Middenin de verbouwing werd hij aangesteld. Na een sollicitatieproces van maar liefst zes weken stond hij te popelen om z’n stempel te drukken op een nieuwe uitdaging. Bedrijfsvoerder Jacques Westerhoff van hotel Abrona in Oudewater heropende na een intensieve verbouwing in het voorjaar weer de deuren van het hotel. “We hebben de eerste drie weken een bezettingsgraad van maar liefst 90 procent gehad.”
Op het zonnige terras spelen de herinneringen van de verbouwing in de afgelopen vier maanden door zijn hoofd. Met trots vertelt Westerhoff over de paar weken dat het hotel weer operationeel is. Want niet alleen het pand is verbouwd, het management ook. Abrona is namelijk niet zomaar een hotel. Het bedrijf wordt gedragen door verstandelijk gehandicapten. “Maar ik heb echt een hekel aan dat woord”, vertelt Westerhoff er direct bij. “Ik zie het liever als mensen met een uitdaging. We gebruiken het woord cliënt, of het liefst gewoon medewerker.”
Uiteindelijk wil Westerhoff dat 90 procent van het bedrijf wordt gedragen door de cliënten. “Dat heeft tijd nodig en een behoorlijk stuk aandacht en energie. Maar als je het goed uitlegt heb je er geen omkijken meer naar. Geef ze het gevoel dat ze belangrijk zijn en gewaardeerd worden. Dan werken ze beter dan de gemiddelde horecamedewerker.”
Dertig centimeter verzakt
Het enthousiasme van Westerhoff over zijn nieuwe uitdaging op het gebied van management verbloemt de andere. Snel schakelt hij als hem wordt gevraagd waarom een verbouwing noodzakelijk was. “Het pand was dertig centimeter verzakt”, verklaart hij. “Inpandig zijn er 63 palen de grond ingeslagen. Het was een behoorlijke operatie.” Van de in totaal 24 kamers werden er 15 gerenoveerd. Een hele vleugel van het hotel moest eraan geloven. Tapijt werd PVC (“Kwalitatief goed en makkelijk te onderhouden, ook op de gang hebben we PVC gelegd.”), de badkamers zijn aangepakt en de vergaderruimte heeft meerdere functionaliteiten gekregen.
“Voorheen was dat gewoon een vergaderzaal, nu kunnen we hier ook kleine feesten en diners faciliteren. Ik wil meer de zakelijke kant op. We moeten het op dit moment nog altijd hebben van de wat oudere toeristen. Als je kijkt waar de commerciële uitdagingen liggen, dan is dat op het gebied van zakelijke gasten. Hier in de buurt zitten honderden bedrijven die een internationaal karakter hebben. En dan te bedenken dat we het enige hotel in Oudewater zijn. Daar moeten we meer uit kunnen halen. Het eerstvolgende hotel is pas te vinden in Woerden, Gouda of Montfoort. De zakelijke gast, die moeten we naar binnen trekken.”
Gepokt en gemazeld
Dan moet het hele hotel verbouwd worden. Want de overige kamers zijn nog niet op het niveau van de gerenoveerde. De handen van Westerhoff jeuken. Gepokt en gemazeld in de horeca kreeg hij alles snel voor elkaar, nu heeft hij met andere dingen te maken. “Ik heb jarenlang in Varsseveld verschillende soorten horeca gehad. Restaurants, cafés, een bowlingbaan, een partycentrum, een hotel, noem het maar op. Ik heb te maken met een stichting die boven mij zit. Dat is wennen, maar ik kijk met een ondernemerspet naar deze zaak. Ik zie veel mogelijkheden die de stichting niet zou zien. Op die manier kan ik wat voor hen betekenen. We zijn op dit moment bijvoorbeeld nog te afhankelijk van subsidies. Het doel is om de hele operatie in de zwarte cijfers te laten dompelen.”
Op dit moment werken er in het hotel 25 cliënten en 3 koks. In de bediening heeft Westerhoff 2,5 fte en een dame in de housekeeping. “We zijn 102 uur open in de week. Vergeet niet dat we de gastvrijheid moeten waarborgen maar ook onze taak hebben op het gebied van de zorg. Er ligt een vrij hoge werkdruk. Ik heb nog één of twee koks nodig, wil naar vijf fte in de bediening. Het is als ondernemer soms wel lastig om de balans tussen zorg en gastvrijheid te vinden. Maar dat is het uitdagende aan dit werk.”
Aandacht en waardering
Een andere uitdaging vindt Westerhoff in de bewustwording bij zowel zijn medewerkers als zijn gasten. “Je ziet dat mensen sneller in gesprek met de medewerkers komen omdat we iets bijzonders doen. De waardering is op dat moment wederzijds. We vertellen een verhaal aan onze gasten over wat we hier precies doen. Als ze dat weten hebben ze aandacht en waardering en dan valt dat ook de andere kant op. Dat maakt het werk erg dankbaar.”
De manager is geliefd. Terwijl de eerste gasten hun appeltaart bestellen druppelen de medewerkers binnen. Voor iedereen maakt Westerhoff even tijd vrij; een praatje, een dolletje, de week wordt even besproken. Drie keer gaat de telefoon. “Mag ik even?”, excuseert hij zich, “Ik heb vanmiddag een gesprek met een nieuwe leverancier. Dan kan ik misschien voor de hele stichting collectief in gaan kopen. Scheelt weer een hoop geld”, Westerhoff blijft ondernemer.
HM302018
