De doorsnee Amsterdammer roept het in alle toonaarden: ‘Pas op hoor, de binnenstad is voorlopig onbereikbaar!’ Er is zelfs een ware stadsregisseur aangesteld om de misère luidkeels aan te man te brengen.
Toegegeven, Amsterdam weet ellende professioneel vorm te geven; als leek op dat gebied verzin je het niet: twee van de belangrijkste musea twee jaar lang sluiten, en zodra de discussie daarover een beetje is weggezakt, vrolijk verkondigen dat het best wel drie jaar kan worden. Onopvallend werden nog meer opmerkelijke zetten gedaan: de riolen werden/worden langs de ‘radialen’ van Amsterdam tegelijkertijd opengelegd, zodat je ook werkelijk niet meer van de ene kant van de stad naar de andere kunt komen. Een en ander werd nog eens afgeklemd met opbrekingen voor de Noord-Zuidlijn. Voor de treinreizigers werd de verbouwing van Centraal Station groots en meeslepend ter hand genomen, natuurlijk wel gelijk met de ‘afwerking’ van de IJ-oevers.
Voor de bussen wordt een parkeergarage aan de Oostelijke Handelskade gebouwd, waar een beetje bus trouwens niet in kan. Automobilisten mogen hopen op de belofte dat ook voor hen ‘binnenkort’ drie parkeergarages zullen worden gebouwd (gelukkig tegelijkertijd). Om de een of andere reden is de wielklem in het centrum even afgeschaft. Jammer, een missertje, maar dat wordt vast wel weer rechtgezet. Wat een meesterlijke zet op weg naar de totale ontwrichting: gewoon een paar duizend arrogante importbewoners het karakter van de binnenstad van Amsterdam laten bepalen.
Ik zei het al: als leek in de politiek verzin je zoiets niet. Het verkeersbeleid heb je er zo door: je maakt er gewoon net zo’n onbereikbare vesting van als Groningen. Binnen de kortste keren ben je al die storende toeristen kwijt. Louter zakelijke toeristen van maandag tot en met donderdag, en dan in het weekeinde weer een bezetting van circa 40%. Eindelijk rust. En inderdaad: die wielklem weer invoeren is een fluitje van een cent, net zoals de verhoging van de parkeertarieven naar 15 gulden per uur. Winkels op zondag open? Veel te onrustig.
Ik ben geen Amsterdammer. Ik consumeer wel zeer intensief het toeristisch product Amsterdam. Vaak parkeren, maar ook met de trein, tram en taxi, en vooral veel lopen. Ook blijf ik er regelmatig slapen, in de meest uiteenlopende hotels. Ook voor lunches, diners en recepties kom ik er vaak. Tijdens al deze gelegenheden kan ik constateren dat met mij veel, heel veel anderen van Amsterdam genieten. Ik heb de stellige indruk dat zij allen de genoemde ontwikkelingen met vrees en verbazing aanschouwen. Hun laatste hoop is waarschijnlijk gevestigd op het initiatief van de Stichting Amsterdam Destinatie (StAD) die op 12 maart haar jaarlijkse symposium zal wijden aan het naast elkaar zetten van de echte feiten en meningen. ‘Geweldig toch, zo’n Noord-Zuidlijn; die openliggende riolen zijn wel een aardig excursiedoel voor Industrieel Toerisme; kijk een aan, een verbeterd Centraal Station; echt geen wielklemmen meer?; drie parkeergarages erbij!’ Komt dat zien!
HM302001
