Van alle moderne gemakken voorzien: laptopkluisjes; airco op de kamers... (Vanaf komende maand.) En de kamerprijzen? 'Die zijn variabel,' zegt John. 'We gaan immers mee met de tijd.'
Hotel Epping
Kamers: 31
Prijzen door-de-week: 89,- (1p); 109,- (2p); 129,- tot 169,- (suite)
Prijzen weekeinde: 69,- (1p); 89,- (2p)
Alle prijzen incl. ontbijt
Zalen: geen
Restaurant: De Vierde Generatie
HM302007
