Vroeger had je een liedje - een 'hit' - waarin hét bezongen werd: 't Zijn de kleine dingen die het doen, die het doen... (Saskia & Serge) Neem nou de leestafel of het leesrek in de lounge van De Sterrenberg; daar vind je tijdschriften en (dure) salontafelboeken die werkelijk het inkijken waard zijn. Van Steve McQueen tot Van Gogh en Renoir. Dat kunstboeken visueel de aandacht opeisen, is niet vreemd, gezien de locatie van dit hotel. Daarover straks meer. Hans en Petra Bom hebben al de kleine dingen die ertoe doen in het hotelbedrijf stap voor stap aangepakt. Wel groots; dat moet gezegd worden.
DOWNLOAD GRATIS DE NIEUWSTE UITGAVE VAN HOSPITALITY MANAGEMENT
Soms is het boffen, de datum voor een interview-bezoekje. In september stond de heide in bloei, de loofbomen - met een rijke diversiteit - hadden nog niets van hun groene luister verloren. De zon scheen. Dan is Otterlo 'the place to be'. Of, zoals het op de website van dit hotel staat, 'the place to wander'. In dit Gelderse dorp voert de Houtkampweg naar de ingang van Nationaal Park de Hoge Veluwe en het Kröller-Müller Museum. Aan die weg liggen de traditionele gastvrijheidsbedrijven die iedereen verwacht op de Veluwe: van B&B Herenboerderij de Houtkamp tot Groepsaccommodatie de Heidewachter. Maar ook een zeer modern boetiekhotel. Dat is viersterrenhotel De Sterrenberg. Een opvallende verschijning.
Randstad-gasten
Het villa-achtige pand van vóór de renovatie in 2017 zit er nog wel ergens in, vertelt Hans Bom, maar dat mag nauwelijks een naam hebben. Heel vroeger stond hier een olieverffabriekje, hetgeen direct associaties oproept met de schilderachtige omgeving. Begin twintigste eeuw werd het een pension. Sindsdien is er aangebouwd en bijgebouwd. Het was, ietwat oneerbiedig gezegd, een rommeltje toen Hans en Petra het aantroffen. Hans: "We hebben eerst geprobeerd een eenheid te creëren met veel Scandinavisch rood hout, in overeenstemming met de ons omringende natuur, maar lang niet iedereen vond dat mooi, en uiteindelijk ontkwamen we niet aan een ingrijpende verbouwing."
Daarbij is niet gekozen voor couleur locale. Petra: "Iets traditioneels neerzetten vonden we een beetje hypocriet en niet meer van deze tijd. We vinden bovendien dat moderniteit in een hotel een zekere frisheid geeft. Klassiek is snel gedateerd en muffig. Dat past bij een kasteel of herenboerderij, maar niet hier. Onze gasten komen vooral uit het westen van ons land; zij vinden de Veluwe al snel 'stoffig'. Zij associëren deze streek nog steeds met Perzische tapijtjes op de tafels en geweien aan de muur. Ook onze Duitse en Belgische gasten stellen moderniteit op prijs."
Een boetiekhotel op de Veluwe is verrassend en daarmee een 'unique selling point'. Volgens Hans zijn veel collega's op de Veluwe 'een beetje stil blijven staan', dikwijls noodgedwongen. Zo’n USP versterkt dus in hoge mate het onderscheidend vermogen.
De Lijst
Hans en Petra namen 25 jaar geleden dit hotel over. De Sterrenberg (in jaren-zeventig-stijl) telde toen 28 hotelkamers en een zwembad. De vergadermarkt was al belangrijk. Hans was afgestudeerd aan de Hoge Hotelschool Den Haag; hij had daarvoor drie jaar Economie gedaan. Op de juridische afdeling van Horecaf leerde hij Petra kennen. Woonachtig in Den Haag, heeft Petra ook nog twee jaar voor de Haagse Hogeschool gewerkt.
Den Haag en Amsterdam (Hans)... Twee westerlingen op de Veluwe. Inmiddels zijn ze er helemaal geaard. Dat de Hoge Hotelschool voor velen een 'ticket' naar verre subtropische oorden c.q. standplaatsen is, laat Hans koud. "De wereld zien? Blij dat ik het niet gedaan heb," verkondigt hij met grote stelligheid. "Ik ben echt gek op Nederland. Onze dochter heeft ook de Hoge Hotelschool gedaan (Leeuwarden) en ook zij taalt niet naar Tokio, Singapore of Sidney. Het zit kennelijk niet in onze genen. Ik vind Nederland een fantastisch land, ondanks het klimaat. Druk? Ja, in de Randstad, maar hier heb je niet eens stoplichten."
Otterlo wint dus van Ottawa, maar De Sterrenberg moest nog wel even tot een thuis gemaakt worden, 25 jaar geleden. Petra: "We hebben onmiddellijk, vanaf dag 1, een lijst gemaakt waarop alles gezet werd wat we lelijk vonden. Om te voorkomen dat we na verloop van tijd bepaalde dingen niet meer zouden zien. Zo gaat dat immers, als je er middenin zit. Stuk voor stuk, stap voor stap hebben we die lelijke elementen aangepakt."
