Wie denkt, na de "Harry Potter rage", bij The Albus niet onmiddellijk aan Albus Dumbledore, headmaster of the wizarding school Hogwarts? The greatest wizard of his time... Zou The Albus iets van magie in zich dragen? Taco van der Meer, de eigenaar én de hotelier, heeft wel degelijk een paar toverspreuken losgelaten op dit hotel. Het resultaat? "Fully booked".
Aan het einde van de Kalverstraat, bij het Muntplein, op 1,1 kilometer van het Rijksmuseum; het is een nagenoeg perfecte invulling van "locatie, locatie, locatie". Maar De L'Europe, het Carlton en Banks Mansion zijn directe buren... Hoe kun je potentiële hotelgasten dusdanig betoveren dat ze voor jouw hotel kiezen? En welke magie doet de gasten terugkeren? Op de gevel staat Anno MM; een hotel van het nieuwe millennium dus. Is het "mmm" in het restaurant? Is de inrichting van dit designhotel zaligmakend? We hebben genoeg vragen voor eigenaar en directeur Taco van der Meer.
De naam The Albus zal wel niets te maken hebben met Harry Potter... Hoe is het allemaal begonnen?
Van der Meer: "De eigenaar van de stenen heet Gersinius Brals; hij heeft een aantal belendende panden gekocht met de intentie om hier een hotel neer te zetten. Dat is in het jaar 2000 gerealiseerd. Brals is de eerste twee jaar zelf de hotelier geweest; in januari 2002 heb ik de exploitatie overgenomen. Het hotel was nieuw, maar niet helemaal naar mijn smaak ingericht. En hij had zich met dit hotel - destijds drie sterren - helemaal op de leisuremarkt gericht. Wij hebben nu de focus liggen op de zakelijke markt. Momenteel is circa 45% zakelijk.
Toen ik het hotel overnam, heette het De Compagnie. Ik wilde een andere naam en die moest met een A beginnen; dat was toen nog relevant voor de 'listing'. Een salesmanager met wie ik dat besproken had, wierp het balletje op tijdens een internationale meeting van salesmanagers; zij kwamen met 'Albus Grand Hotel'. Albus betekent 'wit' in het Latijn, maar het staat ook voor 'de meest wijze'. We hebben jarenlang die naam gevoerd. Toen we anderhalf jaar geleden gingen verbouwen en het hotel als het ware een andere identiteit kreeg, hebben we de naam veranderd in The Albus."
Aan zo'n verbouwing gaat veel voorbereidingstijd vooraf, en gaandeweg deed de crisis zich waarschijnlijk al voelen. In hoeverre heeft economische tegenwind de voortgang beïnvloed?
"Ik had een product overgenomen dat ik niet zo mooi vond. Dus nadat we alles overgeschilderd hadden in andere kleuren, hebben we alle kamers op één etage 'gerestyled'. Daarna nog twee etages, maar toen dacht ik: Hier moeten we het voorlopig bij laten. Na een overname heb je immers schulden, en ik vond dat we die eerst moesten aflossen. Ik heb vervolgens lang gespaard en nooit winst genomen uit het bedrijf. Vrijwel alles werd in het bedrijf gestoken. De bezetting werd steeds hoger; het ging goed, maar ik zag wel degelijk dat het product begon te slijten. Daar hielp geen reiniging of technisch onderhoud meer tegen. Sommige facetten van het bedrijf oogden bovendien gedateerd. Dus het moment kwam dat we echt moesten investeren. Ik had het al een jaar uitgesteld in verband met de crisis. Samen met het managementteam heb ik goed gekeken naar wat wij als hotelbedrijf eigenlijk wilden. Hoe zouden onze gasten een verblijf moeten ervaren? Die gasten moesten immers onze ambassadeurs worden. We hebben toen een stel hotels bezocht, onder andere in Barcelona. (Waaronder Hotel Omm, een van de eerste designhotels in Barcelona.) Ik houd niet van supermodern met heel veel grijs en wit. Dat kan erg mooi zijn, maar na een tijdje heb ik het gevoel dat ik in een koelkast zit. Mijn ideeën over de inrichting en ambiance heb ik aan een paar ontwerpers voorgelegd. Ik wilde 'warmte', met een stel opvallend mooie elementen - blikvangers, zogezegd. Voor meubels ben ik nog naar de beurs in Milaan geweest..."
