In de winter denken veel mensen aan een bepaald soort hotel: klein en knus; de sfeer van speculaas. Was het niet Komrij die dichtte: 'Ik zie een Nederlander. Hij leunt op een speculaasplank. Hij tuurt in de moddersloot.' Het zandpad waaraan Carnegie Cottage ligt, zal 's zomers best eens flink modderig zijn, maar wie boeit dat, als de omgeving (heide en bos) zo mooi is? En dan dat 'cottage'... De sfeer van een Dickens' christmas wellicht? Anderzijds zal menig gast eraan twijfelen of Dick Schimmel (de naam roept associaties op met het witte paard van Sinterklaas) wel zo'n groot kindervriend is. Waarom anders dat bordje bij de deur?
Andrew Carnegie was een Amerikaanse industrieel en filantroop; hij schonk 1,5 US dollar voor de bouw van het Vredespaleis in Den Haag, destijds een fors bedrag. In maart 1953 werd in Arnhem het Carnegie Hotel geopend; de naam was een eerbetoon aan de man die niet alleen het Vredespaleis mogelijk maakte, maar tevens (in 1910) het 'Endowment for International Peace' stichtte, om nog maar niet te spreken van pensioenfondsen voor arbeiders en leraren. Kortom, een mensenvriend.
Het Carnegie Hotel in Arnhem werd in 1978 aan een projectontwikkelaar verkocht. Uiteindelijk moest het gebouw wijken voor TGV-uitbreidingsplannen en de herinrichting van het stationsplein (2001).
Michelinleed
In Otterlo, aan het veelzeggende laantje Onderlangs, ligt het kleine hotel Carnegie Cottage dat wijd en zijd - tot in Japan - bekend is. Moeilijk voor te stellen eigenlijk, dat men, van heinde en verre komend, dit plekje - midden op de Veluwe - weet te vinden. Nochtans, het is zo. En dat ligt beslist niet aan een publiciteitsoffensief dat Dick Schimmel gevoerd heeft; aan zoiets doet hij niet. Deze man, die opgegroeid is in het genoemde Arnhemse hotel, maalt niet om marketing, 'bookingsites', 'yieldmanagement' en dat soort grappen. Hij probeert gewoon een goede gastheer te zijn, en dat werkt.
Terugblikkend op het Arnhemse hotel zegt hij: 'Het was een hotel-café-restaurant, met zalen. Allemaal vreselijke dingen... Dat moet je doen tot je 45e; dan ga je nadenken over het leven. Ik wilde wel een beetje leuk oud worden. Ik heb toen mijn hele hebben en houden verkocht en ben naar Frankrijk verhuisd, naar een dorpje met dertig inwoners. Daar ben ik een restaurant begonnen, met de ambitie om een Michelinster te verdienen. Maar een Nederlander in Frankrijk met een Michelinster? Dat zat er niet in hoor; dat krijg je niet voor elkaar. De dochter van snoepkoning Jamin heeft destijds een brief geschreven naar Michelin in Parijs, omdat zij vond dat ik minstens in de gids vermeld moest worden. Enfin, de zaken gingen slecht, dus ik ben teruggekeerd naar Nederland. Bovendien ben ik een patriot - geen nationalist; ik miste dit landje.'
'De hemel grootsch en grauw, daaronder het geweldig laagland met de plassen.' (H. Marsman) Dick Schimmel keerde niet terug naar zijn geboortestad Amsterdam, noch naar de groene stad Arnhem, waar ooit zijn hotel stond, maar naar het landelijke Otterlo dat voornamelijk op de kaart staat dankzij het Kröller Müller museum. 'Mijn dochter las in de krant dat dit te koop stond; van het een kwam het ander...'
Daarbij moet aangetekend worden, dat het pand waar we nu over spreken, al vanaf 1934 een 'pleisterplaats' is - gebouwd als een onderkomen voor toeristen en vermoeide reizigers; al die tijd in handen van één familie. In 1991 nam Schimmel dit familiebedrijf over. Ook hij heeft de handen ineengeslagen met zijn verwanten. Schimmel: 'Mooi vind ik het gebouw niet, maar het heeft wel wat, met dat rode dak, midden in het groen. Van buitenaf gezien doe het denken aan een pension waarin mensen gezellig zitten te kaarten of te ganzenborden. Het heeft iets vertrouwelijks en kneuterigs.'
Veel vriendinnen
Kaartende oudjes zitten er niet, in de grote serre die uitkijkt over de heide. Maar het profiel van de gasten is ook niet direct verrassend: mensen die zoveel jaar getrouwd zijn, die hun familie uitnodigen voor een gezellig samenzijn in de beschutte rust van de Veluwe; mensen met vrije beroepen die ontspanning zoeken in wandelen, fietsen en paardrijden... Schimmel: 'En heel veel vriendinnen. Heel veel vrouwen die met hun vriendinnen willen bijkletsen. Laats waren van de 22 gasten 18 vrouwen..
