Mediastad Hilversum: een verzamelplaats van omroepen, multimediabedrijven en ‘BN-ers’. De stad ook, van Lapershoek, een authentieke Gooise villa. Sinds 1987 een viersterrenhotel waar de rek stevig in zit. Een ambitieus hotel, maar tegelijkertijd bescheiden. Te bescheiden voor een gemeente volgepakt met omroepen en ‘sterren’? Directeur Marcel Bosman vindt van niet. ‘Die oude horecagedachte van “wij hebben de wijsheid in pacht” wordt hier niet gebezigd.’
Voordat de villa in 1987 de bestemming hotel kreeg, had het pand een heel andere functie. Het was de plaats waar de bestuurszetel van Radio Veronica genesteld was (1970-74), met mensen als Tineke de Nooij, Bart van Leeuwen en Joost den Draaier. Het Veronica van nu is haar wortels niet vergeten. Vijf jaar geleden was Lapershoek het decor van een herdenkingsfeest waarbij een deel van het hotel dienst deed als studio voor de DJ’s van weleer. Dat bleek zo’n succes dat het vorige maand werd overgedaan.
‘We hebben Veronica weer even in oude glorie herstelt,’ lacht Bosman. ‘Voor ons natuurlijk een prachtig evenement.’ - Sowieso heeft het hotel dit jaar niet te klagen als het gaat om evenementen. Toen de Veronica-coryfeeën hun intrede deden, waren de golfers die meededen aan de KLM Dutch Open nog maar net vertrokken. En even daarvoor maakten de gravelbijtende tennissers van het Hilversum Open deel uit van de hotelentourage. ‘We mogen rustig stellen dat we twee goede zomermaanden hebben gehad,’ aldus Bosman.
Uitbreiding
Eind jaren tachtig kreeg het pand de bestemming hotel. Een particuliere eigenaar besloot met 38 kamers te beginnen. Dat bleek al snel te weinig. De mediastad Hilversum moest onderdak bieden aan velen en Lapershoek bleek daarvoor de locatie bij uitstek. In 1992 werd besloten uit te breiden, met behoud van de authentieke voorgevel. Vier vergaderzalen, restaurantfaciliteiten en 22 hotelkamers later bleek Lapershoek nog niet te zijn uitgegroeid. In 1996 volgde de voorlopig laatste uitbreiding met de komst van acht grote zalen en twintig hotelkamers. ‘Maar’, vertelt Bosman, ‘we zijn van plan nog groter te groeien. Hiernaast ligt een stuk grond van 2500 vierkante meter waar we vijftig tot zestig kamers willen bouwen. Zodra we toestemming hebben, gaat de schop de grond in.’
Het lijkt Lapershoek, tegenwoordig eigendom van de Amrâth hotelgroep, voor de wind te gaan. ‘We zijn zeer tevreden,’ beaamt de directeur. ‘Maar ook wij hebben een moeilijk eerste half jaar gehad; daar ben ik heel eerlijk in. De vergadermarkt is voor ons van enorm belang. Zeventig procent van onze gasten is zakelijk. Bedrijven komen hier naartoe vanwege de gunstige ligging en de faciliteiten. Maar als het economisch tegenzit, voel je dat. Hoewel we geen leegstand hebben, merken we wel dat het lekkere dikke jasje dat om de vergaderingen zat, ergens in een kast hangt. En dan praat je vooral over meerdaagse vergaderingen. Misschien heeft de hotellerie daar ook wel aan meegewerkt. Vergaderingen zijn toch vrij prijzig geworden. Met name in de vorm van combinaties met de kamer en het diner. De werkgevers hebben hun bedenkingen gekregen; die zeggen: ‘Rij maar naar huis en kom de volgende dag maar terug.’
Of het weer gaat aantrekken? Bosman antwoordt voorzichtig. ‘Ik heb mensen de afgelopen jaren van alles zien voorspellen en wens me niet te scharen in het rijtje van mensen die ernaast zitten. Ik zit gewoon achter mijn computer en zie wel wat er binnenkomt. En dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het beter gaat.’
Geen sterambities
De tanende economie heeft ook zijn invloed op het restaurant van het hotel, vernoemd naar de componist Vivaldi. ‘Omdat zakelijke gasten vaker om 17.00 of 18.00 uur naar huis gaan, is ook het f&b-gedeelte wat minder geworden. De evenementen hebben echter veel goedgemaakt,’ zegt Bosman.
De f&b neemt in Lapershoek de helft van de omzet voor haar rekening. Een paar jaar geleden lag dat percentage nog op 35 procent. Volgens Bosman is dat enerzijds te wijten aan de belangrijke plaats die bruiloften in Lapershoek innemen (het hotel heeft speciale bruidsarrangementen, houdt bruidsbeurzen en organiseert jaarlijks een eigen bruidsshow) en anderzijds aan de groeiende belangstelling voor lunches. ‘Het restaurant is zeer belangrijk. We hebben geen sterrenambities en serveren ook niet op dat niveau. De tijd van gigantische wijn- en menukaarten is voor ons voorbij. Maar alles wat we op het gebied van eten en drinken doen, is goed. We gaan absoluut voor kwaliteit. Of dat nu de bitterbal is op het snackplateau of een amuse van gamba’s bij een glas rosé. Mensen die zes gangen willen hebben, kunnen dat krijgen. Maar leuke businesslunches (de topper in Vivaldi is de naar Amrâth-eigenaar Giovanni van Eijl vernoemde Club Giovanni) die snel geserveerd kunnen worden, nemen ook een belangrijke plaats in. Zo hebben we een kleine lunchkaart met twee voorgerechten, twee hoofdgerechten en twee nagerechten, allemaal binnen een uur geserveerd voor een leuk prijsje. De gasten bepalen wat wij doen. We hebben niet het dédain dat wij gerechten aan de gast kunnen opdringen. Als een bezoeker morgen om een stamppotje vraagt, kan dat geserveerd worden. Daar zijn we flexibel in. De oude horecagedachte van “wij hebben de wijsheid in pacht” wordt hier niet gebezigd.’
HM302004