Maar hier, in het hart van Amsterdam... Zo veel tijd zullen de gasten toch niet doorbrengen in het hotel? Is dat "design" nou wel zo belangrijk?
"Klopt, de mensen gaan overdag en 's avonds het centrum in. Toch is de uitstraling van het hotel waar je overnacht, in zekere zin bepalend voor je stemming; het werkt in op je gemoed. Ik ben er zelf nogal gevoelig voor. Als ik een hotelhal binnenstap en het voelt aangenaam, dan is de kans groot dat ik bij gelegenheid opnieuw voor dat hotel zal kiezen. Uiteraard is het comfort ook een bepalende factor. Onze bedden zijn 2,10 meter lang en 1,80 breed; de kussen tweemaal 90 centimeter, dus net zo breed als het bed. Het dekbed is extreem dun, dus heel licht, met maximale isolatiewaarde. We hebben voor een wat hogere boxspring gekozen met gestabiliseerde veren, waar een matras van slechts 8 centimeter dik op ligt - dus ook heerlijk voor de housekeeping. Flatscreentelevisies (80 centimeter); grote douchekoppen... Hotelgasten hebben liever een douchecabine dan een badkuip. In een nieuw hotel zou ik überhaupt geen badkuipen meer neerzetten. Helaas zal nog een aantal van onze gasten in de badkuip moeten douchen.
Verder hebben we het allernieuwste entertainmentsysteem van Quadriga (Sensiq). En natuurlijk de bijzondere inrichting."
Zulke facetten van het hotel worden natuurlijk wereldkundig gemaakt via de website. Een opvallend aspect van jullie website is de "Reviews page". Dat is wel dapper, want er staan niet louter leuke berichtjes op...
"We hebben ook TripAdvisor ernaast staan, dus het zou vreemd overkomen als we op onze eigen pagina alleen positieve reviews zouden plaatsen. Het is wel zo dat we op TripAdvisor onmiddellijk commentaar geven, mocht daar iets negatiefs over ons gezegd worden. Soms hebben mensen gewoon gelijk in hun kritiek, maar laatst hadden we te maken met iemand die beweerde dat hij drie maanden in ons hotel vertoefd had en dat er driemaal was ingebroken in zijn kamer. Welnu, wij weten niets van die inbraken, en we hebben geen gast gehad die drie maanden gebleven is. Het staat echter op TripAdvisor, en je kunt er niets tegen doen, behalve de mensen stimuleren om veel reviews te schrijven. Daardoor wordt een flauwekulbeoordeling snel naar beneden weggedrukt. Ik kan er heel slecht tegen als mensen liegen."
Wie is de moderator van jullie eigen review pagina? Heeft The Albus iemand in dienst die paraat staat om negatieve kritiek of recensies te pareren?
"Dat doe ik allemaal zelf. Het is mijn bedrijf en het zijn mijn gasten. Daarom vind ik dat het aan mij is om te antwoorden. We hebben wel iemand die alle mogelijke sites afspeurt. Bij Booking.com kun je alleen maar een review schrijven als je werkelijk in het hotel gelogeerd hebt. Daar staan we in de Top 10 van Amsterdam. Veel kritiek is onterecht. Zoals: 'Ik kon niet om 11.00 uur inchecken.' Inderdaad, dat kan niet, want we zitten bijna elke dag vol. Als iemand tot 14.45 moet wachten, dan is dat heel vervelend, want we proberen het inchecken vóór 1400 afgerond te hebben. Dan is een klacht terecht. Maar als die persoon ons voor alles (!) een slecht punt geeft, alleen maar omdat hij zich even geërgerd heeft...
