Ieder huisje heeft zijn kruisje, luidt een oud-Nederlands gezegde. Dat moge waar zijn, maar de meeste landhuizen hebben ook nog iets anders: historie. Toekomstig hotelier Inge van de Ven rekent op de kracht van de geschiedenis, op de verlokkingen van het verleden. Het kruisje? Welnu, de protesten van omwonenden, wellicht. Een bodemprocedure bij de Raad van State. "Komt goed," zegt Inge zelfverzekerd.
DOWNLOAD GRATIS DE NIEUWSTE UITGAVE VAN HOSPITALITY MANAGEMENT
Buitenplaats Vijverhof genoot landelijke bekendheid in de zeventiende eeuw. U weet wel, de Gouden Eeuw van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Die bekendheid was te danken aan Agneta Block (1629-1704), botanist, mecenas, tekenares en papierkunstenares. Zij was een goede vriendin van Joost van den Vondel. Agneta (Agnes) was de dochter van een lakenhandelaar en trad tweemaal in het huwelijk. Beide echtgenoten waren zijdehandelaar; beide huwelijken bleven kinderloos. Deze dame behoorde tot de regentenfamilies: de rijke kooplieden die de steden en gewesten van De Republiek bestuurden en het zich konden veroorloven om weelderige buitenplaatsen aan de Vecht te laten bouwen. Jawel, die 'kasteeltjes aan de Vecht' werden niet bewoond door baronnen of andere edellieden: het waren buitenhuizen van steenrijke Amsterdamse handelaren.
In juli 1670 kocht Agnes een hofstede met land aan de Vecht in Loenen; daar liet zij buitenplaats Vijverhof aanleggen. De bouw liep vertraging op in het Rampjaar 1672, toen de Republiek werd aangevallen door Engeland, Frankrijk en de bisschoppen van Münster en Keulen. "De regenten zijn radeloos, het volk is redeloos, het land is reddeloos," riep men destijds. Raadpensionaris Johan de Witt en zijn broer Cornelis werden op gruwelijke wijze vermoord. Maar buitenplaats Vijverhof kwam er toch. Dus die paar protesterende omwonenden anno 2017, en zo’n bodemprocedure bij de Raad van State...
Ananas
Inge van de Ven komt uit een Brabantse aannemersfamilie. Dat verklaart waarschijnlijk de blijmoedigheid waarmee zij naar de buitenplaats kijkt die nu nog - van binnen althans - een 'bouwval' is. Haar opa heeft bouwbedrijf L. van de Ven opgezet. Dat middelgrote bedrijf is van vader op zoon overgegaan. Inmiddels zijn de twee broers van Inge eigenaar-directeur. "Zij doen heel veel voor hotels," benadrukt Inge onmiddellijk, voor het geval de indruk mocht ontstaan dat de hotellerie voor haar volledig onbekend terrein is. "Château St. Gerlach, Kruisherenhotel... Onlangs hotel Nassau in Breda. Mijn broers hebben veel ervaring met hotels en andere horecagelegenheden."
Inge is geboren en getogen in Veghel; zij woonde daar tot het begin van haar studietijd (HTS Confectie; MBA). Na haar opleiding ging zij werken voor achtereenvolgens V&D en HEMA. "Toen mijn tweede kind kwam, ben ik een eigen bedrijf begonnen," vertelt zij. "Dat is inmiddels tien jaar geleden. Het is een groothandel in woonaccessoires. Ik importeer veel uit Zweden, maar ook uit China en India. Ik heb altijd een bijzondere belangstelling voor inrichting gehad, maar de meubels en woonaccessoires waarin ik handel, zullen waarschijnlijk misstaan in de ambiance van dit historische pand. Zij hebben een Scandinavisch handschrift."
Wat moet de uitstraling worden? Inge grijpt terug naar het verleden; zij wil beslist 'iets doen' met de reeds gememoreerde Agnes Block. Het toeval wil dat de ananas al eeuwenlang symbool staat voor gastvrijheid, en Agnes was een volleerd kweekster van exotische planten. Zij was de eerste (!) in de Nederlanden die een vruchtdragende ananasplant wist te kweken. Dus een mooie traditie uit het Caribisch gebied, waar de indianen een ananas bij de ingang van hun huis legden als teken van gastvrijheid, wordt - in welke vorm dan ook - voortgezet in een statig huis in de gemeente Stichtse Vecht. In de Gouden Eeuw was de ananas een zeer populair symbool dat we terugvinden in bouwkundige ornamenten en op schilderijen.