De Alpen
Hans en Petra hadden een hotel overgenomen dat behoorlijk draaide dankzij de zakelijke markt; daar kwam ruim de helft van de omzet vandaan. Zo'n tien jaar geleden ging het neerwaarts. Logisch, gezien de wereldwijde crisis. Maar we weten: locatie, locatie en locatie. "Wij hebben het geluk dat het Kröller-Müller zo dichtbij ligt," aldus Hans. "We hebben ons dus met succes kunnen richten op de particuliere markt. Dat betekende overigens wel dat wij moesten upgraden naar een volwaardig viersterrenbedrijf. Het was juist de particuliere markt die hogere eisen stelde; vooral de Japanse en Amerikaanse toeristen. We hebben toen ook ons F&B-product naar een hoger plan getild. Daarin is onze nieuwe bedrijfsleider heel belangrijk geweest. Hij kwam van Hotel de Wereld in Wageningen (met Michelinster)."
De volgende stap betrof het wellness-element. "Op dit niveau horen de wellness-faciliteiten prima te zijn," vindt Petra. "Wij zijn zelf zeer gecharmeerd van de Alpen-hotels. Daar hebben ze ook een beetje het 'Veluwe-imago': een beetje pensionachtig, een beetje tuttig. Maar de laatste jaren hebben ze in de Alpen heel hippe resorts gebouwd. Wij hebben er veel inspiratie opgedaan." Hans: "Ze zijn allemaal heel milieubewust daar, met zonnepanelen, aardwarmte; noem maar op. Bovendien biologisch ontbijten, veel streekproducten en voortreffelijk gastheerschap. Ik heb er veel respect voor."
Akkoord, prima wellness-faciliteiten, maar dat bracht wel schaalvergroting met zich mee. "We waren te klein voor een zwembad én een keuken op hoog niveau," bekent Hans. "De ratio's waren niet meer goed. We zijn toen gaan zoeken naar iets anders erbij. Gelukkig kwam een stuk grond aan de overkant van de straat in de verkoop. Dat kon dienst doen als parkeerplaats, zodat het hotel naar voren toe uitgebreid kon worden. Van 33 naar 44 kamers: 17 erbij, 6 eraf. Zo moet het kunnen; ik heb dat puur vanuit mijn studie Economie bekeken. We zijn iets duurder geworden, maar hebben beduidend meer te bieden. De begroting van de afgelopen vijf maanden laat zien dat het goed te doen is."
Zo compleet mogelijk
De begroting...Voor zo’n megaverbouwing is een hoop geld nodig, en ING deed nogal moeilijk. "Heel moeilijk, na tal van gesprekken," benadrukt Hans. "Terwijl we al vele jaren bij hen bankierden en altijd zwarte cijfers geschreven hadden. Vandaar dat we naar de Rabobank gestapt zijn. Van hen kregen we al snel het vertrouwen."
Dochter Liset die inmiddels afgestudeerd was aan de Hoge Hotelschool, speelde daar een rol in: zij zal haar ouders opvolgen in De Sterrenberg, waardoor de continuïteit gewaarborgd is. Petra: "Het liefst zouden we zien dat ook onze zoon Jasper in de zaak zou stappen, maar ze hoeven allebei niets hoor. Laat ze lekker doen wat ze zelf leuk vinden. Jasper zit in de muziek, met een eigen geluidsstudio. Tijdens de verbouwing heeft hij zich zeer nuttig gemaakt wat betreft allerlei technische dingen. Hij is zelfs een beetje onmisbaar geworden op dat gebied. Het zou leuk zijn als Liset en Jasper samen... Hans en ik doen het immers ook samen. Wij zijn er dag en nacht mee bezig. Dus als zij elkaar ook kunnen steunen, zou dat mooi zijn, want ze hebben allebei partners die iets heel anders doen in het dagelijks leven."
Wat Liset, al dan niet samen met Jasper, te zijner tijd zal overnemen, is een veelzijdig, modern hotelbedrijf dat zowel professioneel als kleinschalig wil zijn. Van de keycard tot de à la carte; het is van deze tijd. De Sterrenberg voelt vooral heel 'open'. Vanaf de entree vloeien de hotelsegmenten in elkaar over, als ware het een organisch geheel. Vanuit de ruim bemeten lounge (relatief dure vierkante meters, afgezet tegen hotelkamers, een feest- of vergaderzaal) heb je direct zicht op de bar en op de open keuken van het restaurant. Doordat alles heel overzichtelijk is, kan die ruimte met weinig personeel 'belopen' worden. Bovendien heb je onmiddellijk reuring.
"We willen de sterke punten van een boetiekhotel en de sterke punten van een groot hotel met elkaar in overeenstemming brengen," verklaart Hans. "Dit is een stadje in een dorp. Dat effect vinden we leuk. We proberen dus zo compleet mogelijk te zijn in ons aanbod. Fietsen (met een fiets- en wandelkaart), de bar, de wellness...Je kunt hier zwemmen en lekker eten. We hebben ook een winkeltje. In wezen hoeft een gast de deur niet meer uit. Onze gasten worden ontvangen met een hapje uit de keuken, en daarna daalt de rust neer. Althans, dat is onze bedoeling. Bij ons wordt niemand lastig gevallen met een overdaad aan persoonlijk gastheerschap."
