Opvallen door gewoon te blijven. Nee, het is niet de ambitie van de flamboyante Gersende Gueit. Als directrice van het boutiquehotel Maison Montgrand, dicht bij de eeuwenoude haven Vieux-Port, staat ze letterlijk in het middelpunt van de aandacht. “Het liefst ben ik de hele dag onder mijn hotelgasten.”
Tijdens de drukke vrijdagmiddag stroomt Maison Montgrand aan de straat Montgrand in hartje Marseille vol met hongerige Fransen. Ze zijn naarstig op zoek naar een plekje in de schaduw van de ‘Jardin’. Met een gulle lach, maar ook met de vaardigheden van een strenge verkeersleider, begeleidt Gersende haar gasten naar de tafels. “Oh, de Nederlandse pers, ik heb straks wel twintig minuten.”
Dat is natuurlijk niet genoeg, en na de drukke lunch en de fotosessie ploft Gersende op een stoel aan een van de designtafels van de theesalon neer. Een diepe zucht laat zich volgen door een vriendelijke glimlach. “Sorry, maar ik had niet verwacht dat het zo druk zou worden.” Die zin blijkt naarmate het interview vordert, tekenend voor de carrièreswitch die Gersende anderhalf jaar geleden maakte.
Van de marketingafdeling van Maranatha, een luxe hotelgroep met 60 hotels in Frankrijk, naar het runnen van een boutiquehotel in het roerige Marseille. In maart 2017 opende ze haar eerste hotel. Een droom die uitkwam, want al vanaf het begin dat ze een carrière in de hotellerie koos, was dit altijd haar ambitie. “Je start een carrière omdat je ergens naartoe wilt. We zitten nu in mijn droom”, vervolgt ze haar verhaal.
Marseillaise
Geboren in Saint Tropez, maar al vijftien jaar wonend in Marseille, voelt Gersende zich inmiddels een echte Marseillaise. Ze werd moe van het reizen voor Maranatha en wilde in haar stad een thuis ontwikkelen voor de Fransen. “Een plek waar mijn gasten zich tegelijkertijd thuis voelen, maar ook sterk het gevoel ervaren weg te zijn van huis.” Met haar expertise op het gebied van marketing startte de verbouwing van het pand een grove zes maanden voor de opening. “Achteraf gezien is dat te kort geweest. We hebben in zes maanden het hele pand verbouwd. De keuken, de kamers, de bar, de lobby... Alles moest op tijd opgeleverd zijn, want er waren al kamers verkocht.” Die kamers bestonden op het moment dat ze verkocht werden nog niet. “De 37 kamers die we hebben weten te realiseren in twee verschillende panden, bestonden op dat moment nog uit ruim opgezette appartementen. We hebben alles vanaf het begin op moeten bouwen.”
Dit is een interview uit Hotel & Design
Tussenwanden werden gesloopt, kamers opnieuw ingedeeld en vanaf het nulpunt vormgegeven. Terugdenkend aan dat proces begint Gersende te lachen, een stresslachje zo blijkt. “Dat het allemaal op tijd af is gekomen, mag een wonder heten. Ook de kamers heb ik vormgegeven. Ik heb geprobeerd om met een minimalistisch design de gast de rust te geven nadat hij of zij de hele dag in het rumoer van de stad is geweest.” Vragend naar hoe ze tot haar designkeuzes komt zegt ze resoluut: “Marketing. Maar ook de creativiteit van mijn brein is leidend in de keuze die ik maak. Of ik hulp heb gehad me de keuzes van het design? Nee, eigenlijk niet”, geeft ze lichtelijk verbaasd antwoord.
Het enige dat in zijn huidige status weinig veranderde was de winkel. U leest het goed. Hotel Maison Montgrand zet zich niet alleen als hotel in de markt. Integendeel zelfs. Het restaurant, de bar en voornamelijk de boutiquewinkel zijn unieke pijlers die Gersende ‘los’ in de markt zet. Bij binnenkomst is het overigens helemaal niet duidelijk dat het een hotel betreft.
