De Ernst Sillem Hoeve lijkt niet gevoelig te zijn voor de lokroep van grote hotelketens. Dit conferentiehotel in Zeist vaart liever zijn eigen koers. Het is daar - na een renovatie van zes miljoen gulden - helemaal klaar voor.
Enigszins beduusd loopt hij rond in wat jarenlang zijn ‘huis’ was. Als lid van het Christelijk Jongeren Verbond (CJV) kwam Kees dertig jaar lang naar de Ernst Sillem Hoeve. Tijdens zijn vakanties verzorgde hij er de planten; hij leerde er timmeren en tuinieren. Ook woonde hij de ledenvergaderingen bij. Nu, vijftig jaar later, bezoekt hij de hoeve nog maar twee keer per jaar om oude bekenden te ontmoeten. ‘Het gebouw is heel mooi geworden; dat wel,’ zegt hij aarzelend. De gevoelens zijn gemengd. Het contrast met vroeger is groot. Alleen de oude foto’s aan de muur van de slaapzolder, met onder de hanenbalken lange rijen bedden, een kale eetzaal en een vergaderzaal vol houten stoeltjes, doen voor hem het plezier van weleer herleven.
Rijke historie
Voor een goed beeld van dat verleden moeten we terug gaan naar de periode rond 1926, het moment waarop de christelijke wereldjeugdorganisatie YMCA en haar Nederlandse zuster CJV zich over het welzijn van jongeren ontfermden. We moeten in de tijd terug naar Ernst Sillem, penningmeester van het CJV, die op zoek ging naar een voor jongeren geschikt pand in het midden van het land en bij Den Dolder een geschikt onderkomen vond.
‘Het was oorspronkelijk een koetshuis voor de paarden, koetsen, koetsiers en palfreniers, dat prins Hendrik speciaal voor zijn intendant had laten bouwen,’ verhaalt Cor den Hartogh, commercieel manager van de Ernst Sillem Hoeve. ‘Tijdens de crisisjaren heeft het pand als werkverschaffingsproject gediend; het is in de oorlog gevorderd door de Wehrmacht.’ - Na die sombere jaren ontwikkelde de Ernst Sillem Hoeve zich tot een conferentieoord voor christelijke groeperingen: kerkelijke organisaties; bestuurders van de christelijke vakbond; de kamerfractie van het CDA...
Den Hartogh: ‘Aan het einde van de jaren zestig kwam de ommezwaai: van een zichtbare ontkerkelijking was weliswaar nog geen sprake, en de bungalowparken waren nog niet populair, maar de mensen ontdekten al wel het buitenland; zij gingen tijdens de vakanties liever de grens over met het gezin.’
Om het voortbestaan van de Ernst Sillem Hoeve veilig te stellen, is in de jaren zeventig - met de toename van meerdaagse conferenties - een hotelvleugel met 30 kamers erbij gekomen. Steeds meer bedrijven wisten de hoeve te vinden voor hun bijeenkomsten. De c van christelijk veranderde langzaam maar zeker in de c van commercie; zeker zodra de NS een vaste klant werd. Het puikje van het Nederlandse bedrijfsleven volgde, met onder meer de banken, de organisatie- en adviesbureaus.
Uitbreidingen waren dan ook nodig om bij te blijven. In 1990 ging men van 30 naar 85 hotelkamers; en van 11 naar 18 vergaderzalen. De Ernst Sillem Hoeve groeide uit tot een conferentiehotel (90%). Met een ingrijpende renovatie werd vervolgens het Spartaans ogende interieur grondig aangepakt. Begin december 2001 kon burgemeester R. Boekhoven van Zeist het voor zes miljoen gulden opgeknapte hotel feestelijk heropenen.
Goede motivatie
Als Den Hartogh in 2000 zijn entree maakt bij de Ernst Sillem Hoeve, ligt het bedrijf reeds op koers, maar de uitdagingen zijn groot. De Ernst Sillem Hoeve wil zijn eigen identiteit zonder de ruggesteun van een grote hotelketen vinden en behouden. ‘De Ernst Sillem Hoeve is nog altijd in ontwikkeling, en dat maakt het werken hier zo attractief,’ aldus Den Hartogh. ‘Niet alleen voor mij, maar ook voor de 35 vaste medewerkers. Naast een afdeling sales, reserveringen en een front office is van een klassieke hotelhiërarchie en een afgebakend takenpakket geen sprake. De medewerkers zijn nu eens aan het werk voor een congresbijeenkomst, dan weer voor een bruiloft. Zo blijft het voor hen zeer afwisselend. Er is ook ruimte voor eigen ideeën. Als een medewerker een voorstel doet voor een bepaalde bloemschikking op tafel, dan komt die er ook.’
