‘Recht is iets kroms dat verbogen is’; dat is één van de duidelijkste stellingen van Bul Super, uit de Bommelstrips van Marten Toonder. Anno 2000 heeft dezelfde Toonder (inmiddels 88) in de gaten dat internationalisatie troef is. Vanuit zijn vaste stek in Hotel De L’Europe gaf hij onlangs aan plannen te hebben voor een internationale Bommelfilm. Eindelijk gaat ook de Europese hotellerie de ‘internationalisatiefase’ in, met de overname van Krasnapolsky Golden Tulip door het Spaanse NH Hoteles. Internationalisatie betekent nu eenmaal overnames. De grote vissen eten de kleintjes op.
Het internet dwingt alle reserveringssystemen om versneld te gaan globaliseren en te integreren. In drie jaar tijd kunnen we met WAP-technologie ‘bellen’ naar een hotel waar een bevallige (virtuele?) dame ons via het scherm rondleidt door het hotel. Uiteraard kan zij ons zien via het ingebouwde cameraatje, en heeft zij direct onze gegevens (en kredietwaardigheid) bij de hand. Wanneer we kleding dragen van een beetje moderne stof (met voelelectroden) kunnen we de hotelkamertemperatuur ‘aan den lijve’ ondervinden, en in het restaurant wat heerlijke geuren opsnuiven. De hotelkamer wordt besproken en betaald via hetzelfde telefoontje.
Futuristisch? Welnee, de genoemde technologie is al bijna verouderd, het moet alleen nog even commercieel worden uitgebuit. Dat het bovenstaande over drie jaar werkelijkheid zal zijn, is vrijwel zeker. De vraag is, wat over tien jaar met de hotels is gebeurd. Tien jaar geleden dacht men nog dat videoconferencing een belangrijk deel van de hotelfunctie overbodig zou maken; nu weten we dat het hotelbezoek verdubbeld is in die periode. Momenteel hebben we weer zo’n fenomeen: virtual life. In tien (hooguit twintig) jaar tijd zal de technologie zover zijn gevorderd dat de mens één van de meer eenvoudige levensvormen zal zijn, met zijn gebrekkige lichaam. Dan zullen de ‘nanobots’ realiteit zijn: heel kleine robotjes die net zulke eigenschappen hebben als levende cellen; ze kunnen zich bijvoorbeeld vermeerderen.
Met deze technologie wordt het mogelijk mensen te modificeren en bijvoorbeeld letterlijk een geheugenchip in de hersenen te plaatsen waarop de volledige Encyclopedia Brittanica is opgeslagen. Er zal een grijs gebied ontstaan tussen virtuele mensen en mensen van vlees en bloed. Ook de transporttechnieken zullen spectaculair veranderen. Het ‘Beam me up, Scotty’ is over twintig jaar wellicht ook realiteit. Wat moeten we dan nog met hotels? Ik stel voor de afschrijving van nieuwe hotels te beperken tot twintig, maximaal dertig jaar.
Na 2010 dient er een algeheel verbod op het bouwen van nieuwe hotels te worden uitgevaardigd, omdat de branche dan toch nog maar tien jaar bestaansrecht heeft. De branche gaat straks op in een nieuwe sector: ‘virtuotellerie’. Tegen die tijd ben ik geen adviseur meer; ik zal dan eerst een paar maanden gaan werken als virtuotelier.
