Heel anders dan verwacht: het gebouw (modern), het dorp (niet plattelandachtig) en de weg ernaartoe (druk). Het 'lo' in Mierlo betekent natuurlijk 'bos'; het 'mier' herinnert - naar verluidt - aan een beekje dat hier ooit een kabbelend bestaan leidde. Vandaar Gasterij Mierle (geen o maar een e). En voor de volledigheid: Mierlo ligt tussen Eindhoven en Helmond. Moeten we dit allemaal weten? Jawel, want in Gasterij Mierle wordt de eigen streek gevierd en het culinaire erfgoed gekoesterd.
In een zaal staat een pokertafel; net gehaald, helemaal uit Veenendaal. Voor privégebruik, verzekert Edwin Hilhorst ons. Zijn vrienden maken uiteraard duchtig misbruik van het feit dat hij hotelier is, en dientengevolge over genoeg ruimte, drankjes en hapjes beschikt; een fraaie tafel voor de pokeravonden hoort daarbij. Edwin laat het zich gaarne aanleunen, want hij is een echt gezelschapsmens, en bovendien een regelaar. Van dat laatste getuigen zijn bezigheden in plaatselijke en landelijke samenwerkingsorganen.
Persoonlijk
Dit hotel + gasterij heeft duidelijk een gezicht; eigenlijk twee gezichten, want zowel Edwin als zijn vrouw Petra passen het begrip gastvrijheid in de meest zuivere vorm toe: je bent niet te gast 'onder een dak', maar onderdak bij mensen. Gasten uit Mierlo en ommelanden komen voor Edwin & Petra; zakenlieden uit de nabijgelegen steden hebben, na een eerder verblijf, 't Anker met hoofdletters in hun adressenboek staan, vooral omwille van die persoonlijke gastvrijheid.
Elf jaar geleden besloten Edwin en Petra om een eigen bedrijf te beginnen. Edwin werkte destijds als kok in het hotel van Petra's ouders. Daarbij zullen we direct vermelden dat deze twee gastvrije mensen eigenlijk geen geboren en getogen Brabanders zijn: zij komen uit de buurt van Leiden, maar dat terzijde. Hun keuze viel op een klein hotel (acht kamers) met restaurant (vijftig couverts) in Deurne; niet ver van Mierlo. Edwin: 'Dat ging hartstikke goed, maar in 2000 hebben we de zaak verkocht, omdat we iets groters wilden. We zaten daar bedrijfsmatig, maar ook qua creativiteit aan ons plafond. Na die verkoop wilden we een jaartje rust nemen, want we hadden flink gebikkeld, dag in dag uit, maar toen meldde de eigenaar van 't Anker zich plotseling - waarschijnlijk op aanraden van Bavaria.'
Dat biermerk heeft Edwin en Petra voor de regio weten te behouden; het 'lokkertje' was een pand dat weliswaar uit 1969 stamt, maar waarvan het inwendige in '99 totaal was heringericht en gerenoveerd. Het voormalige hotel-met-café was een hotel-met-restaurant geworden (14 kamers; drie hotelsterren). Aanlokkelijk voor kok Edwin en zijn echtgenote dus.
Dat zakenmensen hier graag overnachten - DAF uit Deurne is een grote klant, bijvoorbeeld - heeft niet zozeer met de faciliteiten te maken als wel met de gemoedelijkheid. 'We noemen elkaar bij de voornaam en gaan soms samen naar voetbalwedstrijden,' aldus Edwin. 'Ongeveer tachtig procent van onze gastenkring is zakelijk, maar we hebben natuurlijk ook de wandelaars en fietsers over de vloer; in de onmiddellijke omgeving hebben we immers een van de mooiste natuurgebieden van Nederland: de Peel.'
Identiteit
Wat voor rol speelt het restaurant in dit bedrijf? Edwin: 'Dat we afgelopen februari flink geïnvesteerd hebben in het opknappen van ons restaurant, zegt eigenlijk al voldoende. Maar sinds die opknapbeurt draagt het restaurant ook een andere naam dan het hotel: Gasterij Mierle. Daar hebben we voor gekozen om de laatste bedenkingen van mensen jegens een hotelrestaurant weg te nemen. Bovendien kunnen we zo het restaurant apart promoten en in de markt zetten. Dat werpt nu al vruchten af.'
Op het eerste gezicht mag het bevreemding wekken dat 'Gasterij Mierle' veel groter op de gevel staat dan 'Hotel 't Anker', maar op zich is het logisch: mensen boeken een hotel immers thuis, gewoon via internet. Een restaurant in het centrum van Mierlo moet het echter ook hebben van de passanten. Het is trouwens passend, want de voorbijgangers zien vooral het restaurant: grote ramen waarachter mensen gezellig zitten te eten. Binnenkort laat een houten veranda helemaal geen twijfel bestaan over de dubbele identiteit van dit hotelbedrijf.
