Het is voor velen een ambitie; werken in of het zelf opzetten van een eigen keten van bedrijven. Het is groot, het doet er toe, het is succesvol, een bewezen formule, nationaal of wereldwijd
Kortom: wij zijn wereldveroveraars! Dit biedt geweldige kansen en kan succesvol zijn, maar met de groei van de keten voelt menigeen zich wellicht ook steeds meer geketend. Is dit een illusie of is dit de tol die betaald wordt?
*Succesvol*
Nederlandse hoteliers worden geroemd om hun creativiteit, ondernemerschap, arbeidsmoraal en ambitie. Zaken die zich niet makkelijk laten ketenen. Toch doen vele internationale ketens een beroep op deze vaardigheden en laten Nederlandse hoteliers zien daar zeer succesvol in te zijn. Ik sprak Rob Spiekerman (53), GM InterContinental Nanjing en Regio GM voor Jiangsu (van 2009 tot 2014 voor Zhejiang) bij IHG - InterContinental Hotels Group in China en besprak met hem de kracht van de keten en de voor- en nadelen van het opereren in ketenverband.
*Eerste indrukken in China*
Rob Spiekerman over zijn eerste ervaringen in China: IHG is in 2003 zelfstandig geworden. In 2005 was er een groot programma dat 360 heette. Ik maakte destijds deel uit van de top-100 managers die samen nadachten over hoe het bedrijf beter kon worden en hoe de competitie verslagen kon worden. Tijdens deze meetings in Los Angeles kwam Rob veel mensen uit China tegen. Zij vroegen of ik niet naar China wilde komen om daar hotels te ontwikkelen. Hotels ontwikkelen en openen vind ik het leukste wat er is: nieuwe markten ontdekken, mensen trainen en opleiden en een succesvol hotel neerzetten vind ik fantastisch. Ik zag het dus helemaal zitten. In 2009 organiseerde IHG een kennismakingsreis van twee weken voor mij om me te oriënteren. Hoe zit het met de scholen, de infrastructuur, het leven in China, et cetera. Het was onvoorstelbaar hoe ver men al was en hoe hard de ontwikkeling daar ging. Toen ben ik daar begonnen met de zon van Hangzhou en heb dat hotel geopend. Mijn dochters gingen van de internationale school in Wenen over naar de internationale school in Hangzhou.
*Razendsnelle ontwikkeling*
IHG brengt trainingsprogrammas, systemen en know-how mee naar China die daar gewoon nog niet zijn. Op technologisch gebied (bouw en engineering) maar ook op het gebied van internet. Maar China ontwikkelt zichzelf ook razendsnel op dat gebied, aldus Spiekerman. IHG heeft een groot hoofdkantoor in China voor ondersteuning op het gebied van design en engineering, marketing, hrm en channelmanagement. Greenland is de eigenaar van IHG; we werken asset light, dus met geld en funds van anderen. Greenland is een van de grootste onroerend goedbedrijven in China heeft acht hotels met IHG, waaronder het InterContinental Nanjing, maar ook het eerste Hualuxe hotel. Als over tien of vijftien jaar het managementcontract afloopt, loopt IHG de kans dat de eigenaren van het onroerend goed zeggen; We hebben inmiddels onze eigen management companies opgezet en we doen het nu met ons eigen portfolio. IHG had vroeger ook een scala aan bedrijven (vliegtuigen, meubelindustrie, drankproducenten, bussen), maar we moesten steeds weer terug naar de core business. Ik vraag me dan ook af of bedrijven die nu zo sterk diversifiëren zoals een Wanda Group het vol kunnen blijven houden. Zij zijn onder meer actief op het gebied van bioscopen, jachten (sunseekers), hotels en onroerend goed, aldus Spiekerman.
*100 miljoen Chinese reizigers*
We hebben de afgelopen jaren zoveel consumer insight gedaan en marktkennis opgedaan dat we een Chinese brand ontwikkeld hebben. Net zoals HI naar China kwam, hebben we nu een brand ontwikkeld: Hualuxe, wat mooie bloem betekent. Er zijn al twee hotels open en van dertig hotels zijn tekeningen gemaakt. We hebben een studie laten doen in Oxford over de het reisgedrag van Chinezen. Het reisgedrag van de Chinezen gaat naar 100 miljoen Chinese reizigers per jaar in 2023. Zelfs alle steden zijn al bekend, zo zijn steden als Londen, Milaan en Florence bij Chinezen erg in trek. Dit is dan weer interessant voor investeerders, omdat zij daar hun investeringen op kunnen afstemmen. Wij zijn heel nadrukkelijk bezig om de hele stroom van reizigers over de wereld goed in kaart te brengen en te begeleiden, zodat we weten hoe het werkt en we daarop kunnen inzetten. Daar heeft een keten natuurlijk veel meer middelen en materialen voor. Je ziet de brands steeds harder worden. Dat is wel jammer, want je wil toch ook lokale dingen erin stoppen; we zijn natuurlijk toch een soort eenheidsworst geworden. Ik denk dat lokale hotels daar sneller en beter in zijn. We zijn met onze brands redelijk flexibel, maar het moet toch wel allemaal op elkaar lijken. De gast die in London naar ons hotel gaat, verwacht hetzelfde als de gast die in Shanghai naar een hotel van ons gaat. De basics zijn hetzelfde, maar wel met een lokale twist.
