Het is de polder, dus rechttoe, rechtaan. Zelfs het Jagersbos bestaat uit rechte percelen, doorkruist met liniaalrechte paden. En dan: een weelderig lustoord - een lust voor het oog - met al de kronkelige vormenrijkdom die de natuur kan bieden. Zelfs het brugje over de vijver zigzagt naar de overzijde. Nu nog een beetje gerechtigheid, want het zit de 'hoteliers' Ronald en Sylvia Wijnschenk niet mee, terwijl zij het toch echt bij het rechte eind hebben.
Het gebied waarin Royal Bed & Breakfast De Groene Watertuinen ligt, heeft een semi-agrarische bestemming. Omdat dit hotel - we noemen het toch maar even een hotel - begonnen is als 'recreatieve en educatieve tuinen', vormde het bestemmingsplan vooralsnog geen belemmering. We hebben het overigens over de noordrand van Lelystad; als buren heeft het echtpaar Wijnschenk vooral paarden - veel paarden. Bovendien een wijngaard waar, naar verluidt, heel behoorlijke wijnen vandaan komen.
Diamantje
Ronald Wijnschenk handelde in laboratoriumproducten; hij verkocht zijn bedrijf en besloot een 'tuinenbezoekerscentrum' op te zetten. Daartoe kocht hij een perceel ter grootte van een voetbalveld aan de Groene Velden in Lelystad. Vervolgens duurde het zo'n zeven jaar voordat de tuinen vorm gekregen hadden. 'Ze zijn helemaal door onszelf aangelegd,' vertelt Wijnschenk. 'Er zit dertienhonderd ton aan verharding in: stenen, graniet... Toen kwam een gemeenteraadslid en trouwambtenaar van Lelystad op bezoek; een kennis van ons. Hij zei: "Dit is een perfecte trouwlocatie. Hier is behoefte aan." Daar hadden we wel oren naar, maar hotelfaciliteiten zet je niet zomaar even neer...'
Indirect kwam het Nederlands Bureau voor Toerisme het echtpaar Wijnschenk te hulp: een onderzoek naar het verblijfstoerisme had uitgewezen dat veel Nederlanders graag één of twee dagen in een kleinschalige omgeving met veel luxe wilden vertoeven; liefst ergens buiten de getreden paden. Het bestuur van de provincie Flevoland (een 'woestijn' voor wat betreft verblijfsaccommodatie) startte onmiddellijk een project, genaamd "Bijzondere accommodaties Flevoland"; dat werd door de Europese Unie gesubsidieerd. Wijnschenk zag zijn kans schoon, meldde zich aan en viel in de prijzen. Het staat keurig in de brochure: 'Medegefinancierd door de Provincie Flevoland en de Europese Unie.'
De bedoeling was duidelijk: er moesten 'diamantjes' komen op het gebied van verblijfsaccommodatie. 'We zijn daarin wel een beetje doorgeschoten,' erkent Wijnschenk. Dat kwam door het perfectionisme dat nu eenmaal in ons zit.' - Tot grote tevredenheid van de gemeente, mogen we aannemen. De gemeente Lelystad zal toch alle denkbare steun gegeven hebben? Toch? Wijnschenk schudt mismoedig het hoofd, met een wrange glimlach. 'We hebben de volgende route gelopen,' zet hij uiteen. 'Aangezien we een trouwlocatie wilden zijn, hebben we eerst het hoofd van de afdeling Burgerzaken uitgenodigd; die man was laaiend enthousiast. Ook twee van zijn stafmedewerkers prezen deze locatie de hemel in. Maar toen... Van de andere ambtenaren hebben we alleen maar tegenwerking gehad. Eén van de ambtenaren heeft het zelfs gepresteerd om in de Nota Toerisme en Recreatie, die door de gemeenteraad goedgekeurd is, te verwijzen naar het reeds genoemde onderzoek met de woorden: "Dit gaat niet op voor Lelystad." Maar we hebben doorgezet.'
Marketing
Op de Europese subsidie kon het bedrijf uiteraard niet draaien; zoiets is 'slechts' een aanjager. Wijnschenk gebruikte dat geld om in de suite boven een bed neer te zetten van 22.000 euro; in de benedensuite een bed van 13.000 euro. 'We wilden een superinrichting hebben, op hoog niveau,' zegt hij. 'We hebben geen marktonderzoek vooraf gedaan, maar ik ben ervan overtuigd dat een goed nieuw product een nieuwe markt kan doen ontstaan. Dit is kleinschalig, dus we hebben geen budget voor promotiecampagnes. Kortom, een lastige opgave. We hebben binnen een jaar al wel het logo opnieuw vorm gegeven en een brochure laten ontwerpen die qua uitstraling recht doet aan de luxe van de accommodatie. Voor wat betreft de media heb ik geleerd dat kleine advertenties niets opleveren, en we hebben geen budget voor grote. Ik werk dus alleen nog mee aan redactionele artikelen.'
En dan is er natuurlijk het internet. Wijnschenk: 'Onze website is helemaal op Google ingesteld, met alle trucjes die voor Google nodig zijn. Ik heb gisteren nog wat domeinnamen gekocht; "luxe-overnachten.nl" bijvoorbeeld. Een fenomeen waar we veel van verwachten is overigens de mond-tot-mondreclame.'
