Het draait in de hotellerie toch om leuke mensen? Mensen die weten wat oprechte, gemeende gastvrijheid is, maar die ook degelijk en loyaal zijn. De eigenaar en de directeur van Oud London kennen elkaar al heel lang; zij zijn al vijftig jaar vrienden. Heel vroeger, als kinderen, speelden zij samen in de gangen en werkruimten van dit hotel, dus we mogen gerust zeggen dat eigenaar Nico Bakker en directeur Herman van Leeuwen zelf deel uitmaken van de geschiedenis van Oud London. En dat is een rijke geschiedenis.
De oudere generatie kent - als het goed is - de Pyramide van Austerlitz, gelegen op het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug; in 1804 gebouwd door de mannen van generaal Auguste Frédéric Louis Viesse de Marmont, opperbevelhebber van het Frans-Bataafse leger in ons land. Wie is er niet geweest, in een ver verleden, met een schoolreisje?
De jongere generatie kent de omgeving van deze piramide wellicht dankzij het KNVB Sportcentrum te Zeist, een soort hoofdkwartier voor de trainer en spelers van oranje.
Oud London staat al heel veel langer dan dat sportcentrum aan de Woudenbergseweg, in het midden van ons land, tussen Zeist en Austerlitz. En net iets minder lang dan die piramide. Van Leeuwen: 'Een van de soldaten van generaal De Marmont, genaamd De Sain, verliet na verloop van tijd het leger; hij begon een uitspanning en café, het huidige VoorHuys van Oud London. Het verhaal gaat dat een groep Zwitsers in 1845 vanuit Rotterdam met het schip ‘De London’ naar Californië zou emigreren. Helaas voer dat schip nooit uit. De Zwitsers dwaalden af en vonden een thuishaven bij De Sain. Naar aanleiding van die gebeurtenis noemde De Sain zijn etablissement later ‘London’.'
Nooit klaar
In 1947 kocht Jan Bakker, de vader van de huidige eigenaar, het toen nog eenvoudige horecabedrijf. Hij veranderde de naam in Oud London. Van Leeuwen: 'Mijn moeder werkte voor de familie Bakker. Nico en ik zijn hier samen opgegroeid. Op mijn 18e kwam ik bij Nico's vader in dienst. Nico nam de zaak van zijn pa in 1972 over; ik vertrok in hetzelfde jaar naar Zwitserland, op zoek naar ontplooiingsmogelijkheden. Daar gaven de autoriteiten mij echter geen arbeidsvergunning, dus na een half jaar stond ik weer op vaderlandse bodem.'
Gelukkig vond hij emplooi in het Hilton Amsterdam. Van Leeuwen werkte ruim vier jaar voor Hilton. Op een goede dag ontving hij een telexbericht; Nico Bakker had een directeur nodig voor een van zijn werkmaatschappijen (een party & bowling centrum) en vroeg zijn jeugdvriend of hij interesse had. Van Leeuwen zei ja. Niet veel later (in 2006) keerde hij 'terug op het nest'; hij werd directeur van Oud London.
Van Leeuwen kwam binnen in een tijd van grootscheepse verbouwingen: in 2006 werd de fraaie hotelhal aangebouwd; in 2008 werd het restaurant neergezet ('Daar hebben we veel in geïnvesteerd') en in 2010 ontstond Brasserie 't VoorHuys. Op de plek van die brasserie is het ooit allemaal begonnen, met de taveerne van De Sain, de veteraan uit Napoleons armee. Van Leeuwen: 'Ondanks de chique entree van het hotel, weet iedereen dat Brasserie 't VoorHuys geen hoge drempel heeft en zeer kindvriendelijk is. Daar kan men goed en betaalbaar eten. Dat concept gaat het winnen in de markt. Ik kreeg het in de gaten toen ik zag dat ook de dure, gerenommeerde restaurants gingen meedoen met de Restaurantweek. 't VoorHuys heeft wel degelijk cachet, maar vooral veel charme, en enthousiast personeel. Dit is een levendig, dynamisch bedrijf.' Wees niet verbaasd als Nico Bakker en Herman van Leeuwen daar zelf bijspringen in de bediening. Ook dat hoort bij de sfeer van Oud London.
Vrijheid
Een aanbouw hier, een serre daar... Menig bezoeker van dit etablissement zal even 'verloren' in het rond kijken. 'Je kunt op drie verschillende manieren naar kamer 67,' zegt Van Leeuwen lachend. 'Toch heeft nog nooit iemand daar een negatieve opmerking over gemaakt. Het hoort bij de charme van dit bedrijf.'
Een ander kenmerk van Oud Londen - wellicht ook een USP - is de 'platte organisatie'. Iedereen lijkt meegegroeid te zijn met het bedrijf; de medewerkers schakelen makkelijk van taak naar taak. 'We doen ook niet aan uitbesteden of leasen,' aldus Van Leeuwen. 'Zelfs de housekeeping houden we in eigen huis. De fijne mensen die zich al vele jaren voor de housekeeping inzetten, snappen precies wanneer er binnen het hotel ook andere werkzaamheden op hen wachten. Daar hebben we geen draaiboeken voor. Als er een paar ziek zijn, draait de rest gewoon wat langer. Die bereidheid heeft ook te maken met de grote mate van vrijheid die onze mensen hebben.
Wij werken niet met checklijsten; dat soort dingen kun je toch niet onder controle houden. Het moet uit de mensen zelf komen. Die vrijheid zorgt bij de medewerkers voor verantwoordelijkheidsgevoel. Nico Bakker is heel goed in het aanvoelen van "als er iets dreigt te ontsporen". Dan stuurt hij direct bij.'
