Er zijn inmiddels aardig wat gemeenten die bezig zijn met hotelbeleid. Dat vinden we mooi. Als wij daarbij betrokken zijn, onderzoeken we uitgebreid de huidige situatie van vraag en aanbod. Maar we gaan nog veel uitgebreider in op wat er allemaal in zo'n gemeente gebeurt, gaat gebeuren en is gepland, om met name de vraag te laten groeien. Zo zijn er gemeenten, zoals Maastricht, die uitstekende activiteiten en plannen hadden voor de ontwikkeling en groei van de economie, maar die in het geheel geen effect hebben op de groei van de vraag naar accommodatie. Daar zijn geplande hotelontwikkelingen van tafel gegaan, en ontwikkelaars zijn ontmoedigd om woeste plannen voor nieuwe hotels of - zoals tegenwoordig in is - conversies van kantoren naar hotels te bedenken.
In Amsterdam zijn veel plannen voor groei van de economie van de stad en van toeristische attracties, waarbij een stevige groei van de hotelaccommodatie noodzakelijk is om dat te kunnen realiseren. Worden die plannen niet uitgevoerd, of vertraagd, dan moet de groei van de accommodatie daar gelijke tred mee houden. In veel hotelnota’s wordt evenwel alleen gesproken over aantallen hotelkamers nu en de gewenste groei van die aantallen, zonder veel woorden vuil te maken aan de redenen waarom die gasten die kamers willen. Hotellerie is heel simpel. Het volgt de ontwikkeling van de economie op de voet.
Daarom is het zinvol dat in Amsterdam tussen nu en 2013 zo’n 2000 kamers erbij komen (onder andere Mint Hotel, Symphony, Fletcher, IJDock, Ramada, Eden Manor en conversies in ZuidOost). De geplande economische ontwikkelingen in Amsterdam liggen sinds de crisis op een stuk lager niveau dan ervoor. Met name om die reden is het goed dat de ontwikkeling van het aantal hotelkamers ook een stuk lager ligt. Er wordt echter te vaak alleen gekeken naar de aanbodkant en dat is jammer. Dan wordt het streven naar een bepaald aantal kamers verheven tot beleid en dat is vrij zinloos. Het benodigde aantal kamers is niets anders dan het gevolg van bepaald economisch beleid.
Omdat de hotellerie de economie volgt, is het logisch dat het tempo in Amsterdam lager ligt dan de ambitie van 9000 nieuwe kamers, zoals die in 2007 werd gesteld. De bezettingsgraden in Amsterdam en Schiphol zijn – na de sterke daling in 2009 – in 2010 spectaculair gestegen. Hoe verschillend de markt per stad kan zijn, wordt bewezen in Den Haag, waar het in 2009 nog relatief goed ging. Daar is de boel in 2010 zwaar onder druk komen te staan. Bezuinigingen bij de overheid dringen nu door; Shell doet veel minder; Europese instellingen doen minder, en er is een (prachtig) Hilton hotel bijgekomen.
In Rotterdam gaat het niet slecht, maar binnen een paar jaar komen daar tenminste een Ibis en een (groot) NH hotel bij. Dat wordt spannend! In Utrecht is ook net een nieuw hotelbeleid opgesteld. Toch werken de gemeentes op beleidsniveau voor hotels vrijwel niet samen. Metropoolregio Amsterdam geeft zeker het goede voorbeeld, maar vanuit internationaal oogpunt zou er minimaal een Randstad en eigenlijk zelfs een landelijk hotelbeleid moeten worden geformuleerd.
HM302011