Ook de promotie van de Ernst Sillem Hoeve, waar volgens Den Hartogh veel tijd in gaat zitten, is volop in ontwikkeling. ‘Nu hebben we ook wel iets om te promoten... Alleen al de ligging van het hotel is uniek. We zitten immers op een soort drielandenpunt: op de kruising van Bilthoven, Soest en Lage Vuursche. Wij hebben veel passanten; we zijn goed te bereiken, en sinds we de bosschages - waarachter we min of meer verscholen gingen - hebben weggehaald, zijn we vanaf de Soestdijkerweg ook goed zichtbaar.’
Als de bezoekers arriveren, kunnen ze hun auto makkelijk kwijt: er is een ruime parkeergelegenheid. Lopend langs de vijver komen ze via de ingang in een ruime hal waar een wisselende collectie planten steeds weer voor een verrassend welkom zorgt. De bewijzering leidt hen naar de receptie, de bar, het zwembad, het restaurant, de kamers of de conferentieruimten. De parketvloeren, het luxe behang en het klassieke meubilair in de ontspanningsruimten geven het hotel een weldadige allure. Den Hartogh: ‘De sfeer in het hotel, dat het niveau van vier sterren heeft, is warm en gezellig. In tegenstelling tot wat je vaak ziet in het hogere segment, hoef je hier niet op je tenen te lopen.’
Drie markten
Eenmaal binnen kan de gast kiezen uit: een economy tweepersoonskamer met bed, douche-of-bad en tv voor 95 euro; een eenpersoonskamer voor 75 euro; of een zogeheten businesskamer, die van alle faciliteiten voorzien is, voor 120 euro. De gasten hebben voor dat bedrag een fraai uitzicht op een tuin met uitheemse boomsoorten, waartussen sprintende konijntjes en kwinkelerende vogeltjes voor de nodige levendigheid zorgen. Voor een welkome onderbreking van het werk kan de gast gaan wandelen in het zeven hectare grote bos. In het restaurant dat plaats biedt aan 200 personen is het, na gedane arbeid, zeer prettig toeven. Wie zich dan nog niet wil terugtrekken op zijn comfortabele kamer, kan de bar opzoeken of voor de open haard genieten van een glas cognac. Wie daarbij meteen aan ‘Heeren van stand’ denkt... De Lyon’s is hier prominent aanwezig. Het hotel heeft een uitgelezen ambiance voor evenementen met een hoog ‘black tie gehalte’.
De recente renovatie is van start gegaan toen de hotellerie ‘booming business’ was. Het moet toch enigszins teleurstellend zijn dat nu, zes jaar later, de 21e eeuw zo’n weinig gelukkige start kent.
Den Hartogh: ‘De gevolgen van de MKZ-crisis en de economische recessie waren voor ons inderdaad merkbaar. Van de gevolgen van de terreurdaden in de VS merken we daarentegen niet veel. Het gaat nu alweer de goede kant op. De ontwikkelingen hebben in ieder geval niet geleid tot een herziening van ons eind 2000 geformuleerde beleid. Wij richten ons op drie markten: meerdaagse conferenties, met diner en overnachting; evenementen zoals jubilea en bruiloften, met eventueel overnachting; de leisure arrangementen die bestemd zijn voor een breed publiek. De invulling daarvan is nog open. Je kunt daarbij bijvoorbeeld denken aan een bon die ouders cadeau krijgen van hun kinderen.’
Den Hartogh sluit zijn ogen niet voor andere ontwikkelingen. ‘De hoog opgeleide 55-plussers met een dito inkomen zijn voor ons – gezien hun uitgesproken voorkeur voor historie en een bosrijke omgeving - een heel aantrekkelijke doelgroep.’
De gastvrije ontvangst op de Ernst Sillem Hoeve heeft na 75 jaar nog steeds het geloof als basis; al gaat het nu om geloof in eigen kunnen.
HM302002