*Ondernemerschap binnen een keten*
We zijn met heel veel dingen de eerste in China, vertelt Spiekerman. We proberen innovatief te zijn en voorop te lopen. Wel schakelen we langzaam. We zijn de laatste 10 jaar zo groot geworden dat alles langzamer gaat; voordat dingen besproken worden en voordat je goedkeuringen krijgt moet je door al die lagen heen. Dat gaat langzaam. Er wordt wel goed geluisterd; managers zijn bij ons erg gepassioneerd. Onafhankelijke hoteliers kunnen echter nog creatiever zijn, kunnen meer hun eigen ei kwijt en kunnen sneller schakelen dan wij. Met name in conceptontwikkeling is dat het geval; dat is trouwens ook mijn grootste plezier. Ik help anderen daar dan ook vaak bij: iets helemaal nieuw ontwikkelen, dat vind ik het leukste wat er is. Dat kan buiten de ketens makkelijker dan in de ketens, want mensen voelen zich in de keten gewoon meer gebonden. Dat is soms frustrerend, maar dat is bij andere industrieën natuurlijk net zo.
*Moe van Nederlandse overlegcultuur*
Ik heb nu 18 hotels waar in ieder hotel ongeveer 700 mensen werken en straks heb ik 30 hotels. 14.000 mensen aansturen kan niet zonder een team dat zich verantwoordelijk voelt. We hebben eigen academies en we laten ons gezicht zien bij de opleidingen. We proberen 90 procent van de mensen intern te laten promoveren. We doen ook veel aan talent coaching en mentoring. Chinezen zien ook dat wij westerlingen een hele andere manier van werken hebben. In China is het heel erg top-down. Je wordt hier gedrild; je loopt van A naar B, daar is een policy en een procedure voor. Daar zit niks tussenin. Wij hebben veel meer een overlegcultuur, en dat vinden de Chinezen wennen. Ze vonden dat ik veel harder moest zijn, maar ik vind dat deze 700 mensen het bedrijf moeten kunnen dragen als ik zelf weg ben. En dat werpt zijn vruchten af. Ik geef mensen verantwoordelijkheid, laat ze projecten doen en laat ze ook voelen dat het mis kan gaan. Experimenteer er maar mee en als het dan lukt, dan vliegen ze ook. Chinezen willen graag overal een opdracht voor krijgen; als ze het uit zichzelf doen, dan zijn ze bang dat ze op hun lazer krijgen. Aan de andere kant word je in Nederland weleens moe van de overlegcultuur. Alles moet overlegd worden, overal is een discussie over. Ook de overheid in China neemt gewoon beslissingen en voert dingen direct uit. Geen oeverloze discussies dus... In Nederland loop je helemaal vast op alle regeltjes, daar word je stapelgek van en het werkt enorm vertragend.
*Passie van de hotelier*
Ik werk 6 dagen in de week 12 uur per dag. Passie is het belangrijkste, als je hier iets van kunt meegeven aan jonge mensen, dan geeft dat de meeste voldoening. Bij ieder nieuw hotel start ik weer met 300 tot 400 nieuwe medewerkers die staan te dansen; dat geeft een kick. Af en toe denk ik wel: het zou wel eens een tandje minder mogen. Ik heb mijn voorkeuren. Een hotel in Finland opzetten met 89 kamers voor een apetrotse ondernemer is bijvoorbeeld leuker dan een grote tent voor een rijke oliemagnaat uit Kazachstan opzetten die er puur zakelijk in zit.
*Ambassadeursfunctie en opleidingscentrum*
We zijn als hoteliers vaak ambassadeurs voor het zakenleven in Nederland. Grote ondernemingen steunen op kennis en contacten van jou als lokale connectie. Je kunt hen bijvoorbeeld helpen met ziekenhuizen, connecties en diplomatie. Zo kon ik de president van Montenegro op weg helpen hier in China. Soms ben je een manusje van alles, lacht Spiekerman. Behalve als ambassadeur, ziet Spiekerman voor zichzelf ook een rol als opleider. Ik ben bezig een project voor scholing en educatie op te zetten met de Nederlandse Hogere Hotelscholen: Living Lab. In Hangzhou en Nanjing (Zhejiang en Jiangsu) willen we een opleidingscentrum starten. Voor trainees vanuit Nederland is het nu lastig om een visum te krijgen op het laagste niveau; je hebt namelijk een bachelor en drie jaar werkervaring nodig. Dat hebben de studenten natuurlijk niet. Ze kunnen het via de universiteit regelen, maar dan moeten ze eerst wekenlang een cultureel introductieprogramma volgen. Ze komen vaak maar voor 5 of 6 maanden, dus dat heeft weinig zin.