Streekrestaurant
Van september tot en met maart is het restaurant pas vanaf 17.00 uur open; in die periode loopt de lunch niet. 'We hebben geprobeerd om Gasterij Mierle tot hét adres voor een zakenlunch te maken, maar dat is niet gelukt,' vertelt Edwin. 'In Mierlo hebben we te weinig zakenmensen die buiten de deur gaan lunchen - daar helpt geen goede keuken en fraaie inrichting aan. Dat we nu een aantal maanden dicht zijn voor de lunch, levert ons zeventig uur minder arbeid op in de week, dus het rekensommetje met betrekking tot personeelskosten was snel gemaakt.'
De Gasterij menucourant, Jaargang 1, 1e editie, maart t/m juni 2007. Oplage 20.000 stuks. In deze 'courant', die huis-aan-huis verspreid is, staat niet alleen de menukaart; het is de bedoeling van Edwin en Petra om de mensen in Mierlo en omliggende gemeenten te betrekken bij 'wat er gaande is' in hun restaurant. Zo kunnen we ook lezen dat Gasterij Mierle aangesloten is bij het Gilde van Streekrestaurants (vroeger Culinair Erfgoed). In een kader staat: 'Lid zijn van het Gilde is het kwaliteitsteken van de authentieke en Bourgondische eetcultuur in geselecteerde restaurants, die regionale specialiteiten aanbieden met gevoel voor traditie. De kwaliteiten en het vakmanschap van Peel & Maas blijken uit de verscheidenheid aan producten die men tegenwoordig te bieden heeft. [...] De restaurants van het Gilde werken met producten van eigen bodem, vers van de leverancier.'
De Mierlose kersenstreuf zal weinig lezers van Hospitality Management bij voorbaat doen watertanden, maar in Mierlo wordt jaarlijks (tijdens het carnaval) een wedstrijd gehouden wie de beste streuf kan bakken. Het is een soort pannenkoek met kersen; liefst de Mierlose Zwarte. Vanzelfsprekend staat hij bij de nagerechten op de kaart van Gasterij Mierle. Edwin: 'Het mooie van producten en gerechten uit de streek - we zitten nu weer midden in de aspergetijd - is dat je er een verhaal bij hebt.'
De beste manier om 'de streek te proeven' is natuurlijk een proeverij met allemaal amuses. In Gasterij Mierle is dat een jaarlijks hoogtepunt. Geen streekgenoot van Edwin en Petra die het volgende zal versmaden: een turfstekertje van bloedworst, appel en gebakken kwarteleitje, geserveerd op Brabants roggebrood; dubbel getrokken bouillon van Gulbergen lam met verse kervel en profiteroles van vurige vuurman mosterd; blauwe bessen met een crème van Bokkensprong geitenkaas; edelgebraad van Hertehouderij de Peel met gesmoorde prei en een mousseline van hazelnoten; gepocheerd rode perzik met een sabayon van Mierles Slukske...
Smikkel en smokkel
Een bijkomend voordeel van deze restaurantformule is de betrokkenheid van plaatselijke leveranciers bij het restaurant; in Mierlo leidt dat tot gezamenlijk georganiseerde proeverijen. Edwin: 'Momenteel zijn wij samen met een aantal andere restauranthouders een "Smikkel en Smokkel Route" aan het uitzetten. Het smikkelen staat uiteraard voor het proeven in de diverse restaurants, maar ook bij producenten; het smokkelen houdt in dat de mensen bij die producenten wel iets kopen. Het wordt een autoroute die we eventueel kunnen uitbreiden met een overnachting. Te zijner tijd is het allemaal op een website te vinden.'
Pratend over de eigenheid van dit hotelbedrijf komt uiteraard de kenmerkende Brabantse gemoedelijkheid naar voren, maar er is meer aan de hand... 'We moeten bescheiden blijven, maar ze komen toch ook voor ons,' zegt Edwin lachend. 'Het is een combinatie van belangrijke elementen: de sfeer, de mooie hotelaccommodatie en een goed restaurant met spannende gerechten op de kaart. Als hotelier moet je voortdurend attent en alert zijn, en bereid blijven je product te vernieuwen. En ga bij de gasten aan tafel zitten. Het kost wel veel tijd, maar ze vinden het geweldig. Bovendien kan het heel leerzaam zijn. Als het druk is sta ik zelf in de keuken, maar op andere avonden zit ik regelmatig met gasten aan de bar. En Petra loopt gewoon mee in de bediening. We zijn ook telkens bezig met het zoeken naar producten die deze regio te bieden heeft: kaas, groente, fruit... Tien kilometer verderop bevindt zich een prachtige palingkwekerij... Als je dan in het restaurant bij een gast aan tafel staat, heb je een verhaal te vertellen.'
HM302007
