In juni of juli 2002 zal de wet Poortwachter in werking treden. Deze wet moet het personeelslid ervan doordringen dat niet alleen de overheid en de werkgever moeten opdraaien voor de kosten van zijn kwaal of kwaaltje. Ook de werknemer gaat dus een flinke vergoeding betalen.
Dit moet minister Borst wat lucht geven in haar budget. Maar kan er eigenlijk nog gesproken worden van een eerlijke beoordeling? De normale premiedifferentiatie ligt op gemiddeld 3,8% van de loonsom. Wanneer meerdere werknemers in de W.A.O. verdwijnen, wordt dit percentage fors verhoogd. De kosten voor het bedrijf worden dan zo dramatisch dat het bedrijf er aan failliet kan gaan, mits het niet verzekerd is. Zo’n verzekering is echter ontzettend duur.
Het arboned verzorgt per ieder half jaar of jaar een lijst waarvan afgelezen kan worden welke medewerkers het meest ziek zijn. De logische reactie is dan, om deze mensen op hun ziek zijn aan te spreken. In ieder geval zal een werkgever na gaan denken over contractverlenging. De ondernemer wordt dus een scherprechter.
Kun je de werknemer nog toestaan om te voetballen, skiën, enzovoort? Het risico op blessures is immers groot. Het is daarom niet onverstandig om dit goed af te kaderen binnen het arbeidscontract. Er zijn al gevallen bekend waarin door de rechter de sportvereniging aansprakelijk is gesteld voor het vergoeden van de netto loonsom van de desbetreffende werknemer.
Veel mensen denken: dit zal mij toch niet overkomen. Maar mocht het toch gebeuren, dan zal het Gak waarschijnlijk niet al te toegeeflijk zijn. Een dame die langdurig ziek was geweest, ging weer - vol goede moed - aan het werk. Zij ging zelfs 30 uur per week werken, in plaats van de 20 uur van voorheen. Helaas ging het weer mis. Zij vroeg een W.A.O.-uitkering aan,
welke werd toegekend. Echter voor slechts 20 uur, want het Gak was van mening dat een loonsverhoging te snel had plaatsgevonden, nadat zij haar werk weer hervat had.
Dek je in. Dit spel is nog niet ten einde.
HM302002
