Een frisse wind. Niets meer en niets minder. Victoria Ruijs (32) laat de gordijnen van het statige en historische Hotel Theater Figi in Zeist eens stevig wapperen. De vrouw die haar carrière begon als lobbyist leek niet voorbestemd om het familiestokje over te nemen, maar zo’n twee jaar geleden begon het toch te kriebelen bij Victoria. Wat wil je als je als elfjarig meisje al zeepjes inpakte in het familiebedrijf?
Victoria is vanaf 1 oktober 2016 directeur van de familieonderneming, maar voelde geen druk van de familie om dit te gaan doen. “Klopt”, zegt de gedreven directeur. “Dit is weliswaar een familiebedrijf, maar wij zijn altijd gesteund door onze ouders om te doen wat we zelf leuk vinden. Een ander soort familiestructuur dus dan zoals je volgens mij ziet bij Van der Valk, waarbij voor de geboorte je levenspad al is uitgestippeld en de hotelschool een vereiste is. Zo ben ik zelf bestuurskunde gaan studeren, waarna ik een overheidsfunctie heb vervuld bij de provincie. Daarna ben ik als lobbyist gaan werken bij Nuon. Twee tot drie jaar geleden heb ik zelf aangegeven dat ik best leiding zou willen geven aan het familiebedrijf. Eigenlijk denk ik dat mijn vader mij helemaal niet zo graag in de functie van directeur van Figi zag; hij weet namelijk als geen ander hoe hard je moet werken in deze rol. Hij vond het wel prima dat ik bij Nuon een goede carrière had en een baan waar het op termijn mogelijk zou zijn minder te gaan werken… Dat is binnen de hotellerie wel anders. Mijn neven en nichten hebben hele andere beroepen gekozen en ik ben de enige die aangegeven heeft de uitdaging echt aan te willen gaan, samen met mijn broer Diederik (30) die ook in het bedrijf zit. Mijn vader had trouwens wel gelijk: hier is het werk nooit af… Ik heb dan ook echt geleerd om mijzelf voor te houden dat er morgen weer een dag is.”
Facelift voor Figi
Natuurlijk lezen wij hier op de redactie, net als hoteliers dat doen, de reviews. Op bepaalde vlakken is een transformatie voor Figi hard nodig, zo blijkt uit diezelfde reizigersbeoordelingen. “Oh, je hebt de reviews over de bedden dus ook al gelezen?” Victoria houdt de reviews blijkbaar goed in de gaten. “De bedden hebben we onlangs allemaal vernieuwd. Dat is fase één van de aanpak. Echt gaaf, zoals dat gaat. Die mannen komen ’s ochtends om negen uur met vrachtwagens vol bedden aanrijden, laden ze hier voor de deur uit en halen vervolgens de oude bedden uit elkaar. Die zetten ze dan weer in de lege vrachtwagen en de nieuwe bedden worden geïnstalleerd op de kamers. Om vier uur in de middag waren ze klaar. Vakwerk. In februari gaan we door met de volgende fase. Het restaurant krijgt een facelift, want dit kan echt niet meer. Uiteindelijk gaan we alle ruimten grondig aanpakken en hiervoor heb ik een goede architect in de arm genomen. We kiezen ervoor om het oorspronkelijke design te vernieuwen, want de Ravage-elementen (in de jaren negentig heeft het Parijse ontwerpersduo Ravage een schilderij gemaakt met elementen uit de dagelijkse gang van zaken in Figi, red.) zie je overal terug, tot op de toiletten en hotelkamers aan toe. Het belangrijkste onderdeel van de verbouwing is om alles om te bouwen naar de huidige tijd en van Figi een culturele ontmoetingsplek te maken voor een breder publiek.”