*Leven in buitenland*
Mijn dochters hebben beiden aangegeven in Nederland te willen gaan studeren; de oudste zal in Warwick (Groot Brittannië) haar bachelor behalen deze zomer en haar master in Leiden gaan doen. Florine, mijn jongste dochter, gaat Internationaal en Europees Recht studeren in Groningen. Ze willen allebei graag blijven reizen. Het grote voordeel voor ze is, dat ze op het gebied van taal en cultuur veel hebben geleerd en dat ze helemaal zijn doorgegroeid op internationaal gebied. Zo discussiëren ze over internationale betrekkingen bij conferenties. Op dit gebied zijn ze echt bevoorrecht. Aan de andere kant hebben ze vaak vrienden en kennissen moeten achterlaten, maar gelukkig kunnen ze nu via social media wel contact houden. Mensen denken volgens Spiekerman vaak te eenvoudig over werken in het buitenland. Mensen denken dat werken in het buitenland inhoudt dat je lekker kan theedrinken, golfen en shoppen, maar zo werkt dat niet. Mijn vrouw Francis en ik zijn nu bijvoorbeeld alleen in China. Onze dochters zijn het huis uit en veel vrienden en relaties verhuizen ook weer naar andere landen. Onze ouders wonen in Nederland en zeker als er familiezaken zijn, dan voelt het niet helemaal prettig als je zo ver weg zit. En als je dan in Nederland bent, dan ben je enorm druk om alle vrienden in korte tijd te bezoeken.
*China in cijfers*
China heeft 1,4 miljard inwoners. Er zijn in China 200 steden met meer dan 1 miljoen mensen. Er worden op dit moment 50 nieuwe vliegvelden gebouwd en China heeft 2000 nieuwe vliegtuigen besteld. Overal waar verkeersknooppunten zijn, zie je hotels ontstaan. Steden van 1 miljoen mensen zijn in China klein, maar daar kan IHC naar eigen zeggen wel 5 hotels in kwijt.
*IHC Facts & Figures (Q1 2015)*
Een van de grootste hotelbedrijven ter wereld.
4923 hotels wereldwijd
Aantal kamers : 722.575
Pipeline off 1.261 hotels
13 brands in 100 landen
243 hotels in China (78.933 kamers)
IHG is asset -light. Van de bijna 5000 hotels zijn er nog circa 9 in eigendom
IHG werkt met franchise of managementcontracten
Aspiratie: Nummer 1 bedrijf in de wereld worden
Nieuwste brand: Kimpton Hotels & Resorts
Belangrijkste pijlers: customer satisfaction/preferred brands/best employer
13 jaar zelfstandig
IHC is in 1984 begonnen met 1 hotel in China, nu zijn er het 243 hotels
De grootste operator in China
*IHC in China*
China wordt voor IHG wellicht een nog grotere markt dan de Verenigde Staten. Rob Spiekerman: In 1984 opende de eerste Holiday Inn in China. Voor de internationale reizigers zijn ketens heel belangrijk. Voor de Amerikanen die naar China kwamen, was het iets wat zij kenden en vertrouwden. Je kunt het vergelijken met het eerste Intercontinental Hotel in Liberia; daar werden de zaken gedaan en daar kon je je relaties goed ontvangen; de term lobbyen komt daar vandaan. Veel reizigers kiezen als ze voor de eerste keer in een vreemd land komen voor een hotel van een bekende, internationale brand. Daar zijn ketens groot mee geworden.
*Over Rob Spiekerman*
Bouwde het nieuwe IC & HI Hotel Hangzhou, een bol van 80 meter doorsnee met 400 kamers. IC Hangzhou 393 kamers, 36 vergader zalen met ballroom van 2000 mtr2, 7 outlets, Spa, pool Gym etc. HI met 216 kamers en 6 vergaderzalen en een restuarant.
Nu is Rob GM in het InterContinental Nanjing; het 11e hoogste gebouw van de wereld. Het hotel heeft 445 kamers en 7 restaurants.
Rob is verantwoordelijk voor de 18 huidige Jiangsu hotels in portefeuille en de 18 nog te openen hotels in de komende 24 tot 30 maanden. Dit zijn allemaal hotels die 300 tot 400 kamers hebben. Van 2009 tot zomer 2014 verantwoordelijk voor 14 hotels in Zhejiang.
Auteur: Lucas Petit
HM302015