Ook tegen vileine reacties kan een hotel zich niet wapenen. Op TripAdvisor zijn we aan de goden overgeleverd. Toch blijf ik reageren. Op onze eigen Review pagina staat een klacht in scherpe bewoordingen van iemand die tweehonderd euro moest betalen omdat hij op de kamer gerookt had. Wij zouden onvoldoende gecommuniceerd hebben dat dit een rookvrij hotel is en ons 'dictatoriaal' gedragen hebben. De man had volkomen ongelijk! Het staat op de website én op de bevestiging die ze na het boeken binnenkrijgen. Ook op de registratiekaart, mét de vermelding dat de schoonmaakkosten - na overtreding -tweehonderd euro bedragen. Daar heeft hij een handtekening onder gezet. En op elke etage hangen bordjes."
'They acted like a dictatorship system' schreef die man in niet zulk best Engels. Maar ja, hier gelden natuurlijk alleen de wetten van The Albus, want dit hotel heeft zich niet aangesloten bij een groep of samenwerkingsverband. Waarom niet?
"Golden Tulip heeft me een keer benaderd. Onze bezetting was toen al 92%. Konden zij dat verbeteren? Nee dus. Zij beweerden de gemiddelde kamerprijs een paar euro hoger te kunnen krijgen. Geweldig, ware het niet dat ik over al die omzet commissie zou moeten betalen, dus daar werd ik niet wijzer van. Ik heb heel bewust gekozen voor complete vrijheid in handelen.
Ook voor wat betreft de publiciteit kunnen we onze eigen boontjes doppen. De traffic naar onze website is sterk toegenomen dankzij Google AdWords. Onlangs hebben we onze website, de huisstijl en het logo vernieuwd. En we hebben een andere bookingsengine gekozen voor achter de website. Onze advertenties zijn vorig jaar op het internet bijna 28 miljoen maal zichtbaar geweest. Daar zijn veel boekingen uit voortgekomen. En we werken samen met boekingsbedrijven, ook al vragen zij een veel te hoog bedrag.
Het aantal boekingen dat via het internet binnenkomt, hebben we evenwel zo veel mogelijk proberen te beperken. Dat is gelukt, totdat de crisis begon. Eerst hadden we maar zo'n 22% boekingen via het internet; dat is nu helaas meer. Waarom beperken? Omdat alles transparant is en je aan de boekingsbedrijven overgeleverd bent. Als zij van vandaag op morgen besluiten om de commissie te verhogen, kun je daar niets tegen doen. De hotels die sterk afhankelijk zijn van internetboekingen, hebben het heel moeilijk gekregen door de crisis, want iedereen ging onder de prijzen van de anderen zitten. Prijsdumping dus. Als je 30% omlaag moet in prijs, terwijl dat 75% van de business is..."
En de andere inkomsten? Hoe belangrijk is hier het restaurant? Het ligt aan de straatkant en het lijkt eigenlijk alsof het niet bij het hotel hoort, dus het zal passanten aanspreken.
"Het bezit van een restaurant is voor ons alleen van belang omdat we een viersterrenhotel willen zijn. Bovendien is het belangrijk voor de sfeer. Er moet 's avonds reuring en gezelligheid in het hotel zijn. Dat is veel prettiger voor de hotelgasten die uit de stad terugkomen. Meer dan 80% van de mensen die komen lunchen of dineren is niet-hotelgast. Het restaurant is nog steeds verliesgevend, maar het gaat allengs wel beter. We maken overigens genoeg winst op het ontbijt om het verlies op lunch en diner te compenseren, maar financieel zouden we beter af zijn zonder het restaurant. Het ontbijt? Het is een buffet, maar koffie en thee worden geserveerd aan tafel. Veel van onze producten dragen het predikaat biologisch of duurzaam. Dat is logisch, want onze chef-kok behoorde tot de initiatiefnemers van 'slow food cooking'. Wij werden ook als een van de eerste bedrijven Green-Key gecertificeerd."