Breder publiek
De term 'breder publiek' is al gevallen. Komt er meer focus op het binnenhalen van een jongere doelgroep? "Dat gaan we absoluut doen, maar tegelijkertijd willen we onze traditionele achterban niet kwijt. Kijk, vroeger was dit een keurig hotel. Koningin Emma kwam hier om thee te drinken. Dat voel je nog steeds. Mensen van 32, zoals ik, komen hier nu niet zo snel. Iedereen moet zijn plekje kunnen vinden hier, dus het moet ook een uitvalsbasis worden voor de iets jongere doelgroep van tussen de 32 en 52 jaar oud... We blijven natuurlijk keurig, opgeruimd en netjes, maar wel met meer focus op het theater. Door een vlottere programmering willen we ook die doelgroep binnenkrijgen. In mijn visie zijn drie dingen belangrijk. Het eerste is het theater; aan de voorkant is dit pand een hotel. Dat wordt anders, want aan de voorkant wil ik dat dit een theater wordt, of een 'cultureel hotel', het is maar hoe je het ziet. Cultuur is onze 'unique selling point'. Het tweede aspect is familie: die rijke familiehistorie wil ik aan onze gasten laten zien. Storytelling noemt men dat tegenwoordig… De Ruijsjes zijn verwoede verzamelaars; hier aan de overkant staat wel 60 meter archief en zelfs in de Koninklijke Bibliotheek staan familiedocumenten en rekwisieten gestald. Mijn oom kwam vorige week aan met een apparaat om chocolade-eieren mee te maken. Die is waarschijnlijk nog van patissier George Figi, de oprichter van deze zaak, geweest. In de kamers wil ik oude theater- en bioscoopposters ophangen in mooie frames en onlangs kwam mijn oom ook nog op de proppen met het pak van de schoenenpoetser die hier in de jaren dertig in dienst was. Kun je het je voorstellen? Dat je je schoenen voor de deur zet en dat ze de volgende ochtend netjes gepoetst zijn door de schoenenpoetser van het hotel? Prachtig toch? Daar wil ik iets mee doen. Nee, er hoeft geen staatsieportret van mij boven de receptie te hangen - alhoewel ik wel graag eens op de foto zou willen met koningin Maxima, want dat is zo'n enig mens - maar de familiehistorie krijgt wel een plek in Figi. Absoluut. Het derde punt is het benadrukken van de aanwezigheid van de parken en het bos in de omgeving van het hotel. Als mensen hier aan komen rijden vanuit Utrecht, dan zien ze vaak alleen het dorp, maar ik wil ook graag dat ze de prachtige natuur zien. Ik ben hier opgegroeid en woon nu in Amsterdam. Pas nu besef ik hoe mooi deze omgeving is vergeleken met Noord-Holland, waar alleen maar rechte weilanden liggen."
Zeepjes inpakken
Opgroeien in het mooie Zeist is zeker geen straf, en zeker niet wanneer je een compleet hotel als speelterrein ter beschikking hebt… "Dat was zeker enig", zegt Victoria met een brede lach op het gelaat. "Als elfjarig meisje mocht ik zeepjes inpakken voor vijf cent per doosje - het was immers goedkoper om ze door mij in te laten pakken dan ze voorverpakt in doosjes te laten bezorgen - en later deed ik ervaring op bij personeelszaken, in het archief of in de bediening. We woonden twee straten verderop, dus dit is écht mijn tweede thuis. Bijna iedereen binnen de familie heeft in het hotel gewoond, want vroeger waren hierboven appartementen en was er een mooi dakterras. Dat is er niet meer sinds de nieuwbouw in 1995, maar de voorgeschiedenis geeft wel aan hoezeer de familie en het bedrijf met elkaar vervlochten zijn. Dat element wil ik daarom ook graag terug laten komen in het interieur."