De gasten die inmiddels vertoefd of verwijld hebben in de 'secret garden' en de vorstelijke suites zullen ongetwijfeld hun vrienden, kennissen en collega's enthousiaste verhalen vertellen over hun verblijf in... dat 'royal bed and breakfast'... 'Royal B&B', wat is het verhaal daarachter? Wijnschenk: 'Een gast overnacht hier op vijfsterrenniveau, maar toch heel informeel. Heel exclusief! Als het een beetje meezit zijn er geen andere gasten en heb je de hele villa zelfs voor jou (met partner) alleen. Maximaal verblijven hier twee koppels. Wij willen onze gasten een vorstelijk verblijf bieden, maar we hebben geen nachtportier... En aangezien die rare sterrenclassifcatie meer puntjes heeft waaraan wij niet willen of kunnen voldoen, zouden we hooguit drie sterren krijgen. Dat is veel te weinig voor deze accommodatie, dus noemen we onszelf een Royal Bed and Breakfast.'
Wellness
Officieel is dit gastvrijheidbedrijf geopend op 29 juni 2007, maar dat had te maken met de agenda van de gedeputeerde Economische Zaken; hij heeft de opening verricht. 'Het heeft nog zeker drie maanden geduurd voordat we op wellnessgebied alles voor elkaar hadden,' verheldert Wijnschenk. We hebben al wel twee trouwpartijen gehad in die periode, maar pas eind oktober stonden we helemaal gereed om gasten te ontvangen.'
De wellnessvoorzieningen verdienen een nadere beschrijving. Een mooi, zeker niet kleinschalig, verwarmd binnenbad; een ruim bubbelbad; een luxe uitgevoerde Finse sauna en dito Turkse sauna. De terrassen langs het waterpark en het strandje aan de rand van de vijver mogen, gezien de serene rust, ook onder de term wellness vallen.
Stel dat we even die sterrenclassificatie vergeten; hoe onderscheidt dit 'vijfsterrenhotel' zich dan van andere hotels in het hoogste segment? Wijnschenk: 'Onze twee suites zijn qua inrichting totaal verschillend, met ook een geheel andere beleving. Elke suite heeft zelfs zijn eigen (kostbare) servies en eigen zilveren bestek; het zeer uitgebreide ontbijt wordt standaard op de kamer geserveerd - de gasten mogen natuurlijk op elke andere plek ontbijten. Onze gasten worden met heel veel zorg omringd.'
Voor de gastheer en gastvrouw was het wel even wennen, want ze hebben geen van beiden een horeca-achtergrond. 'We moesten alles zelf ontdekken,' verzucht Wijnschenk. 'Een van de problemen waarmee we te maken kregen, was juist onze kleinschaligheid. Denk maar aan linnengoed, aan guest supplies... Alles in het hogere segment is afgestemd op grote hotelbedrijven. Outsourcing is dus niet aan de orde, maar er zijn ook leuke aspecten... Ik koos voor het biermerk Warsteiner; dat heeft immers ook een vorstelijke uitstraling. Ik bestelde op hun website voor driehonderd euro aan glazen en ander spul wat ik dacht nodig te hebben. Een week later belde een vertegenwoordiger van Warsteiner; hij vroeg of hij even langs mocht komen; nadat ik hem verteld had hoe klein wij zijn. Hij vond het hier zo leuk, dat hij ons alles wat we nodig hadden gratis aanbood, ook al namen we vrijwel geen bier af. Met allerlei andere zaken die wij dachten goedkoop via het internet te kunnen betrekken, hadden we aanzienlijk minder geluk.'
Verwend
Een welbekende patissier vroeg in het Amstel Hotel eens aan een dame die hem vroeg om een verjaardagstaart voor haar dochter te maken: 'Mevrouw, weet u wel wat dat kost?" Dat was een domme vraag, want als je in het Amstel Hotel logeert, weet je wat zoiets kost, of het interesseert je voor geen meter. Wijnschenk heeft zich die les ter harte genomen. 'We richten ons uitsluitend op de doelgroep die bij ons past. Dat zijn de mensen die het thuis uitstekend voor elkaar hebben. Zij zijn voor wat betreft luxe en comfort verwend; zij verwachten veel persoonlijke aandacht. Wij doen het allemaal met ons tweeën, dus het gaat allemaal wat minder strak en georganiseerd, maar dat vinden de gasten juist leuk.'
De bezettingsgraad is momenteel nog geen tien procent, dus De Groene Watertuinen zijn weliswaar geen 'geheim' meer, maar het moet zich nog wel rond spreken. Misschien dé locatie voor pop- of voetbalsterren die het gewoel ontvluchten willen? Wellicht een 'save haven' (makkelijk te beveiligen) voor diplomaten?
Flevoland bestaat sinds 1986 en telt ongeveer 379.000 inwoners op 1.450 vierkante kilometer. In 2006 mocht de provincie 1,67 miljoen toeristische overnachtingen boeken; in 2007, 2008 en in de toekomst zullen de twee suites van Ronald en Sylvia Wijnschenk statistisch te verwaarlozen zijn, maar de hoofdstad Lelystad heeft er wel een juweeltje bij gekregen; ook al zijn de ambtenaren ziende blind.
De Groene Watertuinen
HM302008