Visitekaartje
De entree laat zich links en rechts flankeren door de stijlvol opgezette boutiquewinkels. Het is het visitekaartje van het hotel. “Ik vond het concept erg sterk. Ik ben op die gedachte gekomen omdat de winkels er al in zaten. Ik wil de gast meer bieden dan alleen een bed, een douche en een maaltijd. Of mijn marketingachtergrond hier iets mee te maken heeft? Ja, dat denk ik wel”, lacht ze. “Voordat ik Maison Montgrand opende zat er een meubelwinkel in. Dat vond ik niet rijmen met mijn ambities en met het karakter van het pand. Vrij snel bedacht ik dit concept. Kunstenaars en ondernemers uit de regio krijgen bij mij de mogelijkheid om hun producten te verkopen in de winkel. Zo heb ik nu het merk ‘Rose et Marius’ in de winkel liggen. Een merk dat geurkaarsen met de authentieke geuren uit de Provence maakt. Om de maand wissel ik van assortiment. Ik heb veel contact met regionale ontwerpers en kunstenaars. Ik heb het geluk dat zij in mijn winkel willen liggen. Op die manier heb ik ruim de keuze en vrijheid om het in te vullen. Het is een mix tussen een boutiquewinkel en een souvenirshop, op het gebied van relatiebeheer gaat daar wel veel energie in zitten.”
De winkel is niet zomaar een winkel die aan de voorkant van het hotel is geplakt. Met haar jarenlange ervaring in de hotelmarketing merkte Gersende de behoefte van hotelgasten om iets van hun verblijf in een tastbare manier terug te zien zodra ze thuis zijn. “Voorheen kochten gasten dat in de souvenirshop in de binnenstad. Bij mij komt iedere gast twee keer per dag langs de winkel. Het zijn contactmomenten en verlaagt de drempel om iets te kopen. Ja, de winkel loopt ontzettend goed.”
Het succes van de winkel bracht haar op nog meer ideeën. Waarom alleen spullen verkopen in de winkel terwijl het hele pand vol staat met verkoopbare artikelen? Juist, alles is te koop in Hotel Maison Montgrand. Aan de lampen, stoelen en schilderijen hangen letterlijk prijskaartjes. De general manager ziet haar hotel dan ook meer als galerie, dan als hotel pur sang. Lachend: “Ja, alles is te koop. Ook met de makers van de schilderijen hebben we afspraken over hoe lang ze hier hangen. Het is een win-winsituatie. De kunstenaars krijgen de ruimte om hun werk tentoon te stellen en ik heb mooie kunst aan de muur hangen. Ik heb het geluk dat de kunstenaars naar mij komen met de vraag of ze bij mij hun werken mogen hangen. Voor zover ik weet ben ik de enige met dit concept in de regio.”
‘Le Jardin'
De tuin, waar ook het restaurantgedeelte is gevestigd, laat zich al goed zien vanaf de entree. Lopend langs de kleine lobby en de bar openbaart zich een binnentuin die op een typische Franse manier is vormgegeven: kleurrijk, rommelig en luxe tegelijk. Een unieke plek in de buurt, want niet veel andere hotels en restaurants hebben een binnentuin (uiteraard voorzien van een petanquebaan). “We zitten hier ongeveer 300 meter van de haven, het toeristische hart van Marseille. Daar zijn wij eigenlijk net iets te ver van verwijderd om veel toeristen deze kant op te trekken. Wij hebben zowel in het hotel als in het restaurant voornamelijk Franse gasten.”
Verbouwing
Ze kan zich nog goed herinneren dat ze voor het eerst het pand binnenstapte. Op de vraag hoe Gersende alles heeft vormgegeven, gaat ze terug naar dat moment. “Als je voor het eerst ergens loopt waarvan je weet dat jij degene bent die het pand van inhoud moet voorzien, stromen de ideeën je hoofd binnen. Ik wist al vrij snel dat ik het op deze manier wilde. Tijdens de periode dat ik voor Sofitel werkte (de Franse hotelketen met ongeveer 200 hotels in Frankrijk met vier tot vijf sterren, red.) ging de aandacht uit naar de conservatieve luxe waar die hotels om bekendstaan. Ik wil met Maison Montgrand een wat meer informele sfeer creëren, zonder dat het ten koste gaat van de luxe. Met al die ideeën ben ik hier naar binnen gestapt. Ik heb alles zelf ontworpen. Het is lastig om te vangen hoe dat creatieve proces zich in de loop ter tijd vormgeeft. Je hebt meteen een idee bij de eerste kennismaking met het pand en gaat aan de slag.”
In tegenstelling tot de openbare ruimtes zijn de kamers soberder van aard. Met een gemiddelde prijs van ongeveer 100 euro per nacht per kamer is Maison Montgrand in vergelijking met de concurrentie in het centrum van de stad niet duur. De luxe die het hotel wil uitstralen waarborgt Gersende in de persoonlijke benadering van de gasten.
