Op het uithangbord staat: Anno 1942. Als uitspanning is De Witte Holevoet echter veel ouder, en het is onmiskenbaar dat dit bedrijf het verleden koestert. Meer dan ooit, sinds de omarming van het uit de 14e eeuw stammende Huize Scherpenzeel. De toekomst heeft oude wortels.
De Witte Holevoet stamt uit 1880; het was eertijds een stalhouderij, opgezet ten behoeve van de pendeldienst die onderhouden werd tussen Utrecht en Arnhem. Uit het punt waar men de paarden van de postdiligence wisselde, ofwel 'over spande', groeide allengs een herberg voor boeren, burgers en buitenlui. De naam van de uitspanning werd ontleend aan de opmerkelijke kronkel van de provinciegrens waarin Scherpenzeel gevangen lag: deze geleek op een klomp, een 'houten voet'.
Hoewel... Er bestaan andere verklaringen voor de naam. Deze klinkt heel plausibel: Nederlandse handels- en postwegen hadden aansluiting op de hessenwegen in Duitsland, en 'sich erholen' is Duits voor uitrusten/herstellen/ontspannen. 'Voet' heeft de oudtijdse betekenis 'plek' of 'punt'.
Nederlandse, Duitse of 'dietse' oorsprong; in 1940 werd het gebouw met de grond gelijk gemaakt door onze vaderlandse artillerie. Omwille van een vrij schootsveld, uiteraard. Nog in de bezettingsjaren werd De Witte Holevoet weer opgetrokken. Daardoor is het pand een opvallende verschijning geworden: de 'Delftse stijl' vindt men namelijk nergens anders in deze contreien, behalve in het eveneens plat gebombardeerde Rhenen. Qua uiterlijk dus interessant; qua aanzien niet minder, want De Witte Holevoet mag roemen op een van de eerste Michelinsterren van Nederland.
Vertrouwen
Dat alles (ook de ster) ligt ver achter ons. De contemporaine geschiedenis begint bij Cees de Vor, een zakenman die succesvol was in de landbouwmechanisatie; hij ontfermt zich in 1987 over het bedrijf dat in de loop der jaren was afgegleden naar een deplorabel niveau. Een nieuwe bedrijfsleider, genaamd John Vermeulen, weet De Witte Holevoet weer op de culinaire kaart te zetten; daarmee ook het hotelgedeelte naam en faam gevend.
In 1992 wordt een nieuwe vleugel gebouwd, met daarin twee zalen en acht hotelkamers. Dit restaurant plus hotelfaciliteiten beschikt nu over 23 kamers, een serrezaal, een wintertuin met plaza en bar, en natuurlijk een moderne keuken (met inductieplaten).
Vanaf 1 januari 2003 wordt De Witte Holevoet uitgebaat door John en Annelies Vermeulen. Als voormalig bedrijfsleider - nu dus eigenaar - kan John Vermeulen als geen ander analyseren waardoor De Witte Holevoet aan glans verloren had. Hij heeft immers de knelpunten blootgelegd en verholpen. Vermeulen: 'Men heeft zich destijds niet of onvoldoende gerealiseerd dat je de geschikte personen nodig hebt voor het bereiken en behouden van een bepaald niveau; mensen die vertrouwd zijn met dat niveau. De doelstelling was mooi, maar voor de uitvoering gold: allemaal net niet. En dan kun je het beter helemaal niet doen. Bij twijfel, niet oversteken. Wij hebben onmiddellijk gezorgd voor een heel goede chef-kok, die overigens nu onze bedrijfsleider is.' (Joop Ruijters)
Vooral de zakenmensen hadden hun culinaire geneugten elders gezocht, in de 'donkere jaren' van Scherpenzeels gastronomisch bestaan. Nadat De Witte Holevoet een wedergeboorte had beleefd, kwamen zij gelukkig weer terug. Na veel aandringen, overigens. 'Ik heb daar echt moeite voor moeten doen,' vertelt Vermeulen. 'Ik moest echt bewijzen dat dit bedrijf weer op de kaart staat; dat we het vertrouwen van onze gasten waard zijn.'
