Drie kleine kinderen, een kolossale Newfoundlander en een mooi bos; wat wil je nog meer? Lisa Pit, commercieel directeur van Woodbrooke, en haar levenspartner Hans Wiedenhoff, algemeen directeur van Woodbrooke, wonen in een 'Eftelinghuisje' op de 17 hectare grond die bij dit conferentiecentrum - het oudste van Nederland - hoort. Ze hebben het goed voor elkaar. Ook in het hotel.
Op een landgoed bij Birmingham (Engeland), genaamd Woodbrooke, hadden ooit de Quakers een scholingscentrum. In 1908 werd dat centrum bezocht door theologiestudenten uit Leiden. Onder de indruk van de openhartige en ongetwijfeld serene sfeer, richtten deze jongelui in Nederland de 'Vereeniging van Oud-Woodbrookers in Holland' op.
In Barchem werden van 1910 tot 1912 door de Oud-Woodbrookers enkele cursussen georganiseerd, en de eigenaresse van Huis Ruurlo, te weten jonkvrouw Justine van Heeckeren van Kell, werd daardoor zo 'gegrepen' - of bezield - dat zij in 1912 maar liefst 17 hectare bos en hei aan de Vereeniging schonk. Het jaar daarop werden in een zaaltje op de Kalenberg (tegenwoordig de boskapel) lezingen gegeven. Tijdens het Interbellum, kort na het einde van de Eerste Wereldoorlog, werden op het landgoed slaaphuisjes neergezet. In 1924 verrees het Woodbrookershuis.
Het pad waarover dit hotel het meest linea recta te bereiken zou zijn - gezien vanaf de parkeerplaats - wordt versperd door een bord. De pijl op dat bord 'dwingt' de bezoekers om het Woodbrookershuis via de voorkant te benaderen. Dat is geheel terecht, want de eerste indruk is belangrijk, en aan de voorkant bevindt zich het weidse, door bomen omrande gazon, het ruime terras en uiteraard de façade zoals die eertijds ontworpen is door de Lochemse architect Gerrit Jan Postel.
Vanaf de weg (en de parkeerplaats) is dat mooie gebouw met zijn enorme rieten dak - een walhalla voor dakdekkers - aan het gezicht onttrokken. Nog maar kort geleden was Woodbrooke een conferentiecentrum waar rust en nostalgie de voornaamste USP's waren; nu waait er een andere wind. De Vereeniging (inmiddels genaamd Vereniging Woodbrookers Barchem) heeft namelijk het beheer uit handen gegeven.
Vele jaren hebben de Woodbrookers het onderhoud van dit conferentieoord proberen te bekostigen, maar mede door de recessie trad het verval in. Enkel de conferentiemarkt bracht niet langer voldoende geld in het laatje, temeer daar de doelgroep nogal beperkt was: mensen die 'iets hadden' met spiritualiteit en esoterie, zo nu en dan afgewisseld met gemeenteambtenaren en werknemers van 'down to earth' bedrijven.
"We zijn druk bezig met het aanboren van andere markten," haast Lisa Pit zich te zeggen. Zij en haar mede-directeur zijn pas afgelopen november aangetreden, dus het is nog even afwachten hoe de zaak gestalte gaat krijgen. Teneinde die andere markten zakelijk en adequaat te kunnen bedienen, is door de Vereniging een BV opgericht; deze huurt het landgoed. De gebouwen zijn verkocht aan een door de Vereniging opgerichte stichting. Deze stichting betaalt een jaarlijks bedrag aan de Vereniging, zodat de Woodbrookers hun activiteiten kunnen blijven financieren.
Het geld dat nodig was voor de grootscheepse verbouwing, is grotendeels opgebracht door de Rabobank. Legaten uit de Vereniging vormden een mooie aanvulling. Al met al is het Gelderse Barchem nu in het trotse bezit van een conferentiehotel met dertig driesterrenkamers, zeven vergaderzalen en een brasserie.