Taco van der Meer heeft voor zichzelf slechts een klein kantoortje naast de hotelbalie ingeruimd. Dat is passend: hij zit of staat middenin de bedrijvigheid. Outsourcing? Zo min mogelijk. De schoonmakers staan niet op de loonlijst, maar het hoofd housekeeping wel. Van der Meer staat ook midden in de samenleving, getuige zijn betrokkenheid bij War Child. "Als je ondernemer bent en je verdient een paar centen, dan mag je best iets terugdoen," meent hij oprecht. "Ik vond dat ikzelf iets moest doen."
Het is tekenend voor een ondernemer die vooruitblikt en wiens horizon breder is dan Amsterdam. Tot slot zegt hij over onze hoofdstad nog dit: "We hebben een aantal zeer fraaie hotels, maar over het algemeen is het kameraanbod te weinig divers. Dat mag best wat origineler en sprankelender."
De succesfactoren van The Albus
Veel momentjes van "sense of bliss".
De zeer gunstige locatie.
Vergaande dienstverlening.
Sfeerbepalende designelementen; eigenheid.
Professionals die gefocust zijn op maximaliseren (bijvoorbeeld yield management).
Maatschappelijke betrokkenheid (biologisch, duurzaam).
Relatief weinig boekingen via het internet.
74 kamers, 5 kamertypes.
Eerlijkheid en moed ten aanzien van de sociale media.
Wie is Taco van der Meer?
In 1982 kwam hij van de hotelschool (De Rooi pannen, Tilburg). In 1993 werd hij directeur van Hotel Noordzee in Noordwijk; in juli 1995 directeur van Park Hotel in Amsterdam. Drie jaar later, toen de omzet verdubbeld was en de winst meer dan verdrievoudigd, werd Van der Meer regiodirecteur van Princeton Hotels. Zijn kantoor bevond zich een tijdlang in Londen. "Mijn hotels maakten meer dan 100 miljoen omzet, en ik stuurde vijf directies aan. Ik heb destijds ook nog een groot verbouwingsproject begeleid."
Princeton werd in 2001 verkocht aan Nomura. In 1994 was er binnen Princeton een management buy-in geweest, met Van der Meer als een van de deelnemende directeuren. "Toen de groep verkocht werd heb ik mijn aandelen verzilverd. Daardoor was ik in staat om eerst negen maanden vakantie te houden en vervolgens dit hotel over te nemen. Ik was 42 toen Nomura de boel overnam, en ik had als regiodirecteur heel hard gewerkt: tachtig tot negentig uur in de week. Ik heb ontzettend genoten, maar toen ik mijn aandelen verzilverd had dacht ik: Moet ik wel in de horeca blijven werken? Nee, carrière maken binnen een grote hotelketen trok mij niet. Toen ik bij die Engelse groep werkte, had ik heel veel vrijheid, ook in de ontwikkeling van Park Hotel. Naarmate een organisatie groter wordt, zijn er meer regels en richtlijnen; de speelruimte wordt kleiner, en ik heb speelruimte nodig. Ik heb zo veel ideeën waarmee ik aan de gang wil! Ook als iets niet lukt, ben je toch op een hoger niveau aangekomen dan waarop je gestart bent. Je leert ervan. Maar in zo'n grote organisatie kun je jezelf dat soort stappen eigenlijk niet veroorloven."
Van der Meer is niet langer een "workaholic". "Naarmate je ouder wordt, leer je dat de loopbaan niet zaligmakend is. Ik heb mijn eerste dochter niet eens zien leren lopen! Er is een periode geweest waarin ik alles opzij zette voor de carrière, maar mijn gezin staat nu op de eerste plaats. De afgelopen zeven jaar heb ik ook voldoende tijd weten te vinden voor recreatie. Ik heb een zeiljachtje liggen in de haven van Lelystad."
Andere liefhebberijen: golfen en schieten. Van der Meer heeft zo'n "Dirty Harry colt" (357 magnum). Maar films waarin alleen maar geschoten wordt; daar vindt hij helemaal niks aan. "Een film zoals The Green Mile vind ik prachtig. Ik ben ook een fan van Steven Spielberg. Voor wat betreft films en boeken houd ik van 'sci-fi' en 'fantasy'. Op mijn literatuurlijst voor school stonden Lord of the Rings en The Hobbit."
HM302011
Foto: photodette