Zijn echtgenote (al 25 jaar) moest daarbij regelmatig toesnellen - met kinderwagen - om de helpende hand te bieden. Annelies Vermeulen was verpleegkundige en moest ook nog eens het gezin 'managen'. 'Telkens als een kamermeisje verstek liet gaan, of wanneer het restaurant helemaal vol zat, moest ik komen opdraven,' memoreert zij. 'Na de geboorte van ons derde kind, in 1992, heb ik mijn baan in het ziekenhuis opgezegd en ben ik hier gaan werken.'
Huize Scherpenzeel
Op de vraag of er sinds 2003 (de overname) iets wezenlijk veranderd is in De Witte Holevoet, heeft John Vermeulen een eenvoudig antwoord: 'Ik heb altijd al het gevoel gehad alsof dit mijn eigen bedrijf was. Het is dus niet zo dat ik plotseling harder ben gaan werken. Maar toch... Als je hele hebben en houden in zo'n bedrijf zit, gaat het wel iets meer kriebelen. Dan denk je wel wat meer na over hoe je het één en ander aan kunt zwengelen. Gelukkig hadden we al vijftien jaar continuïteit achter de rug; Annelies en ik wisten waaraan we begonnen.'
Met betrekking tot de voornaamste doelgroep van De Witte Holevoet is er wel iets veranderd. Vermeulen: 'De markt is immers voortdurend in beweging. Wij moeten het vooral van het zakenleven hebben, en de lunches zagen we teruglopen door tal van omstandigheden. Dat met name de grote bedrijven steeds meer overstapten op catering in eigen huis, heeft ons het meest parten gespeeld.'
In eigen huis? Nou, dan zorg je als restauranthouder en hotelier toch voor een veel mooier huis? Vermeulen: 'Toen de stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen eind 2005 Huis Scherpenzeel, met bijbehorend park, poortgebouw en koetshuis, in erfpacht kreeg, kwam de discussie op gang over een nieuwe bestemming. Wij werden daarbij betrokken, en men koos uiteindelijk voor een splitsing in een kantoor- en een horecadeel. "Ons deel" van het kasteeltje hebben we ruim een half jaar geleden in gebruik genomen. We bevinden ons dus nog in een opstartfase, maar als ik kijk naar de activiteiten die gepland zijn voor 2008, dan gaat het heel druk worden.'
Waarlijk een mooie locatie voor huwelijken, huwelijksfeesten, en natuurlijk voor allerlei zakelijke onderonsjes met catering. Het Huis (eertijds kasteeltje) stamt uit de 14e eeuw; in de 18e eeuw werd het verbouwd tot een landhuis in classicistische stijl; halverwege de 19e eeuw kreeg Huis Scherpenzeel zijn huidige neogotische vorm: symmetrisch en sierlijk. De voor- en achtergevel hebben enkele kolommen, gedekt met tinnen; de zijgevels hebben elk twee trapgevels. Het park van circa zes hectare is ingericht in de Engelse landschapsstijl.
Soort familiehotel
Diners, workshops... 'Voor mensen die een driedaagse vergadering hebben, is het natuurlijk een leuke onderbreking om beneden in de gewelven zelf het eten te koken en het daarna samen gezellig op te peuzelen,' aldus Vermeulen. 'En als we dan toch praten over afwisseling en teambuilding, dan mag het park niet onvermeld blijven. Vanmiddag bijvoorbeeld, komt daar een valkenier een demonstratie geven.'