Maatschappelijk verantwoord
Een opmerkelijke uitspraak: "Wij willen niet (!) het gezicht zijn van het hotel." Hans en Petra beseffen terdege dat de gasten niet voor hen komen - hoe sympathiek en gastvrij deze twee hoteliers ook mogen zijn - maar voor het hotel. De faciliteiten; daar draait het om. In het restaurant voldoen zowel de ambiance als de keuken aan hoge verwachtingen. Acht of negen van de tien hotelgasten eet in het hotel-restaurant, ongeacht het aanbod in Otterlo. De F&B genereert meer dan vijftig procent van de omzet. Slechts een klein deel van de restaurantgasten komt van buiten, hetgeen van alles te maken heeft met de capaciteit: er is gewoon geen plaats. Nu de particuliere markt voor dit hotel belangrijker is geworden dan de zakelijke (60% particulier), is het aantal gasten per kamer toegenomen; derhalve ook het aantal gasten aan tafel."
Weinig ingezetenen van Otterlo zitten dus op de stoelen van de lounge of het restaurant, maar De Sterrenberg heeft wel degelijk een plek in de gemeenschap. Dat begint bij de hoteliers. Hans heeft vijftien jaar in het VVV-bestuur gezeten en hij werkt samen met het gemeentebestuur in klankbordgroepen. (Achttien jaar in Otterlo's Belang.) Samen met Petra heeft hij het plaatselijke koor opgericht, waarin zij zingt. En niet te vergeten: zij behoren tot de initiatiefnemers van 'Aan tafel met Van Gogh', een jaarlijks evenement waarbij de Dorpsstaat in Otterlo wordt omgetoverd tot een restaurant met een tafel voor zo’n zevenhonderd gasten. Hans: "Dat vind ik allemaal vanzelfsprekend als ondernemer."
Het begrip Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is volgens Hans te modieus of trendy geworden en heeft daardoor aan zeggingskracht verloren. Hij probeert gewoon een leuke werkgever te zijn voor zijn 50 werknemers (27 in vaste dienst) en een goede dorpsgenoot.
Nivellering
Het najaar is de drukste periode voor De Sterrenberg, dan komt het voorjaar, daarna de zomer. "Maar ook wij streven naar nivellering over het hele jaar," zegt Petra. "We hopen dankzij de wellness in de winter wat meer gasten te krijgen. Mensen uit de omgeving kunnen lid worden van de wellnessclub, maar de hotelgasten gaan voor. Dus de clubleden zijn alleen welkom wanneer de meeste hotelgasten de deur uit zijn, en het clubje mag niet meer dan vijftig leden tellen."
Wat betreft de hotelkamers zijn Hans en Petra een tikje eigenwijs. "Veel gasten willen graag een minibar en een koffiezetapparaat op de kamer," weet Hans, "maar wij niet. Wij willen juist een levendige lounge, dus we gaan niet aanmoedigen dat gasten 's avonds op de kamer blijven. Er staat wel een koelkastje op de kamer, met daarin twee gratis flesjes water. Let wel, gratis. En dan krijg je toch reviews met 'er stonden slechts twee flesjes water in'... Gratis! Hebben ze liever een flesje cola voor vijf euro? Je hebt altijd gezeur met een minibar: altijd een paar gasten die wel een drankje genomen hebben en vervolgens beweren dat het er niet in stond. Als je niet die vijf euro voor een drankje vraagt, moet er geld bij."
Petra: "We hebben een boetiekje waar je voor schappelijke prijzen bier en frisdrank kunt kopen. Als de gasten dat in het koelkastje leggen, zijn ze aanzienlijk goedkoper uit. Dat ding dient natuurlijk ook om bijvoorbeeld babymelk koel te houden. Ergens vinden we die harde reviews trouwens niet erg, want we kunnen er prima op inspringen. Via die reviews kunnen we mooi uitleggen waarom we ergens voor gekozen hebben. Als je dat adequaat doet, op de juiste toon, kan dat goede reclame zijn."
Aan outsourcing doen deze twee hoteliers niet, afgezien van het linnen. De kamers worden dus schoon gehouden door het eigen personeel. "Dat vinden we prettiger." Hans en Petra varen hun eigen koers. Een samenwerkingsverband? De Sterrenberg is lid van Quality Lodgings. Niet omdat het veel extra’s brengt. Lachend: "Je staat in een mooi boekje." Nu staan ze ook in een mooi tijdschrift.
Kamers: 44 (5 types)
Vergaderruimtes: 8 (6 tot 40 personen)
Restaurant Cèpes
Finse sauna, Turks stoombad, tepidarium
Relaxpool (31,5 graden), zwembad (29,5 graden graden) met infraroodsauna
Fitness
HM302017
