De veiligheid in een hotel wordt bepaald door: het hotelpersoneel; technische hulpmiddelen; omgevingsfactoren; bouw en inrichting. Niet ieder hotel kan zich een eigen beveiligingsafdeling veroorloven; externe beveiligingsbureaus kunnen dan uitkomst bieden. Zij trainen de hotelmedewerkers en begeleiden het hotelmanagement bij het nemen van beveiligingsmaatregelen. Naast grote, algemene beveiligingsorganisaties (zoals VNV in Amsterdam) bestaan er gespecialiseerde hotelbeveiligers (zoals Streng Security in Utrecht).
In een - verplicht - bedrijfsnoodplan staan de voorzieningen weergegeven die moeten leiden tot een goede beveiliging van een hotel. Uitgangspunt daarbij is de veiligheid van de gast en niet de voorwaarden die de brandweer oplegt, al streeft die gewoonlijk het zelfde doel na. Hieronder wordt opgesomd wat in een noodplan aan bod behoort te komen.
Gebouwindeling:
overzicht van de routing voor gasten (met name van de entree naar de lobby) en personeel, vastgelegd in een plattegrond; nooduitgangen en vluchtwegen; een security desk; de inrichting van publieke ruimten en ruimten voor het personeel.
Technische voorzieningen:
rookmelders; camera’s (binnen en buiten); sloten, sleutels en pasjes; alarmsysteem; blusapparatuur; verlichting; kluizen.
Personeel:
instrueren en trainen eigen personeel; inschakelen beveiligingsmedewerkers (in- en/of extern); handelswijze bij brand, bommelding, evacuatie.
Gasten:
gedragsinstructies voor gasten; criminaliteits- en brandpreventie en hoe te handelen bij calamiteiten.
Omgevingsfactoren:
verkeerscirculatieplan; aangrenzende gebouwen of terreinen; parkeerterreinen.
Diversen:
overzicht van relevante telefoonnummers.
Een deugdelijk noodplan moet snel uitvoerbaar zijn. Het hotelpersoneel moet er in de praktijk mee kunnen omgaan en in het hotel moet altijd een verantwoordelijke aanwezig zijn die in geval van calamiteiten een coördinerende rol heeft. De veiligheidsmaatregelen die getroffen worden, moeten verder in balans blijven met de werkbaarheid in het hotel.
Maatwerk
De afweging om beveiliging geheel of gedeeltelijk uit te besteden wordt bepaald door verschillende factoren. Daarbij spelen kosten uiteraard een belangrijke rol. Externe beveiliging kan 24 uur per dag worden ingezet, maar ook alleen tijdens check-in en check-out tijden. Neemt de externe beveiliging alleen criminaliteitspreventie voor zijn rekening of heeft het hotel behoefte aan mensen die overal op toezien? In hoeverre is gastencontact door beveiligingsmedewerkers wenselijk of noodzakelijk? In welke mate kan het eigen personeel getraind worden? Externe organisaties leveren op beveiligingsgebied steeds vaker maatwerk en kunnen daarmee voor efficiënte beveiligingsmaatregelen zorgen.
Verder moet de ondernemer zich afvragen in welke mate hij wil investeren in technische hulpmiddelen. Professionele criminelen hebben maling aan camera’s, maar bepaalde voorzieningen kunnen wel drempelverhogend werken voor de gelegenheidsdief. Daar staat weer tegenover dat deze hulpmiddelen alleen effectief zijn als het hotelpersoneel goed gebruik weet te maken van die hulpmiddelen. Anders spreken we over schijnveiligheid en daar wordt de hôtelier op aangesproken als een gast daadwerkelijk gedupeerd raakt. Beveiliging dient hoe dan ook een geïntegreerd onderdeel van de bedrijfsvoering in het hotel te zijn. Het is een onderdeel dat zonder aandacht en onderhoud wel kostbaar, maar weinig effectief is.
Auteur: Erik Paulis
HM30JAAR HM301998