Cultuurhotel
Het moge duidelijk zijn: het Woodbrookershuis heeft een metamorfose ondergaan. Woodbrooke Hotel is een modern bedrijf met 'unique selling points', want die horen nu eenmaal bij de nieuwe tijd. Natuurlijk, de boswandelingen zijn plezierig en het grote gazon is rustgevend, maar wat is de eigen identiteit? "We zijn een cultuurhotel," antwoordt Lisa Pit onmiddellijk. "Wij proberen ons te onderscheiden door arrangementen die zijn afgestemd op het cultuuraanbod uit deze regio. Bijvoorbeeld 'de nacht van de wijngaard', in samenwerking met de Achterhoekse wijnboeren. En we verzorgen veel workshops in ons eigen atelier. Daaraan kunnen de hotelgasten spontaan meedoen, voor zo kort of lang als ze willen. Ook op de kamers proberen we het cultuuraspect te benadrukken. Denk daarbij aan een gedichtje of een andere leuke attentie bij binnenkomst; iets dat te maken heeft met theatervoorstellingen, optredens, lezingen of tentoonstellingen. "
Dat het natuurschoon en vooral de beleving van de natuur centraal staan op een landgoed, zal niemand verrassen. De bomen vormen uiteraard het decor voor teambuildingactiviteiten. En voor huwelijken, want in de boskapel op het landgoed kan getrouwd worden. Binnen in het hotel worden de gasten, middels de mooie houten vloeren en dito betimmering, voortdurend geattendeerd op de bosrijke locatie van het hotel. "We hebben de buitenkant naar binnen gebracht," aldus Pit.
Woodbrooke werkt hard aan het verkrijgen van het Green Key keurmerk. Duurzaamheid is hier beslist niet alleen een marketingterm. Pit: "We willen binnen afzienbare tijd biomassa gaan stoken. Ons eigen bos kan voldoende brandhout leveren. Hoe onze gasten staan tegenover het meer dan één etmaal gebruiken van handdoeken of beddengoed, weet ik nog niet; daarvoor zitten we nog te vroeg in de opstartfase. Het zal een kwestie zijn van goed communiceren. Vooralsnog ben ik gewoon blij dat de verbouwing eindelijk voorbij is."
Cultuuromslag
De hotelkamers leken vóór de verbouwing, volgens Pit, een beetje op ziekenhuiskamers: strak en efficiënt, met koele kleuren. Een decoratieve 'make-over' in de vorm van bedlopers en kussens, gecombineerd met pasteltinten, hebben die kamers eigentijds gemaakt. De bedden zijn - zo weet iedere hotelgast - het belangrijkst. "Er staan nu heerlijke bedden van Auping," zegt Pit enthousiast. "De gasten zijn er echt heel tevreden over."
Woodbrooke Hotel is niet aangesloten bij een samenwerkingsverband, dus de promotie van het product moet op eigen kracht gebeuren. "We zijn actief op Twitter en Facebook," vertelt Pit. "Maar we moeten ons nu eerst profileren in dit deel van Gelderland. De mensen van Barchem en Lochem hebben lang nog niet allemaal door dat zij in dit hotel - dat conferentieoord van weleer - gewoon een kop koffie kunnen gaan drinken. De brasserie is door velen nog niet ontdekt. Vandaar dat we nu een bord langs de doorgaande weg hebben staan met daarop 'gratis thee drinken'. We hopen ook mensen binnen te krijgen via de workshops. En elke eerste zondag van de maand hebben we een brunch met live muziek."
De 'open sfeer' die Woodbrooke van oudsher heeft, als conferentiecentrum met een Quaker-achtergrond, wordt geen geweld aangedaan onder het nieuwe bewind, maar een cultuuromslag is wenselijk, meent Pit. "Een deel van het personeel dronk, als het zo uitkwam, naast de gasten een drankje aan de bar. Dat vind ik ongepast. Zij moeten er aan wennen dat we nu ook een ander soort gasten ontvangen, mede dankzij brasserie Woods. De brasserie richt zich immers juist niet op de hotelgasten. Het is de bedoeling dat mensen uit de omgeving hier een hapje komen eten. Lochem ligt slechts twintig minuten fietsen, via een mooie route, hier vandaan."
Woodbrooke heeft omwille van de laagdrempeligheid gekozen voor een brasserie, in plaats van een restaurant. Waar nu mensen brunchen, lunchen of dineren, met een bekoorlijk uitzicht over het gazon, bevond zich voorheen - onbegrijpelijk - een conferentiezaal. De lelijke systeemplafonds zijn verwijderd, en ziedaar: een prachtig plafond dat vele jaren aan het oog onttrokken was geweest, openbaarde zich aan de twee nieuwe directeuren.