Om die persoonlijke benadering te waarborgen heeft Gersende 35 personeelsleden in dienst. Dat is best veel op 37 kamers. Die keuze is echter bewust. “Een deel van het concept is de persoonlijke benadering. Daarin kun je je onderscheiden ten opzichte van andere hotels.” Daarbij geeft ze wel direct toe dat ze zich vergist heeft in het managen van zo’n grote groep. “Dat doe ik allemaal alleen. In alle eerlijkheid, daar gaat heel veel tijd in zitten. Ik weet niet of je kan zeggen dat ik het onderschat heb. Ik heb wel sterk het gevoel dat ik iemand nodig heb die mij daarin ondersteunt. Ik ben op zoek naar iemand die mij daarin kan assisteren.”
Maison Saint Louis
Want naast Maison Montgrand voegde Gersende een klein halfjaar geleden een tweede Maison toe aan haar portfolio: het Maison Saint Louis werd in het verlengde van het Maison Montgrand geopend, op een steenworp afstand van haar eerste hotel, in de wijk Noailles. Met het ‘vermerken’ van het project vraagt het merk ‘Maison’ om een vorm van DNA, een cultuur. “Ik wil dat de gasten zich thuisvoelen in onze luxe. Vandaar ook de naam ‘Maison’, dat voor elk nog te openen hotel zal komen te staan. Ik ben ambitieus en wil meer hotels openen dan de twee die er nu zijn. Luxe combineren met informaliteit.”
Het is altijd al de bedoeling geweest om een merk ‘Maison’ te ontwikkelen. Het paradepaardje, de Maison Montgrand, is nog altijd in ontwikkeling en bestaat uit twee panden tegenover elkaar. Een derde pand is bijgekocht en moet ervoor zorgen dat het hotel uitbreidt van 37 naar 49 hotelkamers. “We willen de verbouwing in november afhebben (het interview vond plaats op 14 september, red.), maar het is de vraag of we dat gaan halen. Bij het derde pand hoort ook een stuk tuin die ik wil doortrekken naar deze tuin. Dat kan, maar zorgt voor nog meer werk.”
Groei
Ze groeit harder dan ze had verwacht, dat geeft ze eerlijk toe. Maar dat is geen excuus om de investeringen niet te doen. “Marseille is ‘booming’ en er hangt een goede energie in de stad. Voornamelijk sinds de verkiezing tot Europese Culturele Hoofdstad in 2013, gaat het hard met de stad. Iedereen in Marseille zet zich in om de stad op de kaart te zetten en dat gaat ontzettend goed. Ik heb het gevoel dat we eindelijk doorhebben dat door evenementen te organiseren in de stad, we de toerist naar ons toe kunnen trekken. Zowel op nationaal als internationaal gebied.”
Het zorgt ervoor dat Gersende een slordige zestig uur in de week werkt, waar ze niet over zeurt. “Een droom hebben is hard werken, Ik ben hier vanaf het moment dat het ontbijt begint, om zeven uur, totdat het diner ten einde loopt. Dat is meestal rond een uur of elf. Ik heb een kantoor hier in het pand, maar ben daar het liefst zo min mogelijk. Tijdens mijn tijd bij Sofitel heb ik geleerd hoe belangrijk het is om een goed netwerk te hebben en ik heb vooral geleerd om dat netwerk goed te onderhouden. Ik ben het liefst tussen mijn gasten.”
In de maanden november en januari heeft Maison Montgrand een matige bezetting. De andere maanden kan Gersende behoorlijk cijfers neerleggen. “De overige maanden ben ik 90 procent volgeboekt. Ik heb een groot bestand aan vaste gasten. Ik vind het mooi om te zien dat ze terugkeren voor dezelfde reden die ik ze wil geven: een thuis weg van huis. ”
Planeet Marseille
Als kind van de Cote d’Azur (Gersende werd geboren in St. Tropez) verhuisde de directrice vijftien jaar geleden naar de tweede stad van Frankrijk. “De inwoners van Marseille voelen zich niet Frans, hebben ook niet veel met de cultuur die heerst in aan de Cote d’Azur, Het is hier ‘planeet Marseille’. De stad is een metropool met een roerige geschiedenis. Veel nationaliteiten mengen zich al eeuwenlang in de stad. Dat zie je terug in het straatbeeld en de cultuur van de stad.”
HM302018
