Hotelketen uitgelicht: Belmond

Belmond ging in de eerste 36 jaar van zijn bestaan door het leven als Orient-Express Hotels. De hotelketen kent zijn oorsprong in Venetië, waar Hotel Cipriani in 1976 werd overgenomen door scheepvaartmagnaat James Sherwood. Deze Amerikaan was als stafofficier bij de marine, en later als eigenaar van rederij Sea Containers, de hele wereld over gereisd en deed in die hoedanigheid veel hotels in het hoogste segment aan. Zodoende was hij ook te gast bij Hotel Cipriani, dat eind jaren vijftig werd geopend door Giuseppe Cipriani, de oprichter van restaurant Harry’s Bar in ‘de stad van de bruggen’ en uitvinder van de Bellini cocktail. Halverwege de jaren ’70 was het hotel echter wat van zijn oorspronkelijke grandeur verloren en Sherwood betaalde een kleine miljoen dollar om Hotel Cipriani over te nemen.

Sherwood had vanwege zijn reizen over de wereld een goed beeld van wat wel en niet werkte in vijfsterrenhotels en hij besloot al snel om van Hotel Cipriani een echte destinatie te maken. Om de ervaring te completeren liet hij door heel Europa treinstellen van de oude Orient Express opsporen en hij gebruikte deze wagons, na een grondige renovatie, om gasten vanuit Londen en Parijs naar Venetië te brengen. Sherwood vernoemde zijn nieuwe hotelketen ook naar de illustere treindienst en Orient-Express Hotels breidde in de decennia erna flink uit. De zakenmagnaat richtte zich op enkele van de meest legendarische locaties ter wereld en voegde hotels als het Copacabana Palace in Rio de Janeiro, het Ritz in Madrid, Mount Nelson in Kaapstad en Grand Hotel Europe in Sint-Petersburg toe aan zijn portefeuille.

Tien geboden

De dagelijkse gang van zaken in deze hotels werd mede gestuurd door de ‘tien geboden’ die Sherwood aan de hand van zijn reizen opstelde. Zo vond hij rust en stilte essentieel voor de uitstraling van zijn hotels. Daarnaast moesten de kamers voorzien zijn van goede verlichting, was de aanwezigheid van een bureau onontbeerlijk en dienden gasten de keuze te hebben uit een assortiment van lakens en dekens. Kingsize bedden waren volgens de Amerikaan minstens 1,83 meter breed en het telefoonnummer van de kamer moest duidelijk op de telefoon vermeld worden. Om te voorkomen dat gasten op hun knieën moesten om bij de safe te kunnen, wilde Sherwood enkel kluisjes op ooghoogte in de kamers. Zeepjes dienden verder altijd aangeboden worden in een papieren wikkel, zeker geen plastic, en een zwembad, van minstens 1,90 meter diep, was eveneens een must.

Tot slot vond Sherwood dat de kwaliteit van de roomservice altijd afgemeten kon worden aan de kwaliteit van de croissants, de koffie en de jus d’orange en deze producten moesten dan ook van het allerhoogste niveau zijn. Sherwood hanteerde daarnaast nog een ongeschreven elfde gebod: een goed hotel moet altijd geld beschikbaar hebben voor gasten die hun portemonnee of creditcard zijn verloren: “De eerste manager van het Cipriani deed dit voor gasten die in de problemen waren geraakt en dit betaalde zich altijd terug. Je wint hiermee een gast voor het leven en hij zal het ook aan anderen vertellen”, zei hij in 2012 hierover in een gesprek met de Engelse krant The Telegraph.

Naamsverandering

Sherwood trok zich in 2007 terug als directeur van Orient-Express, maar behield wel een ere-rol in het bestuur van het bedrijf. In 2014 volgde de naamsverandering naar Belmond en deze wijziging had wel wat voeten in de aarde. In de reisbranche werd door sommigen met verbazing gekeken naar het besluit om een roemruchte naam als Orient-Express los te laten. Belmond, dat voortkomt uit een combinatie van de Franse woorden ‘belle’ (mooi) en ‘monde’ (wereld), koos er echter met reden voor om van naam te veranderen. Ten eerste betekende de naam Orient-Express minder voor jongere generaties en deed het potentiële gasten ook vaker aan een treindienst denken dan aan een luxueuze hotelketen. Ten tweede gebruikte het bedrijf de naam Orient-Express onder licentie, terwijl de naam Belmond eigendom van de keten zelf is.

Vier jaar later na de naamswijziging volgde voor 3,2 miljard dollar de overname van Belmond door Luis Vuitton Moët Hennessy, een Franse multinational die zich specialiseert in luxegoederen. De hotelketen verdween na deze overname van de New York Stock Exchange, maar niet voordat de waarde van de aandelen in de aanloop naar de overname in één dag 40 procent stegen. Nieuwe eigenaar LVMH heeft belangen in onder meer mode- en parfumeriebedrijven, wijn- en champagnehuizen, sieradenmakers en media. Naast Belmond vallen ook de hotelketens Bulgari Hotel and Resorts en Maisons Cheval Blanc onder het conglomeraat. Sherwood maakte de overname van zijn geesteskind overigens nog mee: de zakenman overleed op 18 mei 2020 op 86-jarige leeftijd aan complicaties die optraden na een buikoperatie.

Hotels en meer

Belmond runt anno 2023 wereldwijd 31 hotels en heeft verreweg het grootste deel van deze locaties in eigen bezit. Voor de hotels in het Peruviaanse Cusco en Machu Picchu werd wel een joint venture aangegaan met een lokale partner. Naast Hotel Cipriani heeft Belmond nog zeven hotels in Italië en in Europa is de keten ook te vinden in Spanje, Portugal en het Verenigd Koninkrijk. Wereldwijd heeft Belmond verder hotels in de Verenigde Staten, Mexico, Brazilië, Indonesië, Thailand, Laos, Zuid-Afrika en Botswana. Het bedrijf bezit ook een aantal restaurants, luxe riviercruiseschepen en slaaptreinen, waaronder de Venice Simplon-Orient-Express. Net als in de begindagen van de hotelketen vervoert deze treindienst passagiers van Londen naar Venetië. Hotel Cipriani werd eerder dit jaar door La Liste, dat zijn ranglijst baseert op onder meer beoordelingen van gasten op websites van OTA’s, recensies in vak- en reisbladen en nieuwsberichten, uitgeroepen tot het beste hotel van de wereld.

^{Fotografie: Belmond}

Blijf op de hoogte!

Twee keer per week het actuele en relevante hotelnieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.