Het spreekt eigenlijk vanzelf dat die vrijheid zich ook naar de gasten toe vertaalt. Voor het ontbijt, bijvoorbeeld, gelden geen strikte tijden. 'In het weekeinde geeft dat wel eens druk op de ketel,' vertelt Van Leeuwen, 'want dan hebben we die zaal weer voor iets anders nodig. Maar dat is óns probleem; daar wil ik de gasten niet mee opzadelen. Ik heb altijd gevochten voor de kwaliteit van het ontbijt. We hebben een buffet, waarbij de koffie en thee aan tafel geserveerd worden. Het ontbijt is onlosmakelijk verbonden met de beleving van de kamer. Als de kamer geweldig is, maar het ontbijt klopt niet; dan heb je alles voor niets gedaan.'
Ook aan de beleving van de medewerkers wordt veel aandacht besteed in Oud London. Van Leeuwen: 'Je moet telkens iets proberen te doen met de talenten die medewerkers in huis hebben. Zo hebben zij zelf de kerstbrochure ontworpen. Daar zijn ze trots op; daarvan gaat alles leven. Het zegt genoeg dat veel medewerkers hier al vele jaren in dienst zijn. We hebben heel weinig verloop. Dat waarborgt continuïteit en kwaliteit.'
De crisis
Onophoudelijk zoeken naar verbeterpunten; dat is tekenend voor zowel Nico Bakker als Herman van Leeuwen. Toch deed de crisis zich ook in dit viersterrenhotel voelen. 'Met name in het zakelijke segment,' aldus Van Leeuwen. 'Wij hebben, gebruik makend van het natuurlijke verloop, de organisatie wat slanker gemaakt. Vooral in de top. Al met al zijn we sterker uit het dal tevoorschijn gekomen; de veranderingen die we door en tijdens de crisis in gang hebben gezet, blijven van kracht. Van tegenslag leer je.'
Zo'n vijftien jaar geleden was het niet makkelijk om in Oud London een kamer te boeken als daar niet een vergadering aan vast zat. De particuliere gasten waren er natuurlijk wel, en eenmaal binnen werden zij in de watten gelegd, maar qua kamers boeken kregen de zakelijke gasten voorrang. Van Leeuwen: 'We zijn allengs meer gaan focussen op het leisure segment. In de bezetting van het hotel zal de verhouding nu ongeveer 50/50 zijn. Maar we willen niet meegesleurd worden in de maalstroom van allerlei initiatieven als "weekendjeweg". We gaan uiteraard mee in de ontwikkeling van de reserveringsites en besteden steeds meer van ons reclamebudget aan het internet, maar kwaliteit staat bij ons voorop. Mede daarom is Oud London geen lid van een hotelgroep of samenwerkingsverband. De kracht van dit hotel ligt in de eigen benadering. Wij opereren hier vanuit de geest en het hart; we geven mensen de ruimte.'
Geen naam
Brasserie 't VoorHuys is al te berde gebracht; dat is een bedrijf in het bedrijf, met een eigen formule. Het zal evenwel geen verbazing wekken dat een viersterrenhotel met 18 conferentiezalen ook een goed à la carte restaurant heeft. 'Door alle drukte zijn we vergeten het restaurant een eigen naam te geven en het goed in de markt te zetten,' bekent Van Leeuwen. 'Vandaar dat Oud London dit jaar voor het eerst deelneemt aan de Nationale Restaurantweek. We moeten ons restaurant echt gaan promoten. Hier liggen nog veel kansen. We zullen nu het concept moeten koesteren dat zowel de zakelijke als de particuliere gast aanspreekt.'
Over de taakverdeling tussen Bakker (67) en hijzelf (64) is Van Leeuwen kort: 'Hij is de baas; dat is duidelijk. 'Ik heb groot respect voor hem, maar als ik iets wil bewerkstelligen, dan vecht ik ervoor. Ik beweeg mij vrij door het bedrijf. Nico en ik communiceren heel makkelijk; vaak zijn een paar woorden op een briefje al voldoende. Hij is de ondernemer, de ontwikkelaar; ik ben de man van de details.'
Beiden zwaaien samen op ontspannen wijze de scepter - of, om dicht bij Napoleon te blijven, de maarschalkstaf - over zo'n tachtig medewerkers. Van Leeuwen: 'Iedereen is hier van elkaar afhankelijk. Het is aan ons om ervoor te zorgen dat alles geolied loopt. Medewerkers die met pensioen zijn gegaan, krijgen de mogelijkheid om betrokken te blijven bij het bedrijf. Onze vorige chef-kok, bijvoorbeeld, staat momenteel mee te helpen in de keuken. We zijn ook een leerbedrijf, en veel van onze leerlingen solliciteren bij ons, onmiddellijk na het voltooien van hun opleiding. Juist die betrokkenheid van onze mensen zorgt voor de constante kwaliteit - en kwaliteitsbeleving - die wij nastreven.'
Hotel Restaurant Oud London
Locatie: centrum van het land, dichtbij de A28
Kamers: 88 (Suite, Deluxe, Comfort en Studio)
Zalen: 10 (max. 400 personen)
Finse sauna
Turks stoombad
Fitnessruimte
Relaxruimte
Zwembad
Vijf soorten arrangementen
High Tea, brunch, catering
Bar met terras
Brasserie en à la carte restaurant
Foto: Saskia van Gemert
HM302011