Woods
De brasserie biedt plaats aan circa negentig gasten; zij kunnen kiezen uit vijf voorgerechten (bijvoorbeeld Achterhoekse schotel van lokale kazen en vleeswaren met mosterd mayonaise), zes hoofdgerechten (bijvoorbeeld zalmfilet met groene kruiden saus en Achterhoekse asperges) en vier nagerechten (bijvoorbeeld Achterhoekse kazen met brood).
Alle voorgerechten kosten 9,50; de hoofdgerechten 20,50; de nagerechten 7,75. De kaart laat al zien dat lokale producten de voorkeur genieten in brasserie Woods, hetgeen direct beaamd wordt door Lisa Pit. "Verder staan duurzaam en biologisch hoog in het vaandel," onthult zij.
Aangezien Lisa samen met haar levens- en directiepartner Hans Wiedenhoff nog steeds een restaurant in Zutphen bezit, is de brasserie voor haar een zeer vertrouwd terrein. En de affiniteit met het culinaire deel van Woodbrooke spreekt vanzelf. "Ik zal al de trouwe gasten van ons Zutphense restaurant berichten dat zich hier in Barchem een geweldige brasserie bevindt," zegt zij lachend. "En wat betreft de directe omgeving... Dit is toch wel het meest stijlvolle dat er te vinden is. Overigens hoeft men niet bang te zijn voor de drukte van een conferentieoord, want we hebben een feestzaal waar we grote, 'lawaaiige' groepen naartoe kunnen sluizen."
De vijfentwintig medewerkers van Woodbrooke, waarvan vijf in vaste dienst, staan er klaar voor. (Housekeeping en ICT zijn uitbesteed.) "Maar het is nog even afwachten," bekent Pit. "Het toerisme is voor Woodbrooke een geheel nieuwe tak van sport. We weten nog niet hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen."
Lisa Pit
Zij heeft de middelbare hotelschool in Almelo doorlopen. Vervolgens trad Lisa in dienst van Postillion Hotel Deventer, als leidinggevende in de bediening. De volgende stap was de Apenheul in Apeldoorn. Alsof dat nog niet 'apart' genoeg was voor een
hotelier in spe, ging zij daarna werken voor het Openluchtmuseum in Arnhem. Lisa: "Die periode duurde acht jaar, tot afgelopen augustus. Vier jaar geleden kochten Hans en ik een restaurant in Zutphen, maar allebei in het restaurant - de hele dag met elkaar werken - leek mij toen niet zo'n goed idee. Vandaar dat ik nog niet vertrok uit het Openluchtmuseum."
Een hotel met restaurant zou wel groot genoeg zijn voor hen beiden, dus de media werden afgespeurd naar 'hotel te koop'. Dat leidde naar het riviertje de Berkel in Zutphen. "De renovatiekosten van het hotel daar waren echter veel te hoog voor ons," vertelt Lisa. "Toch was het een zinvol bezoekje, want de mensen met wie wij in gesprek geraakt waren over de financiering, verzochten ons om horeca-adviseurs te worden voor Woodbrooke. Daar hadden we wel oren naar, en niet veel later vroeg men ons om de directie te gaan doen. Op 1 november jongstleden zijn we hier begonnen."
Lisa Pit en Hans Wiedenhoff zijn niet met elkaar getrouwd, maar zij hebben wel drie kinderen: 6 jaar, 5 jaar en 9 maanden. Dit gezin heeft een mooi plekje gevonden in een verbouwd slaaphuisje op het landgoed. Hoewel Lisa momenteel weinig tijd heeft voor liefhebberijen, heeft zij veel plezier in het bezig zijn met de culturele activiteiten die bij 'cultuurhotel' Woodbrooke horen. Leefstijl? "Ik ben italofiel."
De succesfactoren
* Brasserie Woods, biologisch en streekgebonden
* Lunchen en dineren met uitzicht op het grote, bosomrande gazon
* De boskapel als uniek plekje om te trouwen
* Dertig driesterrenkamers en zeven vergaderzalen
* Workshops in het eigen atelier
* Wandelen in een bosrijke omgeving
* Groepsaccommodatie; slaaphuisjes op het landgoed
HM302012
Foto: Photodette