Marktonderzoek
Terug naar onze tijd. Buitenplaats Vijverhof wil gastvrijheid verlenen aan zowel de zakelijke als particuliere gast. De grootste vergaderruimte zal 62 vierkante meter zijn. De Vechtstreek biedt uiteraard ruimte voor fietsers, wandelaars én mensen die graag op het water vertoeven. Een vergadering combineren met een tochtje in een salonboot heeft ongetwijfeld allure en ‘the lure of boating’, maar hoeveel aantrekkingskracht een buitenplaats aan de Vecht heeft voor hotelgasten is moeilijk in te schatten. Vergelijkingsmateriaal ontbreekt. Iets verderop, in Vreeland, heb je De Nederlanden (restaurant met Michelinster, negen luxe kamers) en dichtbij bevindt zich Buitenplaats Slangevegt, waar in stijl gegeten kan worden (geen hotelkamers). Buitenplaats Vijverhof moet 45 hotelkamers krijgen.
Inge van de Ven heeft een marktonderzoek laten doen. "Wij hebben geen directe concurrent," weet zij. "Ik denk dat we hier iets leuks kunnen bieden en dat deze regio toeristisch gezien nog enorm kan groeien. De gemeente Stichtse Vecht was vanaf het begin heel positief; de wethouders hadden al een plan liggen voor het vergroten van het toerisme in de omgeving. Ze zitten ook een beetje in hun maag met de buitenplaatsen die in verval zijn geraakt of dreigen te raken." (Buitenplaats Vijverhof heeft zes jaar te koop gestaan; daarvoor werden het terrein en de gebouwen gebruikt door de Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschappen.)
Deze buitenplaats is gered: een plan voor woningbouw in de riant bemeten tuin haalde het gelukkig niet. Met 65 procent kamerbezetting en een goedlopend restaurant zou de buitenplaats als hotel (vier sterren) rendabel moeten kunnen zijn, aldus Inge. De financiering is rond. "Ja, dat komt goed," beweert Inge en doet er vervolgens het zwijgen toe. Na enig doorvragen: "Ik ga zelf een behoorlijk deel van mijn vermogen in dit avontuur stoppen. Het komt goed; laten we het daarop houden."
De investering die nodig is? Inge laat zich er niet over uit, maar een bedrag van circa tien miljoen ‘zingt rond’. Volgens de gemeente Stichtse Vecht is er sprake van 'een zeer ervaren en kapitaalkrachtige onderneming die participeert'. Bouwbedrijf L. van de Ven zal het project uitvoeren.
Niet als hoteldirecteur
Dat ING Bank geen hand toe zal steken, lijkt in ieder geval duidelijk: ING topbankier Nick Jue is immers een van de omwonenden die protest aangetekend hebben. De tegenstanders van het project schermen met een onderzoek dat in hun opdracht door adviesbureau Van Spronsen & Partners is gedaan. De conclusie: Het project zal verlieslatend zijn en daarom een risico vormen voor de gemeente. Maar volgens de gemeente hebben aanpassingen inmiddels de knelpunten weggenomen.
Inge van de Ven laat zich niet uit het veld slaan - beter gezegd: van het 1,4 hectare grote terrein - door voornoemd onderzoekje: "Dan gaan we toch het tegendeel bewijzen? Dit heeft alles om een fantastisch hotel te worden: de juiste ligging, het juiste aantal kamers, charme, een schitterende tuin..."
Protesten en knelpunten of niet, dat laat onverlet dat dankzij hoteliers veel historisch erfgoed bewaard is gebleven. "Als hotelier leef je van de kwaliteit van je onderhoud," beseft ook Inge. "Hoe beter ik dit pand en de tuin in stand houd, hoe beter mijn hotel zal draaien."
Vooralsnog is het de bedoeling dat Vijverhof een ‘stand alone’ hotel wordt. Inge zoekt een heel goede hotelmanager en een heel goede chef-kok; zij zullen uiteindelijk een belangrijke stem hebben in het reilen en zeilen van dit bedrijf. Haar eigen rol? Zij gaat wonen op het terrein, maar wordt niet de hoteldirecteur. "Ik zou het wel leuk vinden om een adviserende rol te spelen," onthult Inge. "Zoals een goede investeerder betaamt. Mijn kracht ligt in creatief denken met betrekking tot marketing. Hoe halen we de mensen naar binnen? Ik ben niet van de uitvoering."
Niet veel buitenplaatsen langs de Vecht zijn toegankelijk voor 'gewone mensen' en daarvan zal Hotel Restaurant Vijverhof moeten profiteren. Inge ziet het helemaal voor zich: "Mensen uit de omgeving kunnen hier straks lunchen en dineren; op het terras aan de Vecht zitten; in de theetuin... Er komt ook een aanlegsteiger. We hebben verschillende reders in de omgeving die met salonboten varen, en er is verhuur van sloepen." Maar ja, dat alles betekent wel het einde van de rust voor de directe buren. Naast buitenplaats Vijverhof staat een appartementencomplex; de bewoners zijn gewend aan de ietwat verwilderde, maar vooral stille tuin van een verlaten, in verval geraakt pand.
Binnenkort krijgt Inge te horen of de buren daadwerkelijk een bodemprocedure aangespannen hebben bij de Raad van State. "Dat komt allemaal goed," zegt zij opnieuw. "Ik wil het graag hebben over de leuke dingen."
