De beschikking hebben over data is het nieuwe goud. Maar zoals de meeste oude goudzoekers nooit wisten hoe ze het moesten vinden, weten de meeste huidige databezitters niet hoe ze het moeten gebruiken. Op een enkele uitzondering na, zoals Dagobert Duck die zijn neus achterna ging en altijd goud vond en Julian Assange met zijn Wikileaks data uitstekend wist te gebruiken om op meeslepende wijze mensen aan de schandpaal te nagelen. En zelfs voor deze twee meesterspelers eindigt het overigens meestal onbedoeld onbevredigend.
Data hebben is dus maar een eerste stap, hoe je ze mixt en daar conclusies uit trekt een tweede, en wat je met die conclusies doet, en ook hoe je dat doet, een derde. Het omgaan met data is natuurlijk niet nieuw. Bij Horwath HTL doen we al sinds mensenheugenis niets anders. We verzamelen data, bij voorkeur uit sterk verschillende bronnen, zoals het CBS, bedrijven, gemeenten, hoteliers, makelaars, en over verschillende onderwerpen als groei, aantallen bedrijven en inwoners en de ontwikkeling ervan, hotels, restaurants, attracties, hun oorsprong, focus, concepten, financiële resultaten, te breed om allemaal op te noemen. Die data combineren en interpreteren we, en trekken er conclusies uit die we aan onze opdrachtgevers presenteren. Wat die daar vervolgens mee doen…tsja.
Maar waarom ‘data’ nu een buzz-woord is geworden vindt zijn oorsprong natuurlijk in het beschikbaar zijn van ‘Big Data’, enorme hoeveelheden gegevens over de meest onnozele zaken omdat alles van het internet kan en ook wordt bijgehouden. Nou ja onnozel? Zo was er de familie waar de vrouw op internet op zoek was naar een nieuwe snelkookpan en de man naar een nieuwe rugzak voor een reis. Vlak na de aanslagen tijdens de Boston Marathon, gepleegd met een snelkookpan in een rugzak, overviel een zogeheten SWAT-team de volledig onschuldige familie thuis.
En daar heb je gelijk het privacy dilemma van ook ‘onbelangrijke’ data. Op zich goed dat daarmee een potentiele dader snel kan worden opgezocht, maar ook confronterend als er volledig de verkeerde conclusie is getrokken. De ene hotelgast vindt het ‘een warm welkom’ als hij met naam en toenaam wordt ontvangen in een hotel en zijn ‘favoriete playlist’ draait als hij zijn kamer in komt een ander (ik bijvoorbeeld) gruwt ervan, maar die info ontbreekt dan doorgaans. Van mijn brave Volvo kan ik allang 100 dagen terug exact aflezen welke ritten ik heb gemaakt, wanneer, hoe lang ik er over deed en wat het energieverbruik was. Volvo dus ook, maar die doet er naar mij toe (gelukkig) nog steeds niets mee. Ik vrees dat het een kwestie van tijd is voordat ik een mailtje krijg dat ik minder vaak hard moet remmen of zo, of beter kan omrijden. We zijn inmiddels heel ver met het verzamelen van data, en ook met het maken van analyses ervan. Alleen hebben we nog steeds maar een bar slecht idee van wat we met die analyses moeten doen. Dat is de data-uitdaging voor de komende jaren.
HM302016