Vrouwen aan de macht
Dan nu de bedrijfsoverdracht. Hoe ging dat? Victoria: "Er lag absoluut geen dik boekwerk voor mij klaar. Sterker nog: toen ik werd gevraagd om het te gaan doen, heb ik als voorwaarde gesteld dat ik financiering zou krijgen om te verbouwen en een eigen managementteam aan mocht stellen. Op die manier houd ik tijd over voor strategische dingen. Dat bleek allemaal mogelijk, dus heb ik de baan geaccepteerd en direct een hotelmanager in dienst genomen. Ook op de marketing heb ik een speciale online marketeer gezet en oom Jos is verantwoordelijk voor het theater. Mijn broertje doet de facilitaire zaken en zit ook in het managementteam. Ik wil gewoon dingen veranderen; ook in de organisatiestructuur. Zo heb ik op gezette tijden lunchgesprekken met medewerkers en eet ik altijd in de kantine. Je hoort de verhalen van je medewerkers pas echt, als je samen eet. Die structuur heb ik dus echt veranderd. Sowieso denk ik dat er nu een frisse wind door de hotellerie waait; ik zie steeds meer jonge directeuren en ook steeds meer vrouwen op hogere posities. Als ik dat vergelijk met de energiewereld, waar ik vandaan kom, is dat goed om te zien. Dát is pas een mannenwereld."
Overleggen kost tijd
De overgang van de ambtenarij naar de energiesector en vervolgens de hotellerie... Er zijn vast zaken waar je aan moet wennen en die je opvallen? "Wennen niet zozeer, maar ik heb wel onderschat hoeveel tijd ik kwijt ben aan contacten met bijvoorbeeld de gemeente en aan alle zaken omtrent ons HR-beleid. HR is een zeer belangrijk onderdeel van mijn werkzaamheden; we hebben 104 medewerkers in dienst en binnen de horeca werken veel jonge mensen; daardoor is er veel doorloop en zijn we altijd op zoek naar nieuwe werknemers. Werknemers die je vervolgens ook goed moet opleiden en coachen... De contacten met de gemeente zijn veelvuldig en goed, wij zijn natuurlijk ook het gemeentelijk theater van Zeist. Wat mij verder opvalt, is de grote collegialiteit binnen de hotellerie. Iedereen is aardig en helpt elkaar graag."
Focus op theater
Victoria is een positief ingesteld mens en de gesprekken met overheidsinstanties gaan haar goed af, mede vanwege haar achtergrond in de politiek en haar studie. Daarom is er nu tijd om het theater een nieuwe impuls te geven. "Het theater heeft een hoge bezettingsgraad, van wel tachtig procent", aldus de charmante directeur. "Traditioneel faciliteerden we zestig voorstellingen per jaar, waarvan er dertig professioneel waren en dertig van lokale uitvoerenden. We hebben dat aantal verruimd naar negentig voorstellingen per jaar: vijfenveertig professionele en vijfenveertig lokale voorstellingen. Die ruimte is er, want ik heb niet de illusie dat de congresmarkt op het niveau komt van voor 2008. De programmering krijgt ook een iets andere focus; meer dans, meer jeugdvoorstellingen, meer cabaret en meer moderne muziek. De tijd dat je alleen Mozart kon beluisteren in Figi is echt voorbij. Ik wil ons echt op de kaart zetten als theater."
Samenwerking: Oud London en Slot Zeist
Tot slot: onlangs werd bekend dat Figi samen met Oud London een nieuwe huurovereenkomst heeft afgesloten met de gemeente met betrekking tot Slot Zeist. Victoria: "Helemaal juist. De komende vier jaar kunnen we de boeken vullen. Oud London levert voornamelijk de zwarte brigade en wij doen de keuken. Onze keuken is immers groot en in de buurt. Ook de theatertechniek en de ambiance komen uit onze organisatie. Slot Zeist herbergt al veel culturele gebruikers en daar hebben wij goed contact mee. Het doel is, om Slot Zeist zoveel mogelijk open te stellen voor publiek. Dat kan door het organiseren van culturele evenementen, maar ook een chic diner is natuurlijk mogelijk op het Slot. Ik ga er zelf ook trouwen in juli! Nu maar hopen dat het een prachtige warme dag wordt. Op het gebied van marketing en sales is een goede strategie uitgezet, dus we verwachten er veel van. Zo'n unieke omgeving moet echt wel heel veel mensen aanspreken, daarvan ben ik overtuigd."
HM302017