Plek in de gemeenschap
Misschien is het optimisme van Inge gerechtvaardigd. Er ligt immers een bestemmingsplan met een bijlage van zevenhonderd pagina’s over de gevolgen voor flora en fauna. En 32 van de 33 gemeenteraadsleden hebben voor haar plan gestemd. De beren op de weg kunnen natuurlijk wel voor uitstel zorgen. Oorspronkelijk zou het hotel in 2019 de deuren openen, maar Inge houdt nu een slag om de arm: "Ik heb daar nog geen beeld bij. We zullen het zien. Planning is flexibel."
Aan de muren van het geïmproviseerde kantoortje in het pand waar de bouwvakkers hun ambachtelijke vaardigheden mogen botvieren, hangen 'artist impressions' die ons een kijkje in de toekomst geven. "De kamers worden sfeervol," belooft Inge. "Ik wil de gasten het idee geven dat zij thuis (!) komen op een buitenplaats. Een goed bed, een fijne douche... We hebben zoveel adviseurs in dit project; ook dat gedeelte komt helemaal goed."
Hoe het restaurant eruit gaat zien en wat de identiteit van de keuken gaat worden, laat Inge ook nog even in het midden. "Dat hangt voor een groot deel af van de chef-kok die we gaan aantrekken," verklaart zij. "Ik wil daarin nog niet te veel vastleggen. Hij of zij moet zich wel kunnen vinden in het basisidee. Ik denk nu aan een restaurant waarin het lokale element een belangrijke rol speelt, dus streekproducten en lokale leveranciers. We willen een plek in de gemeenschap veroveren, en niet enkel ten aanzien van werkgelegenheid. Ook voor de gasten zal couleur locale een toegevoegde waarde hebben."
In deze groene omgeving streeft Inge vanzelfsprekend naar een Green Key Gold voor haar hotel. "We kunnen alles nog opbouwen, hoeven niets ingrijpend te veranderen. Dus we zijn nu bezig met vragen als: hoe gaan we verwarmen; hoe gaan we koken; hoe gaan we het afval scheiden. Een duurzaam hotel in een eeuwenoud pand; dat is een mooie uitdaging."
Doe het zelf
Hoe dat eeuwenoude gebouw in de toekomst schoon gehouden gaat worden, is nog niet helemaal zeker. Inge heeft gemengde gevoelens over outsourcing: "Ik praat met veel hoteliers en hoor toch vrij vaak dat zij negatieve ervaringen hebben opgedaan met het uit handen geven van de housekeeping. Zij zijn het toch weer zelf gaan doen. De eigen medewerkers zijn doorgaans beter te instrueren, zeker wat betreft specifieke eisen en wensen. In ons plan gaan we uit van zo’n vijfentwintig medewerkers, maar niet allemaal voltijds. Moeilijk om goed personeel te vinden? Nou nee, ze komen nu al op ons af. Als wij van dit hotel een parel aan de Vecht maken, trekt dat vanzelf mensen aan; ook goed personeel."
Misschien - maar ook dát is misschien - wordt Hotel Restaurant Vijverhof lid van een samenwerkingsverband. Inge: "Er zijn echt wel clubs waar we bij zouden passen. De hotels van Camille Oostwegel zijn toch ook ergens bij aangesloten?"
Flora Batava
Over Inge van de Ven
Inge heeft eerst de opleiding HTS Confectie gedaan, daarna is zij naar Amerika vertrokken voor een MBA. Vervolgens heeft zij gewerkt voor V&D en HEMA. Geboren en getogen in Veghel (Brabant), afkomstig uit een aannemersfamilie, begon zij een B2B groothandel voor meubels, woonaccessoires en interieurdecoratie. Momenteel is zij woonachtig in Breukelen.
Twee jaar geleden ontwaakte bij haar de al langer sluimerende interesse voor de horeca, toen zij - op zoek naar een andere woning voor zichzelf - stuitte op de in verval geraakte buitenplaats Vijverhof. "Dit is een project met een lange aanlooptijd," vertelt zij, "dus ik heb de afgelopen jaren heel veel hotels kunnen bezoeken. Bovendien ga ik werken met mensen die een schat aan ervaring en kennis hebben. Het is niet zomaar een avontuur."
Inge is gescheiden en moeder van twee kinderen: een jongen van 10 en een meisje van 13. Voor die kinderen heeft zij altijd minstens twee dagen in de week gereserveerd; zij beschouwt zichzelf dus zeker niet als een workaholic. Inge sport graag (hardlopen, tennis) en weet voldoende tijd te vinden voor vakantiereizen. Dichter bij huis geniet zij van de natuur. “Mijn privéleven is minstens zo belangrijk als mijn zakelijk bestaan,” bekent zij. Dat van buitenplaats Vijverhof iets moois gemaakt kan worden, staat voor haar vast. "En het kan tevens succesvol zijn!"
HM302017
