U zult mij zelden kunnen betrappen op zeuren in mijn columns, maar nu moet het toch echt een keer. Altijd een verrassing om door Nederland te toeren; gewoon gezellig van hotel naar hotel. Een paar dagen het land verkennen. Meteen inspiratie voor een nieuwe column. Tja, waar zal ik eens beginnen? O ja, u heeft last van de recessie, of toch niet meer? Nee, het lijkt weer 'business as usual' in ons land. Strakke prijzen voor drie- en viersterrenhotels staren mij aan vanaf de boekingssites. Mag ook wel, denk ik, na alle ellende. Dus niet zeuren over de prijzen en alleen maar genieten.
Lekker inchecken en dan genieten in de wellnessruimte van het hotel. De kamer leek op de foto’s echt veel groter en is eigenlijk aan de kleine kant voor vier sterren met een behoorlijk prijs. Maar goed, ik laat mijn humeur niet verpesten. De aangekondigde badjassen en slippers zijn jammer genoeg niet aanwezig op de kamer. Even bellen met de receptie en onmiddellijk worden ze gebracht. De badjassen. Gelukkig had ik slippers ingepakt. Ach ja, over een foutje doen we niet moeilijk. Ik werp nog even een blik in het bad waaruit helaas de haren van de vorige gast niet verwijderd zijn. Dan maar een keertje niet in bad; douchen is ook heerlijk. Geen zin om weer te bellen met de receptie.
De volgende ochtend uitchecken; toch nog maar even melden bij de receptie, waar de eigenaar zelf afrekende. Schitterend opgelost deze klacht: 'Ja, dat is niet goed. Wel vervelend.' Dat was het dan. Succes en de groeten. Meestal heb ik tekst genoeg, maar ditmaal werd ik volledig afgeserveerd. Zeker met de laatste woorden: 'En hopelijk tot ziens!'
Even bellen met het volgende hotel. Heeft nog wel kamers, maar geen plek in het restaurant. Het komt niet bij de receptioniste op om mij interessante andere eetopties aan te raden. Daar dus maar niet gaan slapen. Eerst even lunchen. Goed gegeten, alleen jammer dat de wijn pas besteld kon worden nadat het hoofdgerecht al geserveerd was. Weinig aandacht voor de tafels dus, en dat terwijl er slechts veertien gasten waren en drie man in de bediening! En 'upselling' vond überhaupt niet plaats. Hoe moeilijk kan het zijn?
Uiteindelijk heb ik toch nog een aantal ontspannen dagen gehad en opnieuw gezien hoe moeilijk dit vak toch eigenlijk is. Alles staat of valt met de insteek van het management of de ondernemer. Scherpte in de organisatie begint bij hen. Ja, horeca is topsport en vraagt om een topsportmentaliteit, zelfs als de recessie voorbij is.
HM302011