Zo'n valk zou er slechts een paar seconden over doen om de plek te bereiken waar - als vanouds - echt lekkere gerechten bereid worden door echte koks: De Witte Holevoet. Zeven voorgerechten, waaronder carpaccio van tamme eend, gemarineerd in truffeldressing met een schuimig soepje van zomerpaddestoeltjes (14,50) en rondelle van krab en tongschar, op een compote van tomaat, geserveerd met thee van tomaat en basilicum (16,50). Zeven hoofdgerechten, waaronder gegrilde tarbot, met een mousseline van venkel en een jus van langoustines en citroengras (28,50) en Veluws ree, met een zalf van bloemkool en een jus van morieltjes (26,50). Het menu 'Euro-Toques' kost 41,50; een proeverij van zes gangen 45,-; een proeverij van 8 gangen 52,50. Het dagelijks wisselende lunchmenu van twee gangen staat voor 30,- op de kaart. Dit menu wordt desgewenst binnen een uur geserveerd.
Op door-de-weekse dagen en nachten wordt De Witte Holevoet voornamelijk bevolkt door zakenlieden, maar in het weekeinde pakken ook toeristen hier hun koffers uit. Vermeulen: 'Ik ben heel lang tegen een VVV in Scherpenzeel geweest, want die vestiging had helemaal geen zin: ze deden niks. Maar ik moet zeggen dat de afgelopen jaren ongelooflijk veel gedaan is in dit dorp en in de Gelderse Vallei aan activiteiten die het toerisme op gang helpen. Bijvoorbeeld het aanleggen van mooie fietsroutes, en het mogelijk maken van kanovaren in de beekjes. Dit is qua natuurschoon een heel afwisselend gebied: allerlei mooie doorkijkjes maken het net even spannender.'
De fraaie tuin achter dit restaurant-met-hotelkamers heeft er voor gezorgd dat De Witte Holevoet precies dat gebleven is: een restaurant met 23 hotelkamers. 'We hebben in het begin wel stevig nagedacht over uitbreiding', legt Vermeulen uit, 'maar het zou een dusdanige opoffering zijn geweest van de geweldige tuin, dat het bedrijf zo'n... slaapschuur geworden zou zijn. Ik ken tal van voorbeelden waar het wel gebeurd is, en daar ben je niet meer in een soort van familiehotel. Dat is dit nog wel: het management kent de mensen. En we genieten allemaal volop van die tuin.'
Stromingen
John en Annelies Vermeulen zijn begaan met de streek, bekommeren zich (uiteraard) om hun gasten, en bevatten terdege waar het in een goed restaurant tegenwoordig om draait: smakelijke en gezonde gerechten. Voor 'wellness faciliteiten' heeft De Witte Holevoet onvoldoende ruimte, maar het restaurant zet de achterdeur wagenwijd open voor natuurlijke en biologische producten; voor de boeren en kleine producenten uit de omgeving dus.
'We zijn in eerste instantie een restaurant,' zegt Vermeulen. 'Daar moeten de hotelgasten zich van bewust zijn. Je hebt in de horeca twee stromingen: de restaurateurs en de hoteliers; ik ben van huis uit een restaurateur. Dat betekent voor de gasten dat ik verreweg de meeste tijd te vinden ben in het restaurant. En dat ik het geweldig vind als zij mij de eer gunnen om hen wat voor te schotelen. Een hotelier is voornamelijk bezig met de kamerbezetting; ik probeer de gasten onmiddellijk te overtuigen van de kwaliteit van ons restaurant, Ik baal er dan ook geweldig van als mensen hier logeren en vervolgens naar de Chinees gaan.' - 'Dan krijgen ze geen leuke fietsroute meer van hem,' vult Annelies lachend aan. 'Alleen maar bergop.'
Dat laatste geldt - in positieve zin - ook voor De Witte Holevoet.
De Witte Holevoet
Kamers: 23
Logies met ontbijt: 89,25 (1p); 115,50 (2p); 157,50 (3p); 162,75 (bruidssuite)
Overnachting na diner (in het weekeinde): 65,- (incl. ontbijt)
Arrangementen: 94,50 tot 157,50
Zalen: 3
Tevens accommodatie in Huize Scherpenzeel
HM302007