In het halletje staat op een bord geschreven: 'U kunt nog terug!' Dat is een waarschuwing voor de rokers, want Carnegie Cottage is absoluut rookvrij. Dick Schimmel vindt het ronduit bespottelijk dat niet allang in de hele horeca - inclusief de kroegen - een rookverbod is afgekondigd. Van gemauw over teruglopende gastenaantallen moet hij niets hebben. Met recht, want in het buitenland is gebleken dat de verstokte rokers slechts heel even wegblijven, om vervolgens eieren voor hun geld te kiezen. De gasten stromen zelfs toe, in de rookvrije horeca. Schimmel: 'Ik heb onlangs kriskras door heel Italië gereisd; daar is geen enkele kroeg, geen enkele openbare ruimte waar gerookt wordt!'
En dan dat bord met kinderen aan de lijn... 'Er zijn mensen die laten hun kinderen maar gewoon overal rondrennen; andere gasten zijn daar beslist niet van gediend. Bovendien is het hier rondom allemaal zandgrond met beschoeiing. Daar draven die koters doorheen; en ze spelen met de stenen van de beschoeiing... Dat is allemaal ongewenst en onnodig.'
Aangezien veel ouders volstrekt humorloos zijn, zodra het hun kinderen betreft, zal dit beleid Carnegie Cottage best wat overnachters kosten, maar Schimmel ligt daar beslist niet van wakker. 'Wij kunnen ons dat soort spreuken veroorloven,' zegt hij gemelijk, maar met enige trots. 'Gewoon omdat wij een goede zaak zijn. Dit is een prettig hotel waar geen armoede heerst. Met dat laatste bedoel ik kneuterigheid en zuinigheid. Hier heerst gul gastheerschap. Misschien daarom staan we in Franse en Italiaanse gidsen. Zelfs in een Canadese en een Japanse. We hebben nooit te klagen gehad over publiciteit.'
Eigenzinnig
Deels heeft al die aandacht te maken met het wereldberoemde Kröller Müller, maar er liggen natuurlijk veel meer hotels op de Veluwe; die worden niet zo in de schijnwerpers gezet als het hotel van Schimmel. 'Toen we hier binnen kwamen, hebben we binnen drie jaar van de jaaromzet een maandomzet gemaakt,' zegt hij met een schittering in zijn ogen. 'Dat vind ik wel aardig gedaan. Het vergt een beetje durf, maar voor de rest is het heel simpel: onze keuken is heel goed, maar zonder pretenties; geen zilver en kristal. Gewoon goed verzorgd. Dat geldt voor alles hier: een koekje en chocolaatje bij de koffie op een apart schaaltje; net als de suiker en de room. Geen koffie uit een vage machine, maar uit een goed espressoapparaat. Gewoon een beetje klasse! Daarnaast is het eenvoudigweg het uitbuiten van de plek. Dit alles betekent dat we twee maanden in het jaar met vakantie kunnen; de rest van het jaar verdienen we genoeg. Het is trouwens belangrijk dat je de tijd neemt om de accu weer op te laden. Je moet ook bij anderen gaan kijken, liefst langdurig in het buitenland, om bedrijfsblindheid te voorkomen.'
Van 20 december tot 1 maart is dit hotel dicht. Daar gaan onze associaties met de kersttijd en Oudejaarsavond. Maar ja, eigenzinnigheid kan Dick Schimmel niet ontzegd worden. Wat te denken van de twee giraffen in het beeldmerk? Giraffen op de Veluwe? Op de website van Carnegie Cottage vinden we wel meer 'buitenissigheden'. Bijvoorbeeld: de gast wordt voorgehouden dat hij/zij zich als een koningin kan voelen, maar de gast is beslist geen koning! De strenge regels laten geen vorstelijke vrijheden of wispelturigheden toe. De heerlijkheden die uit het restaurant van dit hotel komen, worden strikt op gezette tijden geserveerd, te weten tussen 18.30 en 20.00 uur; elk half uur. Dus: wie om 19.00 uur aan tafel schuift, mist het gerecht van 18.30 uur. De 'patron' staat zelf in de keuken, wat geen wonder is, gezien zijn Michelinsterambities van weleer.
Op de website staat ook: 'Uw kroost is van harte welkom, mits hun uitbundig spel niet op kamers of gangen plaats vindt.' Boeken? Gewoon per telefoon. Tijdig natuurlijk, zeker voor de 'cottage voor geliefden', een blauw, rietgedekt huisje in de achtertuin dat uitziet over bos en velden. In dat huisje staat een driehonderd jaar oud gebeeldhouwd Madurees bed. Carnegie Cottage is een apart hotel met een ietwat excentrieke, gemoedelijke, aardige hotelier.
Over het hotel:
HM302005